ليبرالهای مصر که هنوز از پيروزی قاطع اسلام گرايان در دور اول انتخابات پارلمانی در حيرت هستند، از چالشهای پيش رو در دور دوم انتخابات سخن می گويند.
احمد سعيد، از نمايندگان تازه منتخب و ليبرال پارلمان و عضو حزب آزاد مصر، علت پيروزی عمده اسلام گرايان در دور اول انتخابات پارلمانی کشور را اينگونه مطرح می کند: ما وقت کافی نداشتيم که بتوانيم مردم را آماده کنيم، نتوانستيم در مورد برنامه های اقتصادی، آموزش پرورش، اصلاحات بهداشتی و موضوعات ديگر با مردم صحبت کنيم. بين طرفداران حکومت اسلامی و کسانيکه خواهان روی کار آمدن يک دولت ليبرال بودند، از لحاظ درک مفاهيم، رقابت وجود داشت. بنابراين ما با آنها در مورد اعتقاداتمان صحبت می کرديم. ما هم مسلمان هستيم، ما هم به خدا و احکام شريعت اسلام اعتقاد داريم، اما دلمان نمی خواهد افراطی باشيم.
احمد سعيد فکر نمی کند اسلام گرايان واقعی نيز از پيروزی خود چندان خوشحال باشند، چون از نظر وی آنها می دانند که به دردسر خواهند افتاد، و برای گذران امور مملکت بايد به هزاران شگرد سياسی دست بزنند.
اين نماينده تازه پارلمان مصر می افزايد: اسلام گرايان تا حال هم با مستمسک سکولارها و ليبرالها، و مذهب خوب است، کار خود را پيش برده اند. اما اين منطق واقعيت ندارد زيرا مردم مصر تا کنون حکومت ليبرال را تجربه نکرده اند. همه اين بحثها در مورد کشوری مطرح می شود که نزديک به ۴۰ درصد شهروندانش بی سواد هستند. بنابراين مذهب بخش بزرگی از زندگی مردم به شمار می رود. راحت می شود به آنها گفت اگر به من رأی بدهی به بهشت خواهی رفت، اگر همراه من بيايی ثواب دارد، چون رضای خدا در اين است.
احمد سعيد معتقد است اسلام گرايان با اين شعارها مردم را به پای صندوقهای رأی کشيدند. اما وقتی پای واقعيتهای زندگی، حل مسائل مردم و اداره کشور به ميان بيايد، مسئله کاملاً متفاوت خواهد بود و اضافه می کند: مردم هم با خودشان فکر می کنند، بگذار يک فرصت به اسلامی ها بدهيم. بگذار ببينيم اين کسانی که اسم خدا را می برند، چه کار خواهند کرد. بنابراين ما با اين کار بين مردم يک تفرقه خيلی خطرناک بوجود می آوريم.
از سوی ديگر، شهير جورج، از مؤسسان حزب آزادی مصر و از نامزدهای پيشين انتخابات پارلمانی اين کشور، می گويد: اين انتخابات بعد از سالها انزوای مردم از صحنه سياسی کشور، نخستين انتخابات عمومی و مردمی است که در آن تفاوت بين نيروهای سياسی مشخص شده است. مردم پس از مدتی متوجه خواهند شد که هويت سياسی نيروها چندان مهم نيست؛ آنچه اهميت دارد، اقتصاد، خط مشی اجتماعی و برنامه هايی است که برای بهبود وضعيت زندگی مردم، ارائه می شود. بنابراين مسلماً صورت معادله تغيير خواهد کرد.