چالش های ایران

ویلیام برنز، معاون سیاسی وزارت امور خارجه آمریکا، اخیرا در توضیحاتی در کنگره به تشریح چالش هایی که دولت ایران در برابر آمریکا قرار داده است پرداخت:
**** یک ایران مجهز به تسلیحات اتمی امنیت و ثبات بخشی از جهان را که برای منافع ما و سلامت اقتصاد جهانی اهمیتی حیاتی دارد، بطور جدی تهدید خواهد کرد. توانایی سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای بین المللی را کاهش خواهد داد و رژیم ممنوعیت گسترش تسلیحات اتمی را، درست در لحظه ای که ما خواهان تقویت آن هستیم، ضعیف می کند.
برنز گفت اقدامات گسترده تر رهبری ایران، بر خطرات می افزاید:
**** بویژه حمایت دیرینه از گروه های تروریستی، مخالفت با روند صلح خاورمیانه، تندگویی های نفرت انگیز علیه اسراییل، هالوکاست و بسیاری دیگر، و سرکوب بی رحمانه شهروندان خودش.
ویلیام برنز یاد آور شد که در برابر این چالش ها، سیاست آمریکا کاملا روشن است:
**** ما باید از دست یافتن ایران به تسلیحات اتمی جلوگیری کنیم. باید با دیگر اقدامات بی ثبات کننده آن در منطقه و ورای آن مقابله کنیم. و ما باید آنچه را در توان داریم برای پیشبرد منافع گسترده تر خود در دموکراسی، حقوق بشر و توسعه در سراسر خاورمیانه بکار بریم.
معاون وزارت امور خارجه آمریکا گفت ایالات متحده طی ۱۸ ماه گذشته این هدف های سیاسی را از طریق ترکیبی از تعامل و فشار، و نیز همکاری امنیتی فعال با شریکان آمریکا در خلیج فارس و نقاط دیگر، دنبال کرده است.
آمریکا با هدف بوجود آوردن فرصت هایی برای ایران جهت کسب اعتماد بین المللی به برنامه اتمی خود، به کوشش بی سابقه تعامل با رهبران کشور دست زد. ایران آن کوشش را رد کرد، در عوض رفتاری را که موجب افزایش نگرانی از مقاصد اتمی اش شد پیش گرفت. از جمله، در سرپیچی مستقیم از قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد، به ساختن تاسیسات پنهانی غنی سازی در قم و غنی سازی اورانیوم در سطوحی بالاتر پرداخت.
سرسختی ایران گزینه ای بیشتر از افزایش فشار سیاسی و اقتصاد برای ترغیب آن به تغییر محاسبات استراتژیک خود و بازگشت به بحث درباره مسائل مربوط به برنامه اتمی، برای جامعه بین المللی باقی نگذاشت. روز ۹ ژوئن، شورای امنیت قطعنامه شماره ۱۹۲۹ را تصویب کرد که فراگیرترین تحریم هایی را که ایران تاکنون با آنها روبرو شده است وضع می کند.
ویلیام برنز معاون وزارت امور خارجه آمریکا بار دیگر تاکید کرد که جامعه بین المللی آماده است مذاکرات جدی برای حل مساله اتمی را، اگر ایران آماده باشد، دنبال کند. تصویب قطعنامه ۱۹۲۹ گزینشی را که ایران با آن روبرو است برجسته می سازد: دنبال کردن یک راه حل دیپلماتیک و پای بندی به تعهداتش در پیمان بین المللی ممنوعیت گسترش تسلیحات اتمی، یا رویارویی با فشار فزاینده بین المللی و انزوا، در صورت خودداری از انجام آن.