روز چهارشنبه ۱۳ فوریه «روز جهانی رادیو» نامگذاری شده است. سازمان ملل متحد «روز جهانی رادیو» را روزی برای گرامیداشت این رسانه و ترغیب و تشویق شبکه های عمده و رادیوهای محلی به ارتقای آزادی بیان نامیده است.
بنا به اعلام یونسکو (سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد) رادیو در عصر دیجیتال کماکان در حال تحول است. این سازمان می گوید رادیو هنوز رسانه ای است که برنامه های آن به گوش بیشترین مخاطبان در سراسر جهان می رسد. رادیو می تواند به هنگام وقوع فاجعه زندگی مردم را نجات دهد و برای خبرنگاران فرصتی فراهم می کند تا واقعیت ها را گزارش کنند.
بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد گفته است پس از جنگ کره این رادیو بود که شاهراه حیاتی (ارتباط با) جهان خارج بود. او گفته است «ما رادیو داشتیم و رادیو به من کمک کرد تا چشم ها و گوشهایم را به روی وقایع جهان باز کنم. از صد سال پیش و از زمان اختراع رادیو تاکنون این رسانه عاملی برای متحول کردن تخیل و تصور، باز کردن درها برای تغییر و شاهراهی برای ارائه اطلاعات حیاتی و امری نجات بخش بوده است. رادیو موجب سرگرمی، آموزش و اطلاع رسانی است. رادیو عامل ارتقای ابراز خواست های دموکراتیک و نفوذ بر دیدگاه ها و ایده ها است».
رادیو بخش بزرگی از فعالیت های سازمان ملل متحد است.
آقای بان می گوید: «از رادیوی موج کوتاه گرفته تا دستگاه های انتقال امواج ماهواره و اف ام، رادیو رسانه ای برای برقراری ارتباط بین مردم سراسر جهان است. رادیو در مناطق درگیری و در دوران وقوع بحران، شاهراه حیاتی جوامع آسیب پذیر است. رادیو رسانه ای ارزشمند و مقرون به صرفه است. سازمان ملل متحد از روز اول ابداع رادیو تاکنون برای دسترسی و برقراری ارتباط با مردم سراسر جهان از آن استفاده کرده است.»
اسقف دزموند توتو، برنده جایزه صلح نوبل می گوید رادیو به نسل جوان سراسر جهان برای ابراز دیدگاه هایشان صدایی می دهد. او می گوید «من همزمان با فرا رسیدن روز جهانی رادیو ایستگاه های رادیویی سراسر جهان را تشویق می کنم تا برای جوانان فرصت های جدیدی برای مشارکت و همکاری فراهم کنند تا آن ها نیز بتوانند اظهارنظر کنند و راهی را فراهم کند تا جوامع محل زندگی آن ها دیدگاه های جوانان را نیز بشنوند. جوانان باید از فضایی برخوردار شوند که شایسته آن ها باشد و برایشان فرصت رشد فراهم شود تا آن ها نیز بتوانند به خود کمک کنند».
لوری تایلور، بنیانگذار و مدیر عامل «Native Public Media»، شبکه ای که برای بومیان آمریکا برنامه تهیه می کند، می گوید اولین بار زمانی که ده ساله و مقیم یکی از سرزمین های ویژه بومیان شمال شرق آریزونا بود، به رادیو گوش کرد. در آن زمان یک گردشگر به پدربزرگ او یک رادیو داده بود که با باتری کار می کرد.
لوری می گوید «روستای من جایی است که تا امروز به برق، آب آشامیدنی و یا شبکه رسانه ای دسترسی ندارد. البته این مسئله در سراسر مناطق ویژه اقامت بومیان کشور معمول است. بیش از نود درصد بومیان آمریکا به شبکه پهنای باند رادیویی وصل نیستند. از هر سه خانواده فقط یک خانواده و آن هم در بعضی از سرزمین های قبیله ای به تلفن آنالوگ دسترسی دارند. با توجه به واقعیت زندگی این مردمان که در چنین شرایطی روزگار می گذرانند، رادیو رسانه ای است که به واقع در برخی از دورافتاده ترین و ابتدایی ترین اقامت گاه هایی جوامع و اقوام بومی ایالات متحده در دسترس مردم قرار دارد.»
ایده «روز جهانی رادیو» برای اولین بار از سوی اسپانیا پیشنهاد شد.
بنا به اعلام یونسکو (سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد) رادیو در عصر دیجیتال کماکان در حال تحول است. این سازمان می گوید رادیو هنوز رسانه ای است که برنامه های آن به گوش بیشترین مخاطبان در سراسر جهان می رسد. رادیو می تواند به هنگام وقوع فاجعه زندگی مردم را نجات دهد و برای خبرنگاران فرصتی فراهم می کند تا واقعیت ها را گزارش کنند.
بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد گفته است پس از جنگ کره این رادیو بود که شاهراه حیاتی (ارتباط با) جهان خارج بود. او گفته است «ما رادیو داشتیم و رادیو به من کمک کرد تا چشم ها و گوشهایم را به روی وقایع جهان باز کنم. از صد سال پیش و از زمان اختراع رادیو تاکنون این رسانه عاملی برای متحول کردن تخیل و تصور، باز کردن درها برای تغییر و شاهراهی برای ارائه اطلاعات حیاتی و امری نجات بخش بوده است. رادیو موجب سرگرمی، آموزش و اطلاع رسانی است. رادیو عامل ارتقای ابراز خواست های دموکراتیک و نفوذ بر دیدگاه ها و ایده ها است».
رادیو بخش بزرگی از فعالیت های سازمان ملل متحد است.
آقای بان می گوید: «از رادیوی موج کوتاه گرفته تا دستگاه های انتقال امواج ماهواره و اف ام، رادیو رسانه ای برای برقراری ارتباط بین مردم سراسر جهان است. رادیو در مناطق درگیری و در دوران وقوع بحران، شاهراه حیاتی جوامع آسیب پذیر است. رادیو رسانه ای ارزشمند و مقرون به صرفه است. سازمان ملل متحد از روز اول ابداع رادیو تاکنون برای دسترسی و برقراری ارتباط با مردم سراسر جهان از آن استفاده کرده است.»
اسقف دزموند توتو، برنده جایزه صلح نوبل می گوید رادیو به نسل جوان سراسر جهان برای ابراز دیدگاه هایشان صدایی می دهد. او می گوید «من همزمان با فرا رسیدن روز جهانی رادیو ایستگاه های رادیویی سراسر جهان را تشویق می کنم تا برای جوانان فرصت های جدیدی برای مشارکت و همکاری فراهم کنند تا آن ها نیز بتوانند اظهارنظر کنند و راهی را فراهم کند تا جوامع محل زندگی آن ها دیدگاه های جوانان را نیز بشنوند. جوانان باید از فضایی برخوردار شوند که شایسته آن ها باشد و برایشان فرصت رشد فراهم شود تا آن ها نیز بتوانند به خود کمک کنند».
لوری تایلور، بنیانگذار و مدیر عامل «Native Public Media»، شبکه ای که برای بومیان آمریکا برنامه تهیه می کند، می گوید اولین بار زمانی که ده ساله و مقیم یکی از سرزمین های ویژه بومیان شمال شرق آریزونا بود، به رادیو گوش کرد. در آن زمان یک گردشگر به پدربزرگ او یک رادیو داده بود که با باتری کار می کرد.
لوری می گوید «روستای من جایی است که تا امروز به برق، آب آشامیدنی و یا شبکه رسانه ای دسترسی ندارد. البته این مسئله در سراسر مناطق ویژه اقامت بومیان کشور معمول است. بیش از نود درصد بومیان آمریکا به شبکه پهنای باند رادیویی وصل نیستند. از هر سه خانواده فقط یک خانواده و آن هم در بعضی از سرزمین های قبیله ای به تلفن آنالوگ دسترسی دارند. با توجه به واقعیت زندگی این مردمان که در چنین شرایطی روزگار می گذرانند، رادیو رسانه ای است که به واقع در برخی از دورافتاده ترین و ابتدایی ترین اقامت گاه هایی جوامع و اقوام بومی ایالات متحده در دسترس مردم قرار دارد.»
ایده «روز جهانی رادیو» برای اولین بار از سوی اسپانیا پیشنهاد شد.