ملان ورویر، سفیر سیار آمریکا در مسائل زنان جهان در بیانیه ای در سنای آمریکا گفت: «گنجاندن زنان در روند مذاکرات برای برقراری صلحی بادوام در سراسر جهان، حیاتی است. مشارکت زنان افغان برای توسعه پایدار، دولتمندی بهتر، و صلح بسیار مهم است. به سخن کوتاه، آنها برای تامین آینده ای بهتر برای افغانستان اساسی هستند.»
پس از سقوط رژیم سرکوبگر طالبان در اواخر ۲۰۰۱ و در سالهای بعد تا ۲۰۰۵، زنان دست یابی به موفقیت های فوری در سیاست، و دستاوردهای کند تر در حوزه های دیگر را آغاز کردند. با این حال، از سال ۲۰۰۵ خراب شدن شرایط امنیتی امکان مشارکت زنان در زندگی عمومی را دشوارتر ساخته است.
ملان ورویر گفت ۹ سال پس از سقوط رژیم طالبان، «زنان افغانستان در هر مرحله توسعه و در هر حوزه ای، همچنان رنج می برند، فقط به این دلیل که زن متولد شدند. به نظر می رسد دست آوردهای زنان امروز شکننده است و به توجه فوری و پویای جامعه بین المللی نیاز دارد.»
ورویر گفت خشونت علیه زنان و دختران، که در جامعه افغان فراگیر است، شاید «بزرگترین مانع باقیمانده درمشارکت کامل زنان در جامعه مدنی باشد.... نهادهای مسئول اجرای عدالت اغلب اشکارا نسبت به زنان تبعیض روا می دارند. خشونت علیه زنان و دختران در افغانستان را نمی توان بعنوان پدیده ای فرهنگی یا خصوصی توصیف کرد؛ مقوله ای جنائی است و باید در چنین محتوایی به آن پرداخته شود.»
این وضع باید تغییر کند، زیرا اگر قرار است کشور بسوی ثبات و کامیابی پیشرفت کند، زنان باید در این روند گنجانده شوند.
ورویر، سفیر سیار آمریکا گفت: به این دلیل است که دولت آمریکا از سازمان های محلی جامعه مدنی در فراهم آوردن آموزش مدنی از طریق تعلیم، افزایش توانایی، و برنامه های رسانه ای حمایت می کند. او گفت: «کوشش های ما نه فقط بر تقویت توانایی زنان و کاهش مسائل امنیتی که از پیشرفت سیاسی آنها جلوگیری می کند، بلکه بر ایجاد اتحادیه های برجسته در داخل فرهنگ و جامعه افغانستان متمرکز است.»
ملان ورویر گفت: «امنیت، ثبات و توسعه آینده افغانستان در حدی زیاد به میزان نقشی که زنان در بازسازی جامعه مدنی خود بازی می کنند، و صدای آنها در روند سیاسی کشورشان بستگی دارد... بدون پیشرفت زنان، هیچ پیشرفتی نمی تواند در افغانستان یا هر بخش دیگر جهان صورت گیرد.َ»
جمعه ۵ بهمن ۱۴۰۳ ایران ۰۷:۰۷