جرج بوش، مردی که از خبرسازترین روسای جمهوری آمریکا محسوب می شود، بار دیگر به کانون خبر بازگشته است.
ئیس جمهوری که برای جنگ علیه تروریسم حمایت روشنفکران آمریکایی را نیز کسب کرد، اما هنگام ترک کاخ سفید محبوبیتش به کمترین میزان ممکن رسیده بود. سیاستمداری که رقبایش می گویند اقتصاد را ویران کرده است، اما اکنون خودش می گوید: «باید در انتظار قضاوت تاریخ باشیم».
جورج بوش روز سه شنبه، تنها یک هفته پس از آن که جمهوریخواهان موفق شدند در انتخابات میان دوره ای کنگره، دمکراتها را وادار به عقب نشینی کنند به سکوت دو ساله خود پایان داد. با کتابی در دست که پشت پرده تصمیم های مهم دوران مسئولیت اش را بازگو کرده است. کتاب خاطراتی که آقای بوش آن را «مواقع تصمیم» نامیده است. البته این تصمیم بر خلاف سایر تصمیم هایش، نه تنها دردسر ساز نبوده بلکه ۷ میلیون دلار درآمد هم داشته است.
اگر برای آمریکاییان به عنوان شهروندانی که به آقای بوش رای داده بودند و انتظار دفاع در برابر عملیات تروریستی را داشتند، ناگفته های روزهای حساس پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ میلادی اهمیت داشته باشد، این اهمیت برای برخی ملتها هم کمتر از این نبوده است. برای افغان ها که از حکومت طالبان نجات پیدا کردند و برای عراقی ها که ناگزیر نیستند به صدام حسین تعظیم کنند.
اما ایران در این میان هنوز پروژه ای ناتمام است. آقای بوش در «مواقع تصمیم» نوشته است: «به وزارت دفاع آمریکا –پنتاگون- دستور دادم تا برای توقف بمب ساعتی هسته ای ایران عملیات نظامی را طراحی کنند و اینکه در صورت حمله به چه ابزاری نیاز داریم؟» به نوشته رییس جمهوری پیشین آمریکا، در میان مشاورانش در این باره اختلاف نظر وجود داشته است زیرا برخی معتقد بودند که عملیات نظامی می تواند به شعله ور شدن احساسات ضد آمریکایی منجر شود.
آقای بوش اما همچنان از طرح حمله به عراق دفاع و تصریح می کند: «وقتی شنیدم که سلاح های کشتار جمعی وجود ندارد دچار تهوع شدم. اما تردید ندارم که جهان بدون صدام، جهان بهتری است». او که همواره بابت این حمله در معرض انتقاد بوده است، می گوید: «باید در انتظار قضاوت تاریخ باشیم».
هر چند این رئیس جمهور جمهوریخواه، که فرماندهی اولین جنگ قرن بیست و یکم را برعهده داشت، قضاوت در باره کارنامه خود را به تاریخ واگذار می کند اما در این نکته شکی نیست که او در عرصه اقتصادی کارنامه موفقی نداشت و حزب جمهوریخواه باید برای بازگشت به قدرت هزینه بپردازد. اما شاید او امیدوار است عراقی ها، افغانی ها و شهروندان کوسوو، از او به سبب آنچه گشودن راه ناهموار دمکراسی نامیده شده، قدردانی کنند.