انتخاب چاک هیگل، کهنه سرباز و سناتور سابق جمهوری خواه از سوی رییس جمهوری آمریکا برای نامزدی وزارت دفاع کابینۀ تازه اش، طی روزهای اخیر بحث انگیز شده و حامیان و منتقدان بسیاری یافته است.
شماری از گروه های یهودی نیز مخالفت و انتقاد خود را در این خصوص در شبکه های اجتماعی و طی گفت و گو با رسانه ها مطرح کرده اند.
جوزف سیرینسیونه، تحلیلگر سیاسی، در گفت و گو با نشریه جویش دیلی انتقاد از هیگل را به زیان منتقدان وی توصیف کرده و گفته است که این اختلاف، به سود تیم اوباما تمام خواهد شد.
سیرینسیونه افزوده که فرجام این جدال به احتمال قوی آن خواهد شد که باراک اوباما در راستای تلاش برای رسیدن به توافقی دیپلماتیک با ایران متهورانه تر عمل کند و مجالی بیشتر برای پرداختن به اولویت های امنیتی خود بیابد.
در ادامه مطلب آمده است چند نفر دیگر که نامشان به عنوان نامزد احتمالی برای وزارت دفاع مطرح بود، با وجود قابلیت هایی که از آن برخوردار بودند، ویژگی های مثبتی را که هیگل دارد، نداشتند.
اگر اوباما پیروز این نبرد شود و چاک هیگل رأی اعتماد سنای آمریکا را به دست آورد، امکان آن برای رییس جمهوری آمریکا فراهم می شود که در جهت اهداف و آمال خود در راستای صلح و بهره بردن از دیپلماسی جسورانه تر برای حل چالش فعالیت های اتمی ایران گام های راسخ تری بردارد.
یک منبع ِ دموکرات که به دولت اوباما نزدیک است و نخواسته نامش فاش شود، به نشریه جویش دیلی گفته است که برخی از اعضای تیم اوباما ترجیح می دهند راهبرد «جنگ اول به از صلح آخر» را به کار گیرند و اختلاف نظر خود را با مخالفان علنی کنند و با کسب بازخوردهایی، این دست اختلافات را حل کنند.
برخی تحلیلگران سیاسی معتقدند که رسیدن آقای هیگل به مسند وزارت دفاع، قاعدتاً معادل آن خواهد بود که فضایی گسترده تر برای اعمال سیاست ها و دیدگاه هایی میانه روتر گشوده شود؛ به ویژه در قبال ایران و اسرائیل.
از سوی دیگر، گروهی از تحلیلگران مسائل خاورمیانه در واشنگتن نگران شیوۀ تعبیر ایران از نامزدی آقای هیگل هستند و می گویند از آنجا که چاک هیگل رویکردی نرم تر در قبال ایران دارد، ممکن است این موضوع مورد سوء استفادۀ ایران قرار گیرد.
گفتنی است که آقای هیگل همین اکتبر گذشته (۳ ماه پیش) مقاله ای با موضوع رویکرد آمریکا نسبت به ایران نوشت که در روزنامۀ واشنگتن پست چاپ شد. طی این مقاله (که وی یکی از دو نویسندۀ آن بود)، مخاطرات احتمالی سناریو حملۀ نظامی به ایران بررسی شده بود، و در عین حال به لزوم انتخاب گزینۀ نظامی در صورت شکست تمامی راه های دیگر هم اشاره شده بود. در این مقاله آمده بود:«حملۀ نظامی به ایران به رغم آنکه نباید به عنوان گزینۀ اصلی مد نظر باشد، اگر ناگزیر به کار گرفته شود، راهی است برای نشان دادن تعهد ایالات متحده به جریان خلع سلاح اتمی در جهان.»
تندروها اما هیگل را ضدیهودی خوانده اند. در گفت و گو با نشریۀ جویش دیلی، تریتا پارسی، تحلیلگر مسائل ایران و رییس بنیاد نایاک (انجمن ایرانیان آمریکایی) گفته است:«انتساب چاک هیگل به ضدیت با یهودیان، نارواست. او کهنه سربازی است که دو بار برای کشورش جنگیده است. اگر او که گزینۀ اول ِ مورد نظرش جنگ نیست، از احتمال حملۀ نظامی سخن بگوید، ایران سخن وی را جدی تر از دیگرانی تلقی خواهد کرد که دائم بر طبل حملۀ نظامی می کوبند.»
باراک اوباما هنگام معرفی چاک هیگل به عنوان نامزد منتخبش برای تصدی مسند وزارت دفاع آمریکا گفت:« چاک می داند که جنگ، پدیده ای انتزاعی نیست. او می فهمد که اعزام جوانان آمریکایی به جنگ و روبه رو کردن آنها با خطر به خاک و خون کشیده شدن، تنها در زمان ضرورت معنا می یابد.»
شماری از گروه های یهودی نیز مخالفت و انتقاد خود را در این خصوص در شبکه های اجتماعی و طی گفت و گو با رسانه ها مطرح کرده اند.
جوزف سیرینسیونه، تحلیلگر سیاسی، در گفت و گو با نشریه جویش دیلی انتقاد از هیگل را به زیان منتقدان وی توصیف کرده و گفته است که این اختلاف، به سود تیم اوباما تمام خواهد شد.
سیرینسیونه افزوده که فرجام این جدال به احتمال قوی آن خواهد شد که باراک اوباما در راستای تلاش برای رسیدن به توافقی دیپلماتیک با ایران متهورانه تر عمل کند و مجالی بیشتر برای پرداختن به اولویت های امنیتی خود بیابد.
در ادامه مطلب آمده است چند نفر دیگر که نامشان به عنوان نامزد احتمالی برای وزارت دفاع مطرح بود، با وجود قابلیت هایی که از آن برخوردار بودند، ویژگی های مثبتی را که هیگل دارد، نداشتند.
اگر اوباما پیروز این نبرد شود و چاک هیگل رأی اعتماد سنای آمریکا را به دست آورد، امکان آن برای رییس جمهوری آمریکا فراهم می شود که در جهت اهداف و آمال خود در راستای صلح و بهره بردن از دیپلماسی جسورانه تر برای حل چالش فعالیت های اتمی ایران گام های راسخ تری بردارد.
یک منبع ِ دموکرات که به دولت اوباما نزدیک است و نخواسته نامش فاش شود، به نشریه جویش دیلی گفته است که برخی از اعضای تیم اوباما ترجیح می دهند راهبرد «جنگ اول به از صلح آخر» را به کار گیرند و اختلاف نظر خود را با مخالفان علنی کنند و با کسب بازخوردهایی، این دست اختلافات را حل کنند.
برخی تحلیلگران سیاسی معتقدند که رسیدن آقای هیگل به مسند وزارت دفاع، قاعدتاً معادل آن خواهد بود که فضایی گسترده تر برای اعمال سیاست ها و دیدگاه هایی میانه روتر گشوده شود؛ به ویژه در قبال ایران و اسرائیل.
از سوی دیگر، گروهی از تحلیلگران مسائل خاورمیانه در واشنگتن نگران شیوۀ تعبیر ایران از نامزدی آقای هیگل هستند و می گویند از آنجا که چاک هیگل رویکردی نرم تر در قبال ایران دارد، ممکن است این موضوع مورد سوء استفادۀ ایران قرار گیرد.
گفتنی است که آقای هیگل همین اکتبر گذشته (۳ ماه پیش) مقاله ای با موضوع رویکرد آمریکا نسبت به ایران نوشت که در روزنامۀ واشنگتن پست چاپ شد. طی این مقاله (که وی یکی از دو نویسندۀ آن بود)، مخاطرات احتمالی سناریو حملۀ نظامی به ایران بررسی شده بود، و در عین حال به لزوم انتخاب گزینۀ نظامی در صورت شکست تمامی راه های دیگر هم اشاره شده بود. در این مقاله آمده بود:«حملۀ نظامی به ایران به رغم آنکه نباید به عنوان گزینۀ اصلی مد نظر باشد، اگر ناگزیر به کار گرفته شود، راهی است برای نشان دادن تعهد ایالات متحده به جریان خلع سلاح اتمی در جهان.»
تندروها اما هیگل را ضدیهودی خوانده اند. در گفت و گو با نشریۀ جویش دیلی، تریتا پارسی، تحلیلگر مسائل ایران و رییس بنیاد نایاک (انجمن ایرانیان آمریکایی) گفته است:«انتساب چاک هیگل به ضدیت با یهودیان، نارواست. او کهنه سربازی است که دو بار برای کشورش جنگیده است. اگر او که گزینۀ اول ِ مورد نظرش جنگ نیست، از احتمال حملۀ نظامی سخن بگوید، ایران سخن وی را جدی تر از دیگرانی تلقی خواهد کرد که دائم بر طبل حملۀ نظامی می کوبند.»
باراک اوباما هنگام معرفی چاک هیگل به عنوان نامزد منتخبش برای تصدی مسند وزارت دفاع آمریکا گفت:« چاک می داند که جنگ، پدیده ای انتزاعی نیست. او می فهمد که اعزام جوانان آمریکایی به جنگ و روبه رو کردن آنها با خطر به خاک و خون کشیده شدن، تنها در زمان ضرورت معنا می یابد.»