طراحی مد صحنه پررقابتی است به ویژه اگر شما یک طراح جوان و تازه از راه رسیده باشید اما عشق و علاقه و پشتکاری بی وقفه می تواند بسیاری از مشکلاتی که برسر این راه وجود دارد را ازمیان بردارد.
این همان خصیصه هایی است که توانسته است «طلا راسی» طراح ایرانی مایوهای دو تکه موسوم به «بیکینی» را تنها پس از ده سال زندگی در آمریکا به موفقیت و معروفیتی چشمگیر برساند.
طلا مهدوی گزارشگر صدای آمریکا در مطلبی در مورد این مدیست جوان ایرانی می نویسد:
امروزه برای «طلا» از دورانی که او کت های چرمی مادرش را می برید تا برای عروسک هایش لباس های مد روز بسازد سال های سال گذشته است. او در این مورد به صدای آمریکا می گوید:«من هیچوقت فکر نمی کردم بتونم در رشته طراحی و مد به تحصیل بپردازم چرا که همه پدر و مادرهای ایرانی می خواهند بچه هاشون یا دکتر، مهندس و یا وکیل باشند. من هم همیشه فکر می کردم می خوام وکیل بشم چون هم خیلی حرف می زنم و هم اینکه همیشه راه به دست آوردن چیزهایی که می خواهم را پیدا می کنم!»
طلا در سال ۲۰۰۰ پس از آنکه برای پوشیدن یک دامن کوتاه (مینی ژوپ) ۴۰ ضربه شلاق خورد ایران را ترک کرد. اما دهسال گذشته هم سال های آسانی برای او نبوده است. این مدساز جوان درطول سال های زندگی در خارج از ایران، برای هر موفقیت کوچکی که به دست آورده زحمات زیادی کشیده است. او ابتدا یک مدرک تحصیلی در رشته «بیزینس» یا مدیریت بازرگانی به دست آورد اما در طول این مدت دوبار هم رسما اعلام ورشکستگی کرده است. اما بالاخره لحظه ای که منتظر آن بود فرا رسید. سال گذشته ناگهان برگزارکنندگان مسابقه ملکه زیبایی جهان Miss Universe با طلا راسی تماس گرفتند: «می دونید چیه؟ زندگی من بدون آزادی معنی و مفهومی ندارد. مدهای من هم نموداری از تفکر آزادیخواهانه من هستند. به نظرمن مد وسیله ای است برای نشان دادن حس آزادی که در یک زن وجود دارد. برگزارکنندگان مسابقات ملکه زیبایی جهان هم با این فکر من هم عقیده هستند و این شعار زندگی مرا که با کار آن ها همخوانی دارد دوست دارند.
«طلا راسی» در ادامه می گوید: «برگزارکنندگان مسابقات ملکه زیبایی جهان در وحله اول از من خواستند که به عنوان یک «اسپانسر» یا بانی برنامه به آن ها بپیوندم. اما خوب این کار خیلی خرج داشت و من مجبور بودم یک عده سرمایه گذار پیدا کنم که بتوانند از عهده این مخارج برآیند. من فقط دو ماه وقت داشتم که ۴۰۰ مایوی بیکینی برای شرکت کنندگان درست کنم و آن ها را تحویل بدم. اما همین مسئله تبدیل به بهترین تجربه زندگی من شد.»
«طلا» که در حال حاضر با کمک دو کارگر داوطلب کارخانه کوچک خود را می گرداند می گوید با همه این احوال هنوز آمادگی آن را ندارد که ابعاد تجارت «بیکینی» خود را از این گسترده تر کند: «من خودم ارتش خودم هستم! یعنی همه کارهایم را تنهایی انجام می دهم. تبلیغاتم رو خودم انجام می دم. طراحی ها را هم همینطور و الگوها را خودم می برم و می دوزم. خودم می رم به کشور کلمبیا تا پارچه هایم را سفارش بدم و خلاصه همه وظایف به عهده خودمه.»
طلا راسی، در ده سال گذشته تنها یک بار به ایران بازگشته است اما هنوز هم خود را یک ایرانی و یک مسلمان می داند: «همانطور که همه زن های جهان هر نوع لباسی که دوست دارند می پوشند به نظر من زن های ایرانی هم باید بتوانند به سلیقه خودشان هرجور لباسی که دوست دارند را بپوشند. به نظر من لباس در نیروبخشی به زنان نقش عظیمی ایفا می کند. من وقتی یک لباس شیک و خوشدوخت می پوشم اعتماد به نفس بیشتری احساس می کنم. من فکر می کنم زن ها یکی از زیبایی های طبیعت هستند و این زیبایی باید جشن گرفته شود.»
در واقع کار «طلا راسی» هم همان تجلیل کردن از زنان زیباست و از باورهایی که او به قدرت زنان دارد سرچشمه می گیرد. قدرتی که طلا انعکاس آن را در وجود خود و در حرفه ای که در پیش گرفته است به خوبی می بیند: «هدف من این است که تبدیل به یک مدساز نمونه بشم. یک فرد نمونه و انگیزه ای برای دیگرانی که می خواهند قدم به راه های مختلف بگذارند. حالا چه این راه «مدسازی» باشد یا پزشکی و وکالت فرقی نمی کند. حتی یک مادر خوب و نمونه بودن هم همینقدر و شاید هم بیشتر ارزشمند است. فقط می خوام به هم سن و سال های خودم بگویم که نگذارند هیچ نیرویی جلودار آن ها باشد.»
«طلا» اسم کمپانی خود را «دربدر» Darbedar گذاشته است و می گوید:«حتی اگر شده که برای رسیدن به هدف هایم از این در به آن در بزنم این کار را خواهم کرد و تا در کار طراحی به بالاترین مدارج نرسیده ام از تلاش وکوشش دست برنخواهم داشت.»