واشنگتن پست نوشته است از ابتدای سال جاری ميلادی، به موازات جنبش های دموکراسی خواهانه در کشورهای شمال آفريقا و خاورميانه؛ می بينيم رژيم های ديکتاتوری که هنوز بر سر کارند، از کره شمالی و چين و برمه گرفته تا ايران و ليبی و زيمبابوه، بيمناک از سرايت انقلاب به کشورشان تلاش برای ابقای قدرت خود را دوچندان کرده اند؛ و حلقه های فشار را بر مردم آزاديخواه هر چه تنگتر می کنند. نمونه اين اقدام، افزايش چشمگير اعدام ها در سه ماه اخير است. اين روزنامه می نويسد رژيم های استبدادی، برای جلوگيری از دسترسی مخالفان به اينترنت، به هر ابزاری متوسل می شوند؛ اما دير يا زود در برابر گروه های فزاينده مردمی که در فضای مجازی به آگاهی و بيداری رسيده اند، به زانو در خواهند آمد. هر چند حرکت آزاديخواهانه مردم در دراز مدت نويد موج تازه گسترش دموکراسی را می دهد، در کوتاه مدت شاهد مقاومت خشونت آميز رژيم های واپس گرا و خودکامه در برابر خواست مردم هستيم.
نيويورک تايمز گزارش می دهد که مسئول پيگيری پرونده قتل رفيق حريری، نخست وزير پيشين لبنان، از افراد جديدی در ماجرای ترور وی نام برده؛ و عليه آنها اعلام جرم کرده است. دادگاه برای رسيدگی به هزاران پرونده در ارتباط با ترور رفيق حريری، چندين ماه مهلت خواسته است.
نيويورک تايمز همچنين خبر می دهد که پرزيدنت اوباما در اقدامی برای کمک به سرنگونی معمر قذافی - ديکتاتور ليبی - نماينده ويژه ای را برای ارتباط و کمک به گروه های مخالف وی منصوب کرده؛ و وزارت خزانه داری آمريکا نيز ۹ عضو ديگر از خانواده قذافی را مشمول تحريم قرار داده است.
در سرمقاله لس آنجلس تايمز می خوانيم واشنگتن اين روزها اقدام نظامی عليه ليبی را مورد بررسی قرار می دهد. اما نگاهی به تجربه دو جنگ طولانی، پرهزينه و ناموفق آمريکا در عراق و افغانستان اين پرسش را به ميان می آورد که آيا مداخله در ليبی - هر چند به دلايل انسان دوستانه - می تواند موفقيت آميز باشد، و به مردم آن کشور کمک کند؟