۲۶ اوت، روز برابری زنان در ایالات متحده آمریکا است. در چنین روزی در سال ۱۹۲۰ بود که متمم نوزده قانون اساسی آمریکا، که زنان را از حق رای دادن برخوردار می ساخت، تصویب شد. آن رویداد اوج یک جنبش انبوه و صلح جویانه حقوق مدنی بود که رسما در سال ۱۸۴۸ در نخستین کنوانسیون حقوق زنان در ِسِنکا فالز، در نیویورک، آغاز شد.
روز برابری زنان همچنین توجه را به ادامه تلاش های زنان بسوی تساوی کامل، نه فقط در آمریکا، بلکه شاید مهمتر از آن، در سراسر جهان جلب می کند.
هر جامعه ای در جهان برای کار، در خانه و خارج از آن، برای حمایت و مراقبت از خانواده، به زنان متکی است. زنان کودکان را بزرگ می کنند و آموزش می دهند، مراقبت خویشاوندان هستند و در زنده نگاهداشتن سنت ها و حفظ تمامیت و سلامت جامعه کارسازند. با این حال، در بسیاری از بخش های جهان، جامعه، مورخان یا سیاستمداران بر کارهای آنها ارج نمی گذارند یا تایید نمی کنند. زنان، علیرغم سهم و کمک های حیاتی خود، بخشی از جمعیتی هستند که به بیشترین احتمال هدف سوء استفاده و بهره برداری قرار می گیرند، حقوقشان بعنوان انسان نادیده گرفته می شود.
هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا در ماه مارس گفت: «وقتی زنان، آنگونه که هنوز در بسیاری از مناطق در سراسر جهان دیده می شود، به حاشیه کشانده شوند و هدف بدرفتاری قرار بگیرند، پیشرفت گسترده و طولانی غیر ممکن می شود.»
به این دلیل است که پیشبرد برابری زنان در کانون سیاست خارجی آمریکا قرار دارد. چه تصمیم دولت اوباما به بالا بردن سطح توسعه بعنوان یک ستون اصلی سیاست خارجی باشد؛ یا طرح هایی مانند برنامه جهانی امنیت غذایی، با تمرکز بر بهداشت مادران و نوزادان؛ یا برنامه هایی نظیر طرح عملی زنان افغانستان، با تاکید بر آموزش و رهبری زنان و تامین بهداشت وعدالت برای آنها؛ آمریکا در جهت افزایش قدرت زنان و دختران کار می کند.
کلینتون گفت:«وقتی حقوق زنان به آنها داده شود و فرصت های برابر در آموزش، مراقبت های بهداشتی، استخدام و مشارکت سیاسی برایشان فراهم آید، آنها به پیشرفت اقتصادی و اجتماعی کمک می کنند. قدرت بخشیدن به زنان برای پیشرفت و کامیابی جهانی اساسی است.»
آمریکا برای بوجود آمدن زمانی کار می کند که در آن روز برابری زنان در هر کشوری در سراسر جهان جشن گرفته شود.
شنبه ۱۹ آبان ۱۴۰۳ ایران ۰۳:۴۱