این خبر که رژیم ایران پگاه آهنگرانی، هنرمند حامی جنبش اصلاحات، مهناز محمدی، هنرپیشه و فیلمساز و مریم مجد خبرنگار، عکاس و فعال حقوق زنان را آزاد کرده، خوشحال کننده است. با آزادی آنان این امید رشد می کند که جمهوری اسلامی از خود نسبت به زندانیان دیگر شفقت نشان دهد. هرچند این اقدام دولت ایران خوشایند است، اما هنوز نگرانی هایی درباره کارنامه حقوق بشر آن وجود دارد.
هنوز مهناز وفا مهر، هنرپیشه ایرانی، که در ماه ژوئن بازداشت شد و در زندان مخوف قرچک ورامین به سر می برد، آزاد نشده است. بازداشت های خودسرانه چهره های فرهنگی زن در ایران مصادف است با بیانیه ای که ۵۰۰ فعال و حامی جنبش زنان امضا کردند و شدت گرفتن خشونت علیه زنان، از جمله خشونت نیروهای امنیتی را محکوم می کند. امضا کنندگان، خشونت سازمان یافته، اهانت های دایم و تحقیر را یادآور می شوند. رفتاری که زنان در زندان با آن روبرو هستند با محدودیت های آنها در جامعه ایران همراه می شود. زنان بر اساس قانون و نیز محدودیت ها در نوع لباس، سهمیه های دانشگاهی و آزادی آمد وشد با تبعیض روبرو هستند.
زنان تنها کسانی نیستند که خود را با موانعی رو به رو می بینند. رفتار سرکوبگرانه، بسیاری از اعضای جامعه مدنی ایران را فرا می گیرد. اقلیت های مذهبی، هنرمندان، اعضای اتحادیه های مستقل کارگری، روزنامه نگاران، مدافعان حقوق بشر و دانشجویان و استادان دانشگاه از جمله آنان هستند. جفری فلتمن مدیر کل وزارت امور خارجه آمریکا در امور خاور نزدیک و مایکل پوزنر مدیر کل وزارت امور خارجه در امور دمکراسی، حقوق بشر و کارگری، در بیانیه ای رفتار دولت ایران را شرم آور و زشت نامیده و تاکید کردند که آمریکا به برجسته ساختن نقص گسترده حقوق بشر در ایران ادامه خواهد داد. آنان گفته اند این نکته مهم است که ناقضان حقوق بشر در تهران بدانند ما مراقبشان هستیم. تا زمانی که مقام های داخلی آنان را مسئول اعمالشان بشناسند، ما وظیفه داریم آنان را در سطح بین المللی مسئول نگاهداریم.
در حالی که شمار بیشتری از شهروندان ایران در بازداشت باقی هستند، دولت آمریکا همراه با بسیاری دیگر در سراسر جهان، امیدوار است دولت ایران همان حسن نیتی را که در مورد پگاه آهنگرانی و مهناز محمدی بکار برد، نسبت به آنان ابراز نماید.