نمایشگاه «ادوارد مونک: عشق و وحشت» نشان می دهد این هنرمند چگونه با استفاده از تکنیک چاپ و ترکیب آن با نگرانیها و ترسهای درونیاش موفق به خلق سبک منحصر به فرد خود شد. ادوارد مونک نقاش برجسته نروژی در سبک اکسپرسیونیسم با تابلوی معروفش «فریاد» شناخته می شود. اما متصدیان نمایشگاه می خواهند به بازدیدکنندگان یادآور شوند که میراث مونک فراتر از تابلوی فریاد است.
ادوارد مونک کودکی دشواری را پشت سر گذاشت و در بزرگسالی هم با بیماریهای روحی و روانی دست به گریبان بود. یکی از الگوهایش هانس یِیگِر، فیلسوف و هنرمند نروژی، این ایده را به او معرفی کرد که حال روحی و روانی خود را نقاشی کند. در همان زمان جنبش اکسپرسیونیسم در بدو تولد بود و به این ترتیب مونک موفق به آفرینش سبک خاص خود شد. او تابلوی فریاد را - که بخشی از یک مجموعه به نام کتیبه زندگی بود و تمهای بیماری، مرگ، نگرانی، و عقش محورهای اصلی آن بودند - در سال ۱۸۹۳ کشید.
مونک مادرش را به دلیل ابتلا به سل از دست داد. خواهرش که خیلی برایش عزیز بود را هم در سن کم از دست داد. همیشه نگران بیماری روانیش بود و ترس از سل هم او را آزار میداد. با این که بسیار موفق بود و خیلی عمر کرد، اما همیشه از مرگ و جنونی که فکر میکرد در انتظارش کمین کرده رنج میبرد.
مونک در سال ۱۹۴۴ در ۸۰ سالگی از دنیا رفت. نمایشگاه آثار او که شامل ۸۳ تابلو میشود تا ۲۱ ژوئیه (۳۰ تیر) در لندن برپا خواهد بود.
