ارتش برمه و شورشیان قومی کاچین از ماه ژوئن تاکنون در حال جنگ بوده اند. در ماه ژوئن شورشیان آتش بس ۱۷ ساله را نقض کردند. این درگیریها سبب شد تا ده هزار غیرنظامی از خانه های خود متواری شوند و در اردوگاههای موقتی آوارگان روزگار بگذرانند. گروههای مدافع حقوق بشر مقامات را به پیشگیری از توزیع کمکهای امدادی به اردوگاهها در قلمرو تحت کنترل شورشیان متهم کرده اند.
۴۰۰ آواره کاچین در اردوگاهی که توسط مسیحیان کاتولیک اداره می شود، غذا و دیگر کمکهای امدادی دریافت می کنند. جوانترین آواره در این اردوگاه متولد شد. برخی از این آوارگان اقوام و دوستان خود را در این جنگ از دست داده اند. برخی دیگر همچون نار سان زخمی شده اند.
او شرح می دهد «سال گذشته زمانی که یک روز صبح ماه ژوییه در جنگل دنبال قارچ می گشتم، یک مین منفجر شد... من پایم را روی کابل مین گذاشته بودم و مین در کنار من منفجر شد.»
تین تان کوت نان می گوید او و ۸ تن از اعضای خانواده اش پس از حمله شورشیان از روستای نان سان متواری شدند: ما از ترس از روستای خود فرار کردیم. من نمی دانم که دقیقا چه تعداد از مردم از روستا کشته شدند. ارتش برمه روستای ما را به آتش کشید.
کمکهای خیریه مقامات محلی، یک کلیسای کاتولیک محلی و «برنامه جهانی غذا» به آواره ها یاری می رساند.
داو کیار فیو، داوطلبی که مسئولیت هماهنگی توزیع غذا را به عهده دارد می گوید بیشتر آوارگان از ۱۰ روستای مختلف منطقه آمده بودند و در ماه اکتبر به این جا رسیدند.
او می گوید: «زمانی که صلح برقرار شود، مردم به روستاهای خود بازمی گردند. در حال حاضر، آنها نگران امنیت خود هستند بنابراین تا زمانی که آرامش بازنگردد، به روستاهای خود بازنمی گردند.»
با وجودی که این آوارگان نمی توانند به خانه های خود بازگردند، اما هنوز وضعیت آنها از حدود ۳۰ هزار آواره ای که هنوز در مناطق تحت کنترل شورشیان روزگار می گذرانند، بهتر است. دولت انتقال غذا و کمک امدادی به این مناطق را قطع کرده است و فقط چند کاروان کمکهای امدادی سازمان ملل متحد به این روستاها ارسال شده اند.
آخرین محموله های حامل مواد غذایی که در ماه مارس به منطقه ارسال شد فقط برای تغذیه یک ماه چند هزار نفر کافی بود.