گاه به نظر می رسد که علم از ظرفیت انسان فراتر می رود، گاه محتوای علوم پیچیده و به طور گسترده ای غیر قابل تصور است و گاه در دریای بی کران فاصله ها جای گرفته است و برای همین است که بیشتر مردم برای درک آن با مشکل مواجه می شوند.
دانشمندان نیز اغلب اوقات برای توجیه مطالب خود به زبانی که قابل درک مردم باشد، به اشکال بر می خورند.
اما اکنون برای آن که دانشمندان از آزمایشگاه هایشان بیرون آمده و به جمع مردم بروند و هنگام شام خوردن با آنان گپ بزنند، جنبشی به وجود آمده است.
کافه های علوم، پژوهش گران را از آزمایشگاه هایشان بیرون آورده و برای گفتگو با مردم عادی روانه می کند.
بیشتر مردم در مدرسه از طریق رسانه ها یا در اینترنت درباره علوم آگاهی می یابند. اما در کافه علوم آنان هر چه را که بخواهند، می توانند مستقیماً از خود دانشمندان بیآموزند.
اما ببینیم مخلوط علم و غذا چه می شود؟
Brayen Le Beau، که میزبان یک برنامه رادیوئی است از تاریخ سخن می گوید. واقعیت را از افسانه جدا می کند و در برنامه های خود آن را به دانشجویانی که در کالج ها و دانشگاه های معتبر آمریکا آموزش می بینند، می شناساند.
در چهار سال گذشته، Al Wiman در مرکز علوم سنت لوئی در ایالت میسوری، جلسات ماهانه ای را در کافه علوم ترتیب داد. Wiman در این باره می گوید کافه علوم مفهومی است که در اروپا شروع شده است و اغلب از این ایده سرچشمه می گیرد که می خواهد دانشمندان را در یک گفتگوی غیر رسمی با مردم قرار دهد.
وی می گوید بخشی از آنچه این کافه ها را موفق می کند آن است که این گفتگوها در کجا صورت بگیرد. ما یکی از آن ها را در طبقه پائین رستوران Hebru در مرکز غربی خود داریم.
در حال حاضر بیش از یکصد کافه علوم در سراسر آمریکا وجود دارد. این کافه ها در همه جا، از تعداد انگشتان دست گرفته تا حدود یکصد نفر را با توجه به سرفصل سخن ها به خود جلب می کنند.
در سنت لوئیس کافه ای وجود دارد که از سوی دانشگاه واشنگتن اهدا شده است و طی سال تحصیلی، ماهی یکبار همه را بدور خود جمع میکند و استادان در باره پژوهش هایشان سخن می گویند. این جلسات، شنوندگان گوناگونی را به خود جلب می کند.
Al Wiman می گوید در اینجا از مهندس گرفته تا پزشک، فردی که به علم علاقمند است ، شخصی که احتمالاً بازنشسته شده است یا شاید اصلاً کار نمی کندو یکی که دانشجوست همه و همه در یک محل جمع می شوند که بیشتر بیآموزند.
راهی جدید برای آموختن
اما ببینیم چه چیزی مردم را به آمدن به یک بار یا رستوران می کشاند تا در باره علم گفتگو کنند؟
«مایک استوارت» یکی از حاضران می گوید محیط آنجا را دوست دارد. وی می گوید «خوبست که آدم هم چیز می آموزد و هم از نوشیدن یک آبجو لذت می برد.» مایک سپس می گوید من در حقیقت در کلاس از همه از نظر درسی پائین تر بودم، اما اکنون تا جائی که بتوانم، اطلاعاتی را که می خواهم به دست می آورم.
... و یکی دیگر می گوید حضور در بار و رستوران به علم کمک می کند که راحت تر پذیرفته شود.
Ron Rogers، یکی دیگر از شرکت کنندگان است. وی از کافه علوم به عنوان یک آموزش متمدنانه نام می برد و می گوید چرا بیشتر از علم در بارها و رستوران ها حرف نمی زنند. مانند این است که اینجا محلی است که شما در آن می آموزید، پرسش می کنید و چیزها را خیلی سریع درک می کنید.
پرسش حاضران، کافه علوم را به صورت یک بحث و گفتگوی زنده در می آورد و سرفصل هائی که در کافه های علوم در باره آن بحث می شود مانند خود پژوهش های علمی متنوع است.
اما هنوز یک پرسش باقی مانده است. این که آیا باز هم کاشتن درخت در کوه های «آند» بیشتر از آمازون است؟
اگر شما درست می گوئید، سرزمین های اصلی مغناطیس کجاست؟
... و پرسش ها همچنان ادامه دارند. گاه طولانی ترند و گاه حتی بیشتر از پاسخ آن به درازا می کشند. اما به نظر نمی رسد که دانشمندان از این مورد ناراحت باشند.
علاوه بر آن، دانشمندان خود از چالش های کافه های علوم لذت می برند. «ایوان جیمنز» از باغ گیاه شناسی ایالت میسوری می گوید از فرصتی که برای گفتگو با مردم در خارج از محیط کار علمی اش به دست آورده است راضی است. وی می گوید «دانشمندان معمولاً با دانشمندان صحبت می کنند و به ندرت با مردم عادی سخن می گویند. در نتیجه، این خود یک فرصت جالب است.»
... اما در کافه علوم در سنت لوئی، دانشمندان و غیر دانشمندان – هر دو – به طور مساوی به چالش کشیده می شوند.