همه درگیری های مسلحانه در یک چیز مشترکند و آن، وجود آشوب و دعواست که فرصتهائی را در اختیار خلافکاران می گذارد تا گنجینه های فرهنگی مردم خود را به تاراج ببرند.
لیبی چنان وضعیتی داشته. از آغاز جنگ داخلی در لیبی در سال ۲۰۱۱، غارتگران علاوه بر گنجینه های بسیار ارزشمند، و تندیس های عتیقه، مجموعه سکه های قدیمی و کلکسیون آثار مربوط به دوران یونان و روم باستان موسوم به گنجینه بنغازی را تاراج کردند.
غارتگران به موزه ها و گاوصندوق های بانک دستبرد زدند، آثار عتیقه به نمایش گذاشته شده و آثار کشف شده در مکانهای باستانی را تاراج کردند، و از این رهگذر به سودهای سرشاری دست یافتند و یا برای تامین فعالیت های تروریستی مورد استفاده قرار دادند.
یکی از کشورهای مقصد فروش این آثار تاراج شده، ایالات متحده است.به همین سبب در اواخر ماه فوریه یادداشت تفاهم مهمی در باره حمایت از مالکیت فرهنگی میان دو طرف به امضا رسید.
استیون گلدستاین معاون وزارت خارجه آمریکا در دیپلماسی و امور عمومی می گوید آمریکا خود را به توقف قاچاق آثار عتیقه به سرقت رفته متعهد می داند:
"ایالات متحده در تعهد خود به حمایت و حفاظت از میراث فرهنگی سراسر جهان و جلوگیری از قاچاق دارائی های فرهنگی که منبع تامین مالی شبکه های تروریستی است پابرجا و استوار است. سیاست ما روشن است: تخریب غیر قانونی میراث فرهنگی و قاچاق دارائی های فرهنگی غیر قابل قبول است."
تاراج گنجینه های فرهنگی، تهدیدی برای سایر فرهنگ های منطقه است:
"قاچاق دارائی فرهنگی، مساله ای است که تنها به لیبی محدود نمی شود. مساله کشورهای سراسر خاورمیانه و شمال آفریقاست. ما در عراق، سوریه، و در همسایگی آنها مصر، شاهد بوده ایم که غارت مکانهای تاریخی و باستان شناسی و فروش اشیاء عتیقه و سایر اشیاء فرهنگی در بازار بین المللی، موجب درآمدهای سرشار گروههای جنایتکار سازمان یافته تروریستی شده است."
سرقت گنجینه های فرهنگی هر کشور یک جنایت علیه مردم آن کشور است، جنایتی که ایالات متحده در همکاری با سایر شرکای بین المللی قصد متوقف کردن آن را دارد.