کمیته حمایت از روزنامه نگاران در مراسم سالانه «جوایز بین المللی آزادی مطبوعات» برای سال ۲۰۱۰ که در ماه نوامبر برگزار می شود، از چهار روزنامه نگار جسور قدردانی خواهد کرد. این افراد عبارتند از داویت کبده از اتیوپی، نادیرا ایسایوا از روسیه، لاریانو مارکز از ونزوئلا، و محمد داوری از ایران که با به خطر انداختن آزادی و امنیت خود، از حقایقی که شاهدش بودند، گزارش تهیه کردند.
جوئل سایمون، یکی از مدیران کمیته حمایت از روزنامه نگاران، گفت: «برندگان سال ۲۰۱۰ به خاطر شغلشان به عنوان روزنامه نگار متحمل خشونت، تهدید، زندان و حتی شکنجه شدند. هر کدام از آنان نقش مهمی در جامعه مدنی کشورهایشان ایفا کرده اند. آنان خطاها را فاش ساختند، فساد را تقبیح کردند و به دیده شک به اقدامات دولتی و رسمی نگریستند. ما جسارت و استقلال آنان را ارج می گذاریم».
مراسم سالانه اهدای «جوایز بین المللی آزادی مطبوعات» ۲۳ نوامبر در نیویورک برگزار خواهد شد.
محمد داوری، برنده ایرانی این جایزه، روزنامه نگار و سردبیر وبسایت خبری سحام نیوز، پایگاه اینترنتی حزب اعتماد ملی بود که گزارش ها و اخبار درمورد سوءاستفاده های وحشتناک و خشونت های صورت گرفته در بازداشتگاه کهریزک علیه بازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات عتراضی مردمی علیه نتایج انتخابات را پوشش می داد. او پس از انتشار نامه مهدی کروبی به رئیس مجلس خبرگان درباره شکنجه و آزار زندانیان در کهریزک دستگیر شد. مهدی کروبی، دبیرکل حزب اعتماد ملی در نامه ای به دادستان تهران مسئولیت تمامی اسناد و فیلم هایی مربوط به مستندات شکنجه و تجاوز جنسی در زندان هایی ایران را برعهده گرفت و گفت محمد داوری تنها فیلمبردار مصاحبه های زندانیان سابق بوده است.
زندان کهریزک در ژوئیه ۲۰۰۹ بسته شد اما آقای داوری به خاطر پوشش مسائل و اخبار آنجا در زندان اوین حبس شد. محمد داوری به دلیل «اقدام علیه نظام» به پنج سال زندان محکوم شده است. مادرش در نامه ای خطاب به بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد نوشت که فرزندش در زندان مورد شکنجه قرار گرفته است. او که اینک در زندان انفرادی است بیش از هشت ماه است که اجازه تماس با خانواده اش را نداشته است. این روزنامه نگار برای خدمت به کشورش بهای سنگینی پرداخت. او زمانی که دانش آموزی نوجوان بود داوطلب جنگ ایران و عراق شده بود و در جنگ از ناحیه چشم و پا مجروح شد.
داویت کبده، روزنامه نگار ۳۰ ساله اهل اتیوپی از اولین روزنامه نگارانی بود که برای گزارش مستقل خشونت های این کشور در انتخابات سال 2005، زندانی شد و جزو آخرین افرادی بود که دو سال پیش و با عفو ریاست جمهوری آزاد شدند.
او برعکس بسیاری از همکارانش که راه تبعید در پیش گرفتند، پس از آزادی از زندان آدیس آبابا در اتیوپی ماند. کبده در سال ۲۰۰۸ روزنامه «آرامبه تایمز» را تاسیس کرد که تنها روزنامه آماریک زبان اتیوپی است و خطر به نقد کشیدن دولت را به جان می خرد. داویت کبده می گوید مردم باید سه چیز را در مورد من بدانند: «اول، زندگی بدون شغل روزنامه نگاری برای من غیرممکن است. دوم، اگر موضوع مرگ و زندگی نباشد، هرگز اتیوپی را ترک نخواهم کرد و سوم، من اپوزیسیون نیستم. به عنوان روزنامه نگار، هر رژیمی که در اتیوپی بر سر کار باشد، هرگز از انتقاد از دولت در جهت بهبود کشور، پرهیز نمی کنم».
نادیرا ایسایوا، از روسیه: ایسایوا ۳۱ ساله، به دلیل گزارش هایش از توسل سازمان های امنیتی و اطلاعاتی به خشونت در منطقه شمال قفقاز، خشم سرویس های اطلاعاتی را برانگیخت. او به عنوان سردبیر هفته نامه مستقل چرنویک در جمهوری جنوبی داغستان، تاکتیک های سازمان های دولتی مبارزه با تروریسم را غیرسازنده توصیف کرده بود. در سال ۲۰۰۸ پس از مصاحبه خانم ایسایوا با یک رهبر چریکی که مقامات دولتی را به فساد متهم کرده بود، مقامات پرونده ای جنایی علیه این روزنامه نگار تشکیل دادند. ایسایوا این پرونده را انتقام از فعالیت هایش در چرنویک می داند که در صورت صدور کیفرخواست ممکن است او را تا هشت سال زندان محکوم کند. او و نشریه اش بارها مورد آزار و اذیت دولتی قرار گرفته اند.
لاریانو مارکز، از ونزوئلا: نویسنده، روزنامه نگار، بازیگر و طنزپرداز در عرصه سیاست این کشور به شمار می رود. او با ستون های گزنده اش در یک روزنامه کاراکاس، هوگو چاوز و دیگر سیاست مداران ونزوئلا را به چالش می کشد. او همچنین نویسنده سه کتاب طنز است. در فوریه ۲۰۰۷ او و روزنامه تال کوآد که برایش می نویسد، به دنبال چاپ نامه ای به دختر هوگو چاوز جریمه شد. دادگاه حکم داد که این نامه «به شخصیت، زندگی شخصی و آبروی» این دختر ۹ ساله آسیب رسانده است. مارکز در این نامه دختر چاوز را به تأثیر بر پدرش فراخواند تا با مخالفان سیاسی اش مهربان تر باشد.
یادداشت های مارکز در ماه ژانویه نیز سر و صدا به پا کرد به طوری که وزیر اطلاعات ونزوئلا خواستار محاکمه سیاسی این روزنامه نگار شد و ستون او را توهین به دمکراسی کشور و توطئه کودتا تحت پوشش طنز خواند.
آریه نیر، رئیس موسسه جامعه باز، در همین مراسم جایزه یادبود «برتن بنجامین» را به پاس دفاع طولانی مدت از آزادی مطبوعات و حقوق بشر را دریافت خواهد کرد.
آریه نیر ستون حقوق بشر در آمریکا و جامعه بین الملل به شمار می رود. او 15ر سال در اتحادیه های آزادی مدنی آمریکایی کار کرده است. او موسس دیدبان حقوق بشر در سال ۱۹۷۸ است و بیش از ده سال مدیر اجرایی این سازمان بوده است تا زمانی که رئیس موسسه جامعه باز شد. او مرتبا برای نشریاتی چون نیویورک تایمز و فارن پالیسی می نویسد.
کمیته حمایت از رونامه نگاران، همچنین جایزه بین المللی آزادی مطبوعات ۲۰۰۹ را به «جی، اس، تیسینایاگام» از سری لانکا خواهد داد که سال گذشته به دلیل آنکه در زندان بود و سال گذشته نتوانست در مراسم حضور یابند، اهدا می کند. چند سازمان از جمله کمیته حمایت از روزنامه نگاران توانستند برای آزادی او تلاش کنند و در ماه مه ۲۰۱۰ او را از زندان آزاد کردند.
جوایز بین المللی آزادی مطبوعات، که اینک بیستمین سال فعالیت خود را می گذراند، در کانون تلاش های جمع آوری کمک های مالی در کمیته حمایت از روزنامه نگاران است.