بخش انگلیسی صدای آمریکا - نخستین مناظره درون حزبی دموکرات ها برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا معضلی با دهه ها قدمت در جنبش حقوق مدنی را دوباره به کانون مباحثات بازگردانده است: باید دانش آموزان را با اتوبوس به مدارس چند نژادی برد؟
یکی از لحظات تعیین کننده مناظره زمانی بود که سناتور کامالا هریس از جو بایدن، معاون پیشین ریاست جمهوری آمریکا، برای عدم حمایت از سرویس اتوبوس مدارس -که او به عنوان یک دختر سیاهپوست در کالیفرنیا تجربه کرده بود- انتقاد کرد.
سرویس اتوبوس مدارس ابزاری بود که جوامع ایالات متحده برای غلبه بر تفکیک نژادی در مدارس دولتی از آن استفاده کردند.
«دیوان عالی ایالات متحده» در سال ۱۹۵۴ با صدور حکمی در پرونده «براون علیه هیات آموزشی»، تفکیک نژادی در مدارس را در سراسر آمریکا غیرقانونی اعلام کرد. اما با توجه به ترکیب جمعیتی و سیاست های اسکان، بسیاری از محله ها در آمریکا تفکیک شده باقی ماند و در نتیجه مدارس عملا با تفکیک نژادی به کار خود ادامه دادند، زیرا دانش آموزان به مدارس محل سکونت شان می رفتند.
دادگاه ها طی دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی با صدور احکامی مقام های مسئول محلی را واداشتند تا با سرویس اتوبوس مدارس به مشکل رسیدگی کنند. سازمان های فدرال این تلاش ها را زیر نظر داشته، به اجرا گذاشته، داده هایی درباره نژاد دانش آموزان گردآوری کرده و پرداخت کمک ها به مدارس متخلف را متوقف کردند.
بر مبنای دستور دادگاه، در طرح سرویس اتوبوس مدارس، دانش آموزان سیاهپوست به مدارس با اکثریت سفیدپوست و دانش آموزان سفیدپوست به مدارس با اکثریت سیاهپوست برده می شدند.
حامیان این طرح می گفتند، این امر برای ترکیب بافت مدارس اقدامی لازم است و به دانش آموزان سیاهپوست و سفیدپوست فرصت دسترسی برابر به امکانات آموزشی را می دهد.
منتقدان معترض بودند که سرویس اتوبوس مدارس خطرناک و پر هزینه است و بسیاری از والدین نمی خواهند کودکانشان برای رفتن به مدرسه راهی طولانی را طی کنند. به باور آنها این طرح نهایتا به تعطیلی مدارس با اکثریت سیاهپوست می انجامید.
در سال ۱۹۷۴، تظاهرات ضد سرویس اتوبوس مدارس در شهر بوستون به خشونت کشیده شد و معترضان به سمت اتوبوس های مدارس آجر و بطری نوشیدنی پرتاب کردند.
جو بایدن طی دهه ۷۰ میلادی یک سناتور تازه کار از ایالت دلاور بود. او در همکاری با سناتورهای محافظه کار به مخالفت با سرویس اتوبوس مدارس با بودجه دولت فدرال پرداخت.
بایدن در مناظره با هم حزبی هایش گفت او با سرویس اتوبوس مدارس به صورت داوطلبانه مخالفتی نداشت، اعتراض او به مداخله وزارت آموزش و پرورش در این امر بود.
هریس گفت دولت فدرال باید پا پیش می گذاشت و سرویس اتوبوس مدارس را در مناطقی اجباری می کرد زیرا ایالت ها در این باره کوتاهی می کردند.
دادگاه ها در دهه ۹۰ حکم دادند که بسیاری از جوامع آمریکا در ترکیب نژادی دانش آموزان موفق عمل کرده اند و به برنامه سرویس اتوبوس مدارس برای مقابله با تفکیک نژادی پایان دادند.
«پروژه حقوق مدنی» در «دانشگاه جنوب کالیفرنیا» در گزارش ماه مه خود می گوید امروز دوباره شاهد افزایش تفکیک نژادی در مدارس آمریکا هستیم.
در این گزارش به طور متوسط دانش آموزان سفیدپوست به مدارسی می روند که ۶۹ درصد سفیدپوست، دانش آموزان لاتین تبار به مدارسی می روند که ۵۵ درصدشان لاتین تبار و دانش آموزان سیاهپوست به مدارسی می روند که ۶۷ درصدشان سیاهپوست و لاتین تبار هستند.
منتقدان می گویند موضع امروز سناتور کامالا هریس تفاوت چندانی با بایدن ندارد، زیرا او هم خواهان مداخله دولت فدرال برای اجباری کردن سرویس اتوبوس مدارس در مقابله با تفکیک نژادی نیست.
