همه ساله در آمريکا چندين تُن پَر تحت عنوان مواد زائد مرغداريها به زباله سپرده می شود. هرچند مقداری از اين پرها برای ساختن بالش و البسه يا غذای ارزان قيمت برای حيوانات ديگر مورد استفاده قرار می گيرد اما حدود ۸۰ درصد آن راهی زباله دان می شود.
قرار است بزودی اين روند تغيير کرده و اين امکان بوجود آيد که پَر به نوع جديدی از پلاسيک تجزيه پذير، تبديل شود.
مسعود هدی، شيميدان، يکی از کسانی است که در مؤسسۀ تحقيقات باغداری، فعاليت ميکند. چند سال پيش آقای هدی به همراه والتر اشميث محققی که در زمينه بررسی های ابتدايی بر روی بهينه سازی مصرف و بهره برداری از پَر پرندگان پيشگام بود در مرکز پژوهشی وزارت کشاورزی آمريکا تحقيقات خود را آغاز کرد. آنها ابتدا از پَر، نوعی کاغذ برای فيلتر هوا، آب و عايق های حرارتی، طراحی کردند. سپس ترکيبی برای پلاستيک تجزيه پذير طراحی کردند که برای ساختن گلدان، مورد استفاده قرار گرفت.
مسعود هدی می گويد «اين محصول نوعی رزين است که ۱۰۰ درصد از پَر ساخته شده است. اين رزين می تواند ماده اوليه هر نوع پلاستيک برای ساختن گلدان باشد. همچنين ميتواند در ساخت قطعات خودرو و موارد مشابه استفاده شود.»
اين نوع پلاستيک بين ۶ ماه تا ۱ سال دوام دارد.
والتر اسميث نيز می گويد که «پلاستيک ساخته شده از مواد نفتی چند صد سال در طبيعت باقی می ماند. بنابراين چرا بايد از پلاستيکی استفاده کنيم که فقط برای چند ماه مورد استفاده دارد. آيا بهتر نيست بنا به نوع مصرف، از انواع مختلف پلاستيک استفاده کنيم؟»
دانشمندان اميدوارند که طی چند سال آينده بتوانند گلدانهای پلاستيکی تجزيه پذير را به بازار عرضه کنند و اين آغازی باشد برای پايان استفاده از مواد پلاستيکی نفتی.