«کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران» با انتشار بیانیه ای از مقامات ایران خواست تا ابراهیم یزدی را آزاد کنند.
دکتر ابراهیم یزدی، رهبر نهضت آزادی و اولین وزیر امور خارجه ایران پس از انقلاب اسلامی، روز اول اکتبر به اتهام برگزاری «نماز غیرقانونی» در اصفهان بازداشت و سپس به بند ٢٠٩ زندان اوین در تهران منتقل شد و هنوز تفهیم اتهام نشده است.
براساس بیانیه «کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران»، آقای یزدی در حال گذران دوران نقاهت پس از جراحی قلب و سرطان مثانه بوده است و خانواده وی براین باورند به دلیل فشارهای جسمی و روحی ناشی از دوران بازداشت در زندان و محروم بودن از خدمات درمانی و پزشکی، جان وی در خطر است.
هادی قائمی، سخنگوی این نهاد مدافع حقوق بشر در ایران در بیانیه خود تاکید کرده است: «آقای یزدی که به طور خودسرانه و غیرقانونی بازداشت و از دسترسی به خدمات درمانی و پزشکی و حق اختیار کردن وکیل محروم شده است، باید در اسرع وقت آزاد شود تا از مراقبت پزشکان و خانواده اش بهره مند و هر چه زودتر تفهیم اتهام شود و بتواند برای دفاع از خود آماده باشد.»
بنا به گزارش این سازمان، از زمان ناآرامی های سیاسی پس از انتخابات بحث برانگیز ١٣٨٨، آقای یزدی سه بار بازداشت شده است. وی یک بار در بخش «آی سی یو» دستگیر شد و در یکی از این دستگیری ها، به مدت پنجاه روز در زندان انفرادی نگهداری شده بود.
در بخشی دیگری از بیانیه «کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران» به درخواست شیرین عبادی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل اشاره شده است که در نامه روز ٢٣ نوامبر خود به بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد از وی خواسته بود از مقامات ایران بخواهد تا دکتر ابراهیم یزدی را آزاد کنند. این نامه را هفت چهره سرشناس ایرانی دیگر نیز امضا کردند.
دکتر ابراهیم یزدی که هم اکنون هشتاد سال سن دارد، رئیس نهضت آزادی ایران و سالخورده ترین زندانی سیاسی ایران است.
«کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران» در پایان این بیانیه از جمهوری اسلامی ایران خواسته است تا با آزادی ابراهیم یزدی و همه زندانیان عقیدتی، به تعهدات بین المللی خود عمل کند.
کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز ١٨ نوامبر سال جاری، قطعنامه محکومیت نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران را با اکثریت آرا تصویب کرد و از ایران خواست تا به «آزار و اذیت، ارعاب، بازداشت های خودسرانه، نیز سرکوب خشونت آمیز مخالفان سیاسی، مدافعان حقوق بشر، وکلا، خبرنگاران، وبلاگ نویسان، دانشگاهیان، دانشجویان، رهبران کارگری و دیگر اقشار جامعه ایران پایان دهد.»