تقریبا یک سال پیش، جهان از دیدن مردم عادی ایران که خیابان های تهران را پر کرده بودند در حیرت فرو رفت. آنها در پی انتخابات ریاست جمهوری، به آرامی و به گونه ای صلحجویانه تاکید داشتند که دولت به آرا و به حقوق آنها احترام بگذارد.
هزاران ایرانی در اقدامات سرکوب گرانه دولت علیه ناراضیان پس از انتخابات عذاب کشیده اند. دانشجویان، وکلا و حقوق دانان، فعالان حقوق بشر، روزنامه نگاران، دانشگاهیان و شهروندان عادی، که فقط می خواهند از حق بیان نظریات و افکار خود به گونه ای صلحجویانه برخوردار باشند، هدف آزار، ضرب و شتم ، دستگیری ها ی خودسرانه و بازداشت قرار داشته اند.
جهان همچنین ویدیوی زن جوانی را که در خیابان کشته شد دید. صورت و روح او به نمادی برای کسانی که در جستجوی آزادی و عدالت در ایران هستند تبدیل شده است.
پرزیدنت باراک اوباما درباره آنچه جهان در ماه ژوئن سال گذشته شاهد بود سخن گفت:
*** ما والائی و بزرگی ده ها هزار ایرانی را که در سکوت راه پیمایی می کردند دیده ایم. مردمی از هر سن و سال را دیده ایم که همه چیز خود را به خطر انداختند تا بر شمرده شدن رای هایشان و شنیده شدن صدایشان تاکید بگذارند. بالا تر از همه، ما زنان شجاعی را دیده ایم که در برابر بی رحمی و تهدید ایستادند، و ما تصویر دردناک زنی را که در خیابان در خون خود جان می باخت، تجربه کرده ایم.
یک سال بعد، ایران راه انزوای خود را بر گزیده است. با این حال هنوز می تواند آینده ای بهتر را دنبال کند. اگر رهبری ایران نشان دهد که مایل است مسئولیت های خود را برای حفظ حقوق شهر مردمش بپذیرد و تعهدات بین المللی خود را قبول کند، آنگاه ایران می تواند در جایگاه واقعی خود در جامعه ملت ها بنشیند.