در پی محدودیت های فزاینده ای که مقام های ویتنام برای آزادی بیان شهروندان ایجاد کرده اند، معترضان به سیاست های دولت چین و عملکرد سیاسی و اقتصادی آن، می کوشند راه هایی خلاقانه برای ابراز عقاید خود بیابند.
به دنبال انتشار گزارش هایی از سوتین های سرطان زا و سیب های سمی چینی در رسانه های ویتنام، بسیاری می کوشند از خریداری محصولات چینی خودداری کنند. عده ای نیز از این فرصت بهره برده اند تا دیدگاه های سیاسی خود را ابراز کنند.
یک شهروند تایوانی تارنمایی ایجاد کرده و در فضای آن، از مردم می خواهد که به هیچ وجه فراورده های ساخت چین را نخرند و تنها محصولاتی را خریداری کنند که تولید ویتنام هستند. او می گوید بازدیدکنندگان این تارنما و مشتریان وی، دو گروه هستند: یک گروه آنان هستند که مخالف خریدن محصولات ساخت چینند یا از عوارض مخربی که فراورده های چینی ممکن است داشته باشند واهمه دارند، و گروه دیگر آنها هستند که از این فرصت برای بیان دیدگاه های میهن پرستانه خود بهره می برند.
این تارنما که فراورده های گوناگونی را که تولید ویتنام است به طور الکترونیکی برای فروش عرضه می کند، مشتریان بسیاری دارد و روزانه به طور متوسط نزدیک به ۲۰۰۰ قلم کالا می فروشد. این تارنما نخستین از این دست است، اما این شیوه عرضه فراورده های ویتنامی به تازگی در آن کشور طرفدارانی یافته و به نظر می رسد کسان دیگری هم درصدد ایجاد تارنماهای این چنین باشد که احتمال می رود مورد استقبال شهروندان ویتنامی قرار گیرد.
به رغم آنکه بسیاری از شهروندان ویتنام ترجیح می دهند اجناسی را بخرند که در کشور خودشان تولید شده و از خریداری کالاهای چینی بپرهیزند، کمیاب بودن کالاهای تولید ویتنام کارشان را دشوار می کند، چون حدود ۹۵ درصد از اجناسی که در بازارهای ویتنام عرضه می شود، چینی است.
همزمان با برگزاری مراسم سال نو چینی، پیام های میهن دوستانه ویتنامی های ملی گرایی که معتقدند دو جزیره ای که اکنون در قلمرو چین است، به ویتنام تعلق دارد نیز در فضای مجازی انتشار یافته و حرکت ضدچینی گروه بزرگی از ویتنامی ها که در ماه ژوئن گذشته آغاز شد، بار دیگر جان گرفته است.
مورد دیگری که گروهی از شهروندان ویتنامی به آن معترضند، آن است که اقلام بسیاری از کالاهایی که در بازارهای ویتنام برای فروش عرضه می شود، به خط و زبان چینی نام گذاری شده اند، حال آنکه زبان نام کالا و برچسب یا بسته ای که این اجناس در آنها عرضه می شوند، باید ویتنامی باشد.
جاناتان لاندن، کارشناس امور ویتنام و استادیار دانشگاه سیتی در هنگ کنگ، می گوید اعتراض به تخریب شدن یا صدمه دیدن اقتصاد ویتنام توسط چین، سابقه ای دیرین دارد و آغاز آن، به هزاران سال پیش برمی گردد. وی اما می افزاید که بخشی از حرکت اعتراضی اخیر، ملهم از سیاست خارجی مهاجم چین شکل گرفته است.
به عقیده آقای لاندن، اعتراض اقتصادی تنها راه ابراز عقیده و اعتراضی است که برای ویتنامی ها باقی مانده.
طی ماه های اخیر، عده زیادی از شهروندان ویتنامی در گردهم آیی های اعتراض بازداشت شده و ۱۳ فعال کاتولیک زندانی شده اند. این همه، حاکی از افزایش فشار، سرکوب سیاسی و محدودیت آزادی بیان در ویتنام است.
اما گروه بزرگی از شهروندان ویتنام می گویند جهت گیری سیاسی ندارند و صرفاً به سبب کیفیت بد محصولات چینی و احتمال به کار رفتن مواد نگاه دارنده سمی در تولید فراورده های خوراکی، ترجیح می دهند جنس و خوراکی چینی نخرند.
ویتنامی ها در گذشته تقریباً تنها جنس چینی می خریدند، اما اکنون بسیاری از آنها می گویند از کیفیت و شیوه تولید کالاهای چینی آگاه شده اند و نمی خواهند خطر کنند.
چین بزرگترین شریک تجاری ویتنام است و حجم معاملات میان دو کشور در سال گذشته میلادی(سال ۲۰۱۲) نزدیک به ۴۱ میلیارد دلار و در سال پیش از آن(سال ۲۰۱۱) ۳۶ میلیارد دلار بوده است. اغلب کارشناسان اقتصادی و ناظران تحولات ویتنام برآنند که اعتراض و نارضایی مشتریان ویتنامی اثر چندانی بر روابط آن کشور با چین نخواهد گذارد.
به دنبال انتشار گزارش هایی از سوتین های سرطان زا و سیب های سمی چینی در رسانه های ویتنام، بسیاری می کوشند از خریداری محصولات چینی خودداری کنند. عده ای نیز از این فرصت بهره برده اند تا دیدگاه های سیاسی خود را ابراز کنند.
یک شهروند تایوانی تارنمایی ایجاد کرده و در فضای آن، از مردم می خواهد که به هیچ وجه فراورده های ساخت چین را نخرند و تنها محصولاتی را خریداری کنند که تولید ویتنام هستند. او می گوید بازدیدکنندگان این تارنما و مشتریان وی، دو گروه هستند: یک گروه آنان هستند که مخالف خریدن محصولات ساخت چینند یا از عوارض مخربی که فراورده های چینی ممکن است داشته باشند واهمه دارند، و گروه دیگر آنها هستند که از این فرصت برای بیان دیدگاه های میهن پرستانه خود بهره می برند.
این تارنما که فراورده های گوناگونی را که تولید ویتنام است به طور الکترونیکی برای فروش عرضه می کند، مشتریان بسیاری دارد و روزانه به طور متوسط نزدیک به ۲۰۰۰ قلم کالا می فروشد. این تارنما نخستین از این دست است، اما این شیوه عرضه فراورده های ویتنامی به تازگی در آن کشور طرفدارانی یافته و به نظر می رسد کسان دیگری هم درصدد ایجاد تارنماهای این چنین باشد که احتمال می رود مورد استقبال شهروندان ویتنامی قرار گیرد.
به رغم آنکه بسیاری از شهروندان ویتنام ترجیح می دهند اجناسی را بخرند که در کشور خودشان تولید شده و از خریداری کالاهای چینی بپرهیزند، کمیاب بودن کالاهای تولید ویتنام کارشان را دشوار می کند، چون حدود ۹۵ درصد از اجناسی که در بازارهای ویتنام عرضه می شود، چینی است.
همزمان با برگزاری مراسم سال نو چینی، پیام های میهن دوستانه ویتنامی های ملی گرایی که معتقدند دو جزیره ای که اکنون در قلمرو چین است، به ویتنام تعلق دارد نیز در فضای مجازی انتشار یافته و حرکت ضدچینی گروه بزرگی از ویتنامی ها که در ماه ژوئن گذشته آغاز شد، بار دیگر جان گرفته است.
مورد دیگری که گروهی از شهروندان ویتنامی به آن معترضند، آن است که اقلام بسیاری از کالاهایی که در بازارهای ویتنام برای فروش عرضه می شود، به خط و زبان چینی نام گذاری شده اند، حال آنکه زبان نام کالا و برچسب یا بسته ای که این اجناس در آنها عرضه می شوند، باید ویتنامی باشد.
جاناتان لاندن، کارشناس امور ویتنام و استادیار دانشگاه سیتی در هنگ کنگ، می گوید اعتراض به تخریب شدن یا صدمه دیدن اقتصاد ویتنام توسط چین، سابقه ای دیرین دارد و آغاز آن، به هزاران سال پیش برمی گردد. وی اما می افزاید که بخشی از حرکت اعتراضی اخیر، ملهم از سیاست خارجی مهاجم چین شکل گرفته است.
به عقیده آقای لاندن، اعتراض اقتصادی تنها راه ابراز عقیده و اعتراضی است که برای ویتنامی ها باقی مانده.
طی ماه های اخیر، عده زیادی از شهروندان ویتنامی در گردهم آیی های اعتراض بازداشت شده و ۱۳ فعال کاتولیک زندانی شده اند. این همه، حاکی از افزایش فشار، سرکوب سیاسی و محدودیت آزادی بیان در ویتنام است.
اما گروه بزرگی از شهروندان ویتنام می گویند جهت گیری سیاسی ندارند و صرفاً به سبب کیفیت بد محصولات چینی و احتمال به کار رفتن مواد نگاه دارنده سمی در تولید فراورده های خوراکی، ترجیح می دهند جنس و خوراکی چینی نخرند.
ویتنامی ها در گذشته تقریباً تنها جنس چینی می خریدند، اما اکنون بسیاری از آنها می گویند از کیفیت و شیوه تولید کالاهای چینی آگاه شده اند و نمی خواهند خطر کنند.
چین بزرگترین شریک تجاری ویتنام است و حجم معاملات میان دو کشور در سال گذشته میلادی(سال ۲۰۱۲) نزدیک به ۴۱ میلیارد دلار و در سال پیش از آن(سال ۲۰۱۱) ۳۶ میلیارد دلار بوده است. اغلب کارشناسان اقتصادی و ناظران تحولات ویتنام برآنند که اعتراض و نارضایی مشتریان ویتنامی اثر چندانی بر روابط آن کشور با چین نخواهد گذارد.