صنعت قهوه ویتنام با بدهی های فلج کننده و ورشکستگی روبرو شده است.
در حالی که «ویناکافه»، شرکت دولتی صادرات قهوه ویتنام روزگاری شاهد شکوفایی اقتصادی و افزایش روند صادرات بود، امروز قهوه خانه های ویتنام و دفاتر این شرکت در سکوت و رکود بی سابقه ای فرو رفته اند.
یک تلفنچی دفتر «شرکت ملی قهوه» در شهر هو چی مین، قلب اقتصادی صنعتی تولید ١٧ درصد تولید قهوه جهان می گوید «هیچکس نیست که با شما صحبت کند». مدیران و روسای شرکت «ویناکافه» یا از کار خود کناره گیری کرده اند و یا همچون بیش از ٨٠ کارمند این شرکت آن روز سر کار حاضر نرفته اند.
ویتنام بزرگترین تولید کننده دانه های قهوه روبوستا در جهان است که برای تهیه قهوه فوری مورد استفاده قرار می گیرد. ویتنام طی دهه گذشته شاهد رشد ثابت و توانمند این صنعت بوده و صادرات سالانه آن به سطح ٣ میلیارد دلار در سال رسیده است.
اما امروز صنعت قهوه ویتنام به دلیل تخلفات مالیاتی، سوء مدیریت، عدم توانایی پرداخت بدهی ها، نرخ بهره بالا و کاهش ارائه وام با بحران جدی روبرو شده است.
بسیاری از دست اندرکاران صنعت قهوه زیر فشار بدهی های فلج کننده کمر خم کرده اند و بانک ها برای ارائه وام بیشتر به آن ها تردید دارند.
یکی از علل مشکلات صنعت قهوه و کمبود اعتبار ویتنام به اقدامات دولت مربوط است که در دهه گذشته و در دوران شکوفایی اقتصادی این کشور وام های سنگینی از بانک ها گرفت و در بلندمدت با کمبود نقدینگی و ناکامی در جلب سرمایه گذاری روبرو شد و امروز بانک های ویتنام در قاره آسیا بیشترین نرخ بدهی معوقه را دارند.
کارشناسان آگاه به صنایع قهوه می گویند از ١٢٧ شرکت داخلی که سال گذشته در صادرات قهوه در ویتنام فعال بودند، امروز ٥٦ شرکت به دلیل عدم توانایی بازپرداخت وام های بانکی، یا تجارت قهوه را کنار گذشته اند و یا به فعالیت های بازرگانی دیگری روی آورده اند.
تعداد اندکی از صادرکنندگان قهوه تمایل نشان می دهند در مورد معضلات مالی خود صحبت کنند.
در ویتنام که کشوری کمونیستی است، مردم اغلب به طور علنی به ویژه با رسانه های خارجی در مورد مسائل حساسی همچون سیاست و تجارت صحبت نمی کنند.
نگوین خوان بین، مدیر شرکت «ترواونگ نگان» یکی از صادرکنندگان سرشناس قهوه در ویتنام است که به مشکلات عمیق خود و این صنعت اذعان می کند.
شرکت وی با ٢٨ میلیون دلار بدهی وام به هفت بانک روبرو ست که با نرخ بهره ٢٠ درصدی گرفته است. در شرایطی که او با کمبود نقدینگی شدید مواجه است، ذخایر دانه های قهوه که فقط معادل ٢٠٠ کامیون کوچک است، تنها دارایی اوست.
بین به رویترز می گوید:«حالا بانک ها می خواهند همه دارایی های ما را مسدود کنند و ما فقط ٤ هزار تن قهوه در انبار داریم.»
براساس پیش بینی های رویترز، کل برداشت محصول قهوه ویتنام در سال ٢٠١٣ و ٢٠١٤ حدود ١٧ تا ٢٩ میلیون کیسه ٦٠ کیلوگرمی است که هم افزایش قیمت جهانی و منابع عظیم قهوه سایر نقاط جهان فشار مضاعفی بر صنعت قهوه ویتنام وارد خواهد کرد.
اما فقط تعداد انگشت شماری از شرکت های صادرکننده قهوه ویتنام همچون از محصول امسال سود خواهند کرد. این شرکت یک چهارم صادرات کشور را به عهده دارد و در سال ٢٠١٢ درآمدی معادل حدود ١ میلیارد دلار داشت. بقیه شرکت های صادرکننده برای ادامه بقا با چالش های متعددی روبرو خواهند بود.
دولت ویتنام نیز تصویر ناامیدکننده و تیره ای از صنعت قهوه کشور ارائه کرده است.
براساس بخشنامه ای که معاون وزیر کشاورزی ویتنام در ماه ژوییه امضا کرده، ارزش وام ها و یا بدهی های معوقه صنعت قهوه حدود ٣٧٩ میلیون دلار و یا ٦٠ درصد کل وام های این صنعت است.
ورشکستگی ها و کمربندهای آهنی
صادرکنندگان قهوه بانک های محلی را مسئول چالش های خود می دانند و ادعا می کنند نرخ بهره بالای بانک ها سبب شده است تا نرخ تورم سال ٢٠١٠ و ٢٠١١ به سطحی برسد که رشد اقتصای کشور را به پایین ترین سطوح ١٤ ساله گذشته کاهش دهد.
بسیاری از تجار خارجی قهوه معتقدند که صادرکنندگان ویتنامی با دریافت وام های هنگفت از بانک ها و تلاش های نافرجام برای ایفای نقش کلیدی در آینده بازار قهوه در عرصه بین المللی خود را در دردسری عظیم انداخته اند.
بانک ها، کلید حل بحران ویتنام
«انجمن قهوه و کاکائو ویتنام» از دولت خواسته است تا برای سرمایه گذاری برای خرید دانه های قهوه از کشاورزان انبار ٣٠٠ هزار تن محصول قهوه را که معادل یک پنجم کل تولید کشور است تصویب کند تا نه تنها قیمت قهوه بالا برود، بلکه دولت بتواند وام های کوتاه مدت تر به صادرکنندگان بدهد.
تلاش مشابه این انجمن در سال ٢٠١٠ با شکست روبرو شد و به دلایل مشکلات لژستیک و کندی توزیع پول نقد، فقط ٦٠ هزار تن از ٢٠٠ هزار تن ذخیره مورد نظر این انجمن ذخیره شد.
بازرگانان محلی معتقدند تنها کلید و راهکار حل بحران قهوه ویتنام در دست دولت و بانک هاست که می توانند وام بدهند. آنها اما نه تنها به وضعیت صادرکنندگان قهوه توجهی نشان نمی دهند، بلکه نرخ بهره هایی را به آن ها پیشنهاد می کنند که توان بازپرداخت آن را ندارند.
مدیر یکی از شرکت های معتبر صادرکننده قهوه ویتنام به شرط افشا نشدن نامش گفته است: «من مطمئن هستم که شرکت هایی که با بحران مالی روبرو هستند می توانند با دریافت کمک از بانک ها به بقای خود ادامه دهند اما حمایت مالی بانک ها بسیار بعید به نظر می رسد».
در حالی که «ویناکافه»، شرکت دولتی صادرات قهوه ویتنام روزگاری شاهد شکوفایی اقتصادی و افزایش روند صادرات بود، امروز قهوه خانه های ویتنام و دفاتر این شرکت در سکوت و رکود بی سابقه ای فرو رفته اند.
یک تلفنچی دفتر «شرکت ملی قهوه» در شهر هو چی مین، قلب اقتصادی صنعتی تولید ١٧ درصد تولید قهوه جهان می گوید «هیچکس نیست که با شما صحبت کند». مدیران و روسای شرکت «ویناکافه» یا از کار خود کناره گیری کرده اند و یا همچون بیش از ٨٠ کارمند این شرکت آن روز سر کار حاضر نرفته اند.
ویتنام بزرگترین تولید کننده دانه های قهوه روبوستا در جهان است که برای تهیه قهوه فوری مورد استفاده قرار می گیرد. ویتنام طی دهه گذشته شاهد رشد ثابت و توانمند این صنعت بوده و صادرات سالانه آن به سطح ٣ میلیارد دلار در سال رسیده است.
اما امروز صنعت قهوه ویتنام به دلیل تخلفات مالیاتی، سوء مدیریت، عدم توانایی پرداخت بدهی ها، نرخ بهره بالا و کاهش ارائه وام با بحران جدی روبرو شده است.
بسیاری از دست اندرکاران صنعت قهوه زیر فشار بدهی های فلج کننده کمر خم کرده اند و بانک ها برای ارائه وام بیشتر به آن ها تردید دارند.
یکی از علل مشکلات صنعت قهوه و کمبود اعتبار ویتنام به اقدامات دولت مربوط است که در دهه گذشته و در دوران شکوفایی اقتصادی این کشور وام های سنگینی از بانک ها گرفت و در بلندمدت با کمبود نقدینگی و ناکامی در جلب سرمایه گذاری روبرو شد و امروز بانک های ویتنام در قاره آسیا بیشترین نرخ بدهی معوقه را دارند.
کارشناسان آگاه به صنایع قهوه می گویند از ١٢٧ شرکت داخلی که سال گذشته در صادرات قهوه در ویتنام فعال بودند، امروز ٥٦ شرکت به دلیل عدم توانایی بازپرداخت وام های بانکی، یا تجارت قهوه را کنار گذشته اند و یا به فعالیت های بازرگانی دیگری روی آورده اند.
تعداد اندکی از صادرکنندگان قهوه تمایل نشان می دهند در مورد معضلات مالی خود صحبت کنند.
در ویتنام که کشوری کمونیستی است، مردم اغلب به طور علنی به ویژه با رسانه های خارجی در مورد مسائل حساسی همچون سیاست و تجارت صحبت نمی کنند.
نگوین خوان بین، مدیر شرکت «ترواونگ نگان» یکی از صادرکنندگان سرشناس قهوه در ویتنام است که به مشکلات عمیق خود و این صنعت اذعان می کند.
شرکت وی با ٢٨ میلیون دلار بدهی وام به هفت بانک روبرو ست که با نرخ بهره ٢٠ درصدی گرفته است. در شرایطی که او با کمبود نقدینگی شدید مواجه است، ذخایر دانه های قهوه که فقط معادل ٢٠٠ کامیون کوچک است، تنها دارایی اوست.
بین به رویترز می گوید:«حالا بانک ها می خواهند همه دارایی های ما را مسدود کنند و ما فقط ٤ هزار تن قهوه در انبار داریم.»
براساس پیش بینی های رویترز، کل برداشت محصول قهوه ویتنام در سال ٢٠١٣ و ٢٠١٤ حدود ١٧ تا ٢٩ میلیون کیسه ٦٠ کیلوگرمی است که هم افزایش قیمت جهانی و منابع عظیم قهوه سایر نقاط جهان فشار مضاعفی بر صنعت قهوه ویتنام وارد خواهد کرد.
اما فقط تعداد انگشت شماری از شرکت های صادرکننده قهوه ویتنام همچون از محصول امسال سود خواهند کرد. این شرکت یک چهارم صادرات کشور را به عهده دارد و در سال ٢٠١٢ درآمدی معادل حدود ١ میلیارد دلار داشت. بقیه شرکت های صادرکننده برای ادامه بقا با چالش های متعددی روبرو خواهند بود.
دولت ویتنام نیز تصویر ناامیدکننده و تیره ای از صنعت قهوه کشور ارائه کرده است.
براساس بخشنامه ای که معاون وزیر کشاورزی ویتنام در ماه ژوییه امضا کرده، ارزش وام ها و یا بدهی های معوقه صنعت قهوه حدود ٣٧٩ میلیون دلار و یا ٦٠ درصد کل وام های این صنعت است.
ورشکستگی ها و کمربندهای آهنی
صادرکنندگان قهوه بانک های محلی را مسئول چالش های خود می دانند و ادعا می کنند نرخ بهره بالای بانک ها سبب شده است تا نرخ تورم سال ٢٠١٠ و ٢٠١١ به سطحی برسد که رشد اقتصای کشور را به پایین ترین سطوح ١٤ ساله گذشته کاهش دهد.
بسیاری از تجار خارجی قهوه معتقدند که صادرکنندگان ویتنامی با دریافت وام های هنگفت از بانک ها و تلاش های نافرجام برای ایفای نقش کلیدی در آینده بازار قهوه در عرصه بین المللی خود را در دردسری عظیم انداخته اند.
بانک ها، کلید حل بحران ویتنام
«انجمن قهوه و کاکائو ویتنام» از دولت خواسته است تا برای سرمایه گذاری برای خرید دانه های قهوه از کشاورزان انبار ٣٠٠ هزار تن محصول قهوه را که معادل یک پنجم کل تولید کشور است تصویب کند تا نه تنها قیمت قهوه بالا برود، بلکه دولت بتواند وام های کوتاه مدت تر به صادرکنندگان بدهد.
تلاش مشابه این انجمن در سال ٢٠١٠ با شکست روبرو شد و به دلایل مشکلات لژستیک و کندی توزیع پول نقد، فقط ٦٠ هزار تن از ٢٠٠ هزار تن ذخیره مورد نظر این انجمن ذخیره شد.
بازرگانان محلی معتقدند تنها کلید و راهکار حل بحران قهوه ویتنام در دست دولت و بانک هاست که می توانند وام بدهند. آنها اما نه تنها به وضعیت صادرکنندگان قهوه توجهی نشان نمی دهند، بلکه نرخ بهره هایی را به آن ها پیشنهاد می کنند که توان بازپرداخت آن را ندارند.
مدیر یکی از شرکت های معتبر صادرکننده قهوه ویتنام به شرط افشا نشدن نامش گفته است: «من مطمئن هستم که شرکت هایی که با بحران مالی روبرو هستند می توانند با دریافت کمک از بانک ها به بقای خود ادامه دهند اما حمایت مالی بانک ها بسیار بعید به نظر می رسد».