این هفته التون جان تازه ترین سری کنسرت های خود به نام «پیانوی میلیون دلاری» را بر روی صحنه کازینوی «سزار پالاس» در لاس وگاس اجرا کرد.
برای درک اهمیت چنین کنسرتی بایست به نوع برگزاری و زرق و برق مخصوص آن توجه کرد که می توان به جرات گفت در نوع خود بی نظیر است. در شوی تازه یکی از محبوب ترین خوانندگان تاریخ موسیقی پاپ جهان، این جزئیات است که اهمیت دارد. مثلا پیانویی که با چند چرخش وارد صحنه می شود و در طول اجرای برنامه رنگ عوض می کند. از طلائی تا قرمز یاقوتی تا سبز زمردی و دقایقی بعد هم حضور دو سگ کوچک «التون جان» به این زرق و برق اضافه می شود که روی پیانو نشسته و شاهد اجرای یکی از ترانه های او هستند.
یک پرده نمایش فیلم دیجیتالی به اندازه یک زمین بازی تنیس در پشت سر «التون» و گروه پنج نفره اش درطول اجرای کنسرت به نمایش ده ها فیلم انیمیشن ادامه می دهد که هریک به صورتی با ترانه هایی که توسط این ابرستاره موسیقی پاپ روی صحنه «سزار پالاس» خوانده می شود ارتباط دارد.
روی این پرده بزرگ نیز رنگ ها غوغا می کنند. از رنگ های شفاف غروب آفتاب گرفته تا نمایشی از صحنه های کارناوال «ریو» و رنگین کمانی که با آن همراه است. صحنه هایی از کنسرت هایی که «التون جان» در طول زندگی هنری خود درشهرها و کشورهای مختلف اجرا کرده و نمایشی از لباس های عجیب و غریب این خواننده بر روی صحنه همه و همه بخشی از این «کنسرت /شوی » باشکوه تازه در شهر لاس وگاس است.
«پیانوی میلیون دلاری» که به مدت سه سال هر شب بر روی صحنه «سزار پالاس» اجرا خواهد شد، دارای جلوه های نمایشی به شیوه های رایج در شهر«لاس وگاس» است و تماشاگر باید گاه انتظارجلوه های نمایشی جلف و لوسی که این نوع برنامه ها به همراه دارد را نیز داشته باشد اما موسیقی کلاسیک و بیاد ماندنی«التون جان» فراسوی همه این زرق و برق های نمایشی بر روح و جان تماشاگر وشنونده اثر می گذارد.
عنوان «پیانوی میلیون دلاری» به دنبال موفقیت کنسرت های دیگر التون جان در سال ٢٠٠٩ در سالن «کالیسیوم» همین کازینو به نام «پیانوی قرمز» انتخاب شده است.
طراحی صحنه های کنسرت «پیانوی میلیون دلاری» برعهده طراحان فیلم «دیوار»The Wall پینک فلوید و فیلم مستندی به نام Shine A Light که «مارتین اسکورسیزی» برای «رولینگ استونز» ساخته بوده است.
این یک کنسرت معمولی نیست و دستیبابی به نوع اجرایی که دلخواه تهیه کنندگان آن بوده، هزینه های زیادی برای آن ها برداشته است:« اشخاصی که برای تماشای «التون جان» به «لاس وگاس» می آیند نمی خواهند شاهد اجرای ساده یک سری آهنگ های شناخته شده و یا حتی تجربه ها و چالش های تازه یک هنرمند قدیمی و معروف روی صحنه باشند. آن ها مبالغ گزافی پول تهیه بلیت داده اند که بتوانند تران هایی چون «کروکدایل راک» و «راکت من» را ببینند، بشنوند و آن را با تمام وجود حس کنند.»
این دقیقا همان چیزی است که تماشاگران کنسرت «پیانوی میلیون دلاری» در دو شب نخست اجرای این کنسرت ها تجربه کرده اند. البته «التون جان» با اجرای چند قطعه از آثار ناشناخته خود درلابلای آهنگ ها و ترانه های شناخته شده توانست روی صحنه بیش از هر زمان دیگری شگفت آور و غیرقابل پیش بینی باشد.
پیانوی یک میلیون دلاری «التون جان» یک پیانو گراند «یاماها» است که روی «ساوند بورد» یا صفحه چوبی بزرگ آن یک پرده نمایش فیلم افقی قرار گرفته که با نمایش فیلم هایی مکمل پرده دیجیتالی بزرگی است که بالای سر التون جان و گروه همیشگی او و چهار خواننده «کر» قرار گرفته است.
التون جان٦٤ ساله با یک لباس رسمی (تاکسیدو) که انگار بارانی از آب طلا روی آن باریده وارد صحنه می شود. کفش های او طلائی است و این بار از پرهای طاووس روی عینک معروف او خبری نیست. با این همه ورود او به صحنه شور و غوغایی بی نظیر بپا می کند. او سال هاست که یک ترانه پرفروش نخوانده است اما ترسی از ورود به قلمرو موسیقی غیرتجاری نیز ندارد. شاهد آن هم آلبومی است به نام «یونیون» The Union که او با همکاری «لئون راسل» سال گذشته به بازار عرضه کرد. «التون» یکی از ترانه های این آلبوم را در نخستین شب کنسرت خود در لاس وگاس اجرا کرد و هرچند این آهنگ شناخته نشده بود اما جمعیت مدت ها سرپا ایستاده و او را تشویق کردند.
شاید بزرگ ترین چالش ها برای خواننده ای در سطح «التون جان» اجراهای تازه و شنیده نشده ای از ترانه هایی باشد که تا کنون هزاران بار تکرار شده اند.ترانه هایی چون «بنی اند د جتز».
یکی از اجراهای موفق این ترانه های قدیمی درنخستین شب کنسرت، بازخوانی «چشم های آبی» بود که این بار «التون جان» آن را با اجرایی تازه و هرگز شنیده نشده به «الیزابت تیلور» دوست عزیز و از دست رفته اش اهدا کرد.
آخرین ترانه کنسرت با تصاویری از دوره های مختلف زندگی «التون جان» همراه بود. از دوران جوانی با کلاه سیلندر و پوتین های «داک مارتین» در لندن تا نمایش کیک و جشن عروسی او با همراه زندگیش «دیوید فرنیش» و تصویری از فرزند خوانده این زوج، نوزادی به نام «زاخاری» که به برنامه پایان داد.
این پایان با استقبال شدید تماشاگران ادامه یافت. تماشاگرانی که نه تنها ترانه های مورد علاقه خود را از درون سال ها می شنیدند بلکه توانستند در یک شب فراموش نشدنی داستان یک زندگی شاد، پربار و شادی آفرین را نیز تماشا کنند.