سیاست آمریکا و آسیای مرکزی

رابرت بلیک، مدیر کل وزارت امور خارجه آمریکا در امور آسیای جنوبی و مرکزی اخیرا گفت :«آسیای مرکزی منطقه ای است که اهمیت زیادی برای منافع ملی آمریکا دارد.»
آمریکا تمامیت و ویژگی هر یک از ملت های آسیای مرکزی - قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکمنستان، و ازبکستان - و حاکمیت و استقلال آنها را برسمیت می شناسد. ایالات متحده از توسعه اقتصادی و اجتماعی ملت های دمکراتیک با ثبات، که در اقتصاد جهانی ادغام شوند، و برای پیشبرد امنیت و ثبات منطقه ای، با یکدیگر، امریکا و شریکانش همکاری کنند، پشتیبانی می کند.
آمریکا پس از بازنگری رویکرد خود نسبت به آسیای مرکزی، سیاستی را فراهم آورده است که پنج ارجحیت را در بر می گیرد، از جمله توسعه همکاری با کشورهای آسیای مرکزی برای کمک به کوشش های جنگی در افغانستان، گسترش منابع انرژی و مسیرهای تدارکاتی در منطقه، و تشویق آزاد سازی سیاسی و احترام به حقوق بشر. تقویت اقتصادهای بازار آزاد و اصلاحات اقتصادی و جلوگیری از بوجود آمدن کشورهای ناکام و شکست خورده، دو هدف دیگر هستند.
بلیک، مدیر کل وزارت امور خارجه آمریکا گفت: ایالات متحده به تقویت یک رابطه امنیتی خوب با کشورهای آسیای مرکزی علاقه مند است، اما نه قیمت نادیده گرفتن موازین حقوق بشر». او گفت آمریکا «از بحث صریح، کامل و آشکار درباره مسائل حقوق بشر یا وضعیت جامعه مدنی روگردان نبوده است. این مقوله یک بخش اساسی از گفت و شنود ما است و به اندازه بحث های ما درباره مسائل امنیتی اهمیت دارد و چنین خواهد بود.»
مرکز انتقال ماناس در قرقیزستان یکی از موارد است. این مرکز در حالی که نقش عمده ای در کوشش های ائتلاف در افغانستان ایفا می کند، ازعلاقه آمریکا به این که قرقیزستان به حقوق انسانی شهروندانش احترام بگذارد، فراتر نمی رود و هرگز نخواهد رفت.
بلیک گفت: «دولت اوباما، ارزش های خود را مصالحه نخواهد کرد. اما در جستجوی گفت و شنود و تعامل با تمام شریکان خود خواهد بود.»
آمریکا قصد دارد با هریک از کشورهای آسیای مرکزی از در تعامل در آید و برنامه ای را موجب پیشبرد دمکراسی، اقتصادهای بازار آزاد، و احترام به حقوق بشر بشود، دنبال کند.