تاثیر واکسن آبله مرغان بر کاهش چشمگیر مرگ و میر ناشی از این بیماری

نتایج یک تحقیق جدید دولت ایالات متحده حاکی از آن است که واکسن آبله مرغان مرگ و میر افراد بر اثر این بیماری، به ویژه در کودکان را به طور چشمگیری کاهش داده است.

پژوهشگران این کشف را یک پیروزی مهم در عرصه بهداشت عمومی خوانده اند.

عامل بیماری آبله مرغان، ویروس است. خارش پوست و تب شدید از جمله علائمی این بیماری به شدت مسری است.

در موارد شدید این بیماری، برخی از کودکان علاوه بر خارش پوست، به التهاب مغز، ذات الریه و عفونت پوست نیز دچار می شوند.

علائم این بیماری در افراد بزرگسالی که برای اولین بار آبله مرغان می گیرند، شدیدتر است. ویروس بیماری آبله مرغان که به آن «واریسلا» می گویند، می تواند در دوره های مختلف حیات افراد فعال شود و عامل بیماری بسیاری شدید و دردناک زونا شود.

محققان «مرکز کنترل و پیشگیری بیماری» دریافته اند که پس از تولید و قابل دسترس شدن واکسن آبله مرغان، آمار مرگ و میر ناشی از آبله مرغان از میانگین ۱۰۵ مورد در سال به ۱۴ مورد کاهش یافته، اما کاهش تلفات بیماری بین کودکان بسیار چشمگیر بوده است.

جین سیوارد، یک مقام «مرکز کنترل و پیشگیری بیماری» یکی از نویسندگان اصلی این مقاله تحقیقی که طی پانزده سال گذشته در زمینه پژوهش و تولید واکسن آبله مرغان فعال بوده، گفته است مشاهده ریشه کنی کامل آمار مرگ و میر ناشی از آبله مرغان در این کشور بسیار هیجان انگیز است.

دکتر یوجین شاپیور، کارشناس بیماری های مسری دانشگاه ییل می گوید در حالی که به ندرت ابتلا بیماری آبله مرغان به مرگ و میر افراد می انجامد، پیش از کشف واکسن ابتلا این بیماری بسیار معمول بود و هر سال از هر ده کودک، تقریباً یک کودک آبله مرغان می گرفتند.

پژوهشگران در تحقیق جدید «مرکز کنترل و پیشگیری بیماری» تاریخچه ملی مرگ و میرهایی را مورد بررسی قرار دادند که به بیماری آبله مرغان نسبت داده می شد.

طی یک دوره پنج ساله پیش از کشف واکسن، ۱۰۵ آمریکایی بر اثر ابتلا به بیماری آبله مرغان جان خود از دست داده اند. دوازده سال پس از کشف واکسن، مرگ و میر سالانه ناشی از ابتلای به این بیماری به ۱۴ مورد کاهش یافت و بیشتر این افراد در سنین بزرگسالی بودند.

دکتر سیوارد کشف واکسن آبله مرغان را عامل اصلی کاهش مرگ و میر کودکان بر اثر ابتلای به این بیماری قلمداد می کند.

این گزارش تحقیقی روز دوشنبه ۳ مرداد (۲۵ ژوییه) در نشریه «Pediatrics» منتشر شد.