اولین مورد ابتلا به اچ آی وی در سال ۱۹۸۱ در آمریکا گزارش داده شد. از آن به بعد با وجود مطالعات و پژوهش های گسترده، هنوز درمان استانداردی برای این بیماری وجود ندارد.
درمان اچ آی وی سخت است به خاطر این که به سیستم دفاعی بدن حمله می کند، به همان سیستمی که موظف است با این بیماری عفونی مبارزه کند.
عملکرد این ویروس در بدن را اغلب با به آتش زدن آتشفشانی مقایسه می کنند: چطور می توان با آتش مبارزه کرد وقتی ابزار مورد نیاز خودشان آتش گرفته اند.
به طور تخمینی حدود ۳۷ میلیون نفر در جهان به «اچ آی وی» مبتلا هستند، که ۲ میلیون نفر از آنها به تازگی این ویروس را گرفته اند.
به نقل از مقاله ای در مجله «ساینتیفیک امریکن»، در آمریکا، حدود ۱,۱ میلیون نفر با «اچ آی وی» زندگی می کنند، ولی ۱۵ درصد از آنها (تقریباً ۱ در ۷ نفر) خودشان نمی دانند که حامل این ویروس هستند.
برخی از گروه‌ها در جامعه بیشتر در خطر ابتلا به اچ آی وی هستند تا گروه‌های دیگر، بخصوص اقلیت های نژادی، و مردهایی که با مردها مقاربت جنسی دارند.
مبتلایان به ویروس اچ آی وی، باید تحت درمان مادام‌العمر قرار گیرند، چون درمان قابل اعتمادی هنوز در دست نیست.
ویروس اچ آی وی (HIV)، یا ویروس نقض ایمنی انسانی، ویروسی است که به سیستم دفاعی بدن حمله می کند. چند هفته پس از گرفتن این ویروس، فرد مبتلا به مدت کوتاهی نشانه هایی مشابه بیماری آنفلوانزا تجربه می کند که دوره حاد بیماری محسوب می شود. پس از گذشت این مرحله، ویروس وارد دوره نهفته می شود، و اغلب مدت ها بدون تشخیص در بدن می ماند. اگر این ویروس در بدن به مدت طولانی باقی بماند و فرد تحت درمان نرود می تواند به بیماری های پیشرفته تری مثل ایدز یا نشانگان اکتسابی کمبود ایمنی مبتلا شود.
