شیرین علم هولی، یکی از پنج ایرانی کرد که روز ۹ ماه مه در داخل زندان اوین به دار آویخته شدند، دور از انظار عمومی اعدام شد. او پس از محاکمه ای شتابزده، بدون هیچ محافظت قانونی، به ارتکاب جرایمی علیه نظام متهم شده بود. جسدش، همانند اجساد چهار مرد دیگری که در همان روز دار زده شدند، هرگز برای خاکسپاری به خانواده اش تحویل داده نشد.
اینک این نگرانی وجود دارد که یک زن جوان دیگر کُرد با خطر اعدام شتابزده مشابهی روبرو باشد. زینب جلالیان در سال ۲۰۰۷ دستگیر شد. مقامات قضایی او را متهم ساختند که به یک گروه ناراضی کرد تعلق دارد، و به عنوان محارب محکوم کردند. گزارش می رسد محاکمه زینب فقط چند دقیقه طول کشید، بی آنکه وکیل مدافعی حضور داشته باشد و مدرکی که گناه او را ثابت کند ارائه شود. در نوامبر ۲۰۰۹، دیوانعالی ایران، حکم مرگ جلالیان را تایید کرد.
عفو بین الملل یادآور شد دست کم ۱۹ ایرانی کُرد دیگر در استان کردستان به مرگ محکوم شده اند و در خطر اعدام قرار دارند. همه آنها زندانیان سیاسی هستند.
کردها یک اقلیت قومی و مذهبی در ایران هستند، و آن گونه که تازه ترین گزارش وزارت امور خارجه آمریکا درباره حقوق بشر گواهی می دهد، آنها به گونه ای نامناسب هدف دستگیری های خودسرانه، بازداشت های طولانی و آزار جسمی قرار داشته اند.
ایران کشوری چند قومی است و مردم آن شایسته دولتی هستند که به حقوق اساسی انسانی تمام شهروندان خود احترام بگذارد. اگر زینب جلالیان اعدام شود، ادامه خودداری جمهوری اسلامی ایران از رعایت کمترین معیارهای حقوق بشر را برجسته خواهد ساخت.