وقتی صحبت از دکه های غذافروشی درگوشه و کنارشهرنيويورک به ميان می آيد، شايد ما را بلافاصله به ياد فروشندگان دوره گرد ساندويچ سوسيس و يا صاحب تنورهای کوچک پخت و پز «پرتزل»- نوعی نان نمک زده که رهگذران درحين عبوراز دستفروشی می خرند وهمانجا درخيابان آن را می خورند- می اندازد.
اغلب اين دکه های غذاهای محبوب آمريکايی به طورسنتی و درطول سال ها توسط مهاجران تازه وارد اداره شده اند. مهاجران ايتاليايی، يونانی، خاورميانه ای و آسيايی. اما اين روزها، موج تازه ای از دکه های غذافروشی درگوشه و کنارخيابان های شهرنيويورک به چشم می خورد که در آن ها همه جورغذايی از کوفته های آب پزمخصوص چينی ها تا کتلت های معروف اطريشی ها درميان آن ها يافت می شود. دکه هايی که هريک مشتريان دائمی خود را نيزدارند و هم اکنون برای نخستين بارجوايزی نيز ازسوی سازمان مخصوصی به نام « وندی» به بهترين های آنان اهدا می شود تا به صورتی از زحماتشان قدردانی شود.
جايزه «وندی» درحقيقت جنبه« اسکار» غذاهای خيابانی را برای تعيين بهترين آن ها را دارد.
تاامروز اين رستوران ها بوده اند که کوشيده اند تا با داشتن يک نقد غذائی مثبت دريکی از روزنامه های شهر، يا درج نامشان درفهرست معتبر«راهنمای رستوران ميچلين و زاگات» مورد توجه مشتريان تازه قراربگيرند. اما تاکنون اين مسئله شامل دکه های دستفروشی غذای خيابانی نمی شد. دکه هايی که امروزفقط منحصر به ساندويچ سوسيس و «پرتزل» نمی باشند بلکه انواع واقسام غذاهای مختلف از کشورهای گوناگون جهان را به مشتريان خود درشهر نيويورک ارائه می دهند.
برنده جايزه اول امسال «وندی»، فرناندو و هولاندو مارتينز مکزيکی تباربودند که «تاکو» يا نوعی نان و گوشت و لوبيای مکزيکی مخصوص را در دکه کوچک خود می فروشند. دربخش دسرها، دکه «ويفر» ديگيست بلژيکی و دررده بندی غذای انتخابی همه، دکه «بريانی» مرو سکدر اهل بنگلادش برنده شدند.
مرو سکدرمی گويد:«اين بهترين غذايی است که شما می توانيد بفروشيد. يک غذای متداول هندی تند و خوشمزه که روی يک تکه نان لواش با ماست خورده می شود.» سکدرکه يکی از اين ساندويچ ها را دردست دارد و آن را نشان می دهد می گويد رمزموفقيت او استفاده از مواد تازه و سالم است. هم چنين قيمت اين ساندويچ هم چون ارزان است به محبوبيت آن کمک می کند. يعنی قيمتی که به مراتب زيرقيمت يک رستوان معمولی است.
مشتريان هم با سکدرموافقند:« اين دکه های بريانی به خوبی می توانند با رستوران های هندی متعددی که درگوشه و کنار شهر قراردارد رقابت و برابری کنند.» مشتری ديگری می گويد:«بايد گوشت بره با برنج را بخوريد که با يک سس تند و خوشمزه گوجه فرنگی درست شده. واقعا عالی است.»
از غذای تند و تيزهندی که بگذريم، دوخيابان بالاتر، برنده بهترين دسرسال، توماس ديگيست، جايزه اش را روی دکه سفيد وتميز پختن ويفربلژِيکی قرار داده است. دوگيست می گويد او يک کارپردرآمد دريک دفتررا رها کرده است تا صاحب کار خودش باشد. او می گويد خوشحال است که می تواند گوشه ای از تجربه بلژيک را به نيويورکی ها معرفی کند:«مردم شهرنيويورک زندگی تند و ماشينی دارند. کاری که ما می کنيم اين است که در يک توقف کوتاه به آن ها چند دقيقه زندگی بی خيال بچه گانه و خوردن يک ويفرشيرين با سوس شوکولاتی را مژده می دهيم.»
جوايز«وندی» علاوه برقدردانی از دستفروشان خيابانی شهرنيويورک به کار اداره و حمايت از حقوق اين دکه ها که تعداد آن ها به بيش از پنج هزار می رسد نيز اشتغال دارد.
برندگان جايزه اول «وندی»، فرناندو و هولاندو مارتينز که سال گذشته مجبور به تخليه رستوران کوچک خود دريکی از محلات لاتين نشين بروکلين شدند امسال خوشحالند که توانسته اند غذای خود ازروی يک دکه کوچک نه فقط به مشتريان مکزيکی و لاتين تبار بلکه به آمريکايی های ديگرنيز ارائه کنند.
بسياری از اين دستفروشان البته اميدوارند روزی رستورانی برای خود بازکنند اما امروز با شرايط اقتصادی کنونی و محبوبيت غذاهای دکه های کوچک، يک رستوران چهارچرخه کوچک نيزمزايای خودش را دارد.