مارک ادوارد هاریس، عکاس آمریکایی به بیش از٨٠ کشور مختلف در سراسر جهان سفر کرده ست و از مردم و مناظر مختلف این کشورها عکس گرفته است.
تازه ترین مجموعه عکاسی این عکاس هنرمند کتابی است به نام «حمام های آب گرم ژاپن» که در آن او به بررسی چشمه های آب گرمی که در نقاط دور افتاده ژاپن قرار گرفته و نیز حمام های عمومی این کشور پرداخته است. حمام هایی که بنا بر گفته مارک ادوارد هاریس، نه تنها جسم بلکه روح انسان را نیز شستشوداده و منزه می سازند.
هاریس در کتاب های قدیمی تر خود نگاهی به حمام ها و چشمه های آب گرم ایران، کره شمالی و کشورهای دیگر نیز داشته است. در این کتاب تازه درباره حمام های ژاپن که مجموعه تکمیل یافته ای است از یک کتاب کوچک تر، مارک ادوارد هاریس خواننده خود را از درون لنز دوربین به تماشای چشمه های آب گرم در کوهستان های آرام و دور افتاده و حمام های قدیمی و کم نظیر این کشورکهنسال می برد.
در ژاپن نیز چون سایرکشورهای آسیایی از جمله ایران، حمام عمومی محل ارتباط افراد جامعه با یکدیگراست. در نقاطی که چشمه های آب گرم طبیعی قرار گرفته اند و امروزه از آن ها به عنوان یک تفریحگاه برای استراحت و تجدید قوا استفاده می شود، مردم فرصتی می یابند تا با بازگشت به طبیعت روح خود را تازه سازند.
هاریس ژاپن را از طریق همسر ژاپنی خود شناخته است و این دو ازبرخی از بهترین حمام های آب گرم ژاپن دیدن کرده اند. هاریس در این سفرها دوربینی به همراه داشته است تا بتواند از لحظاتی که شاهد آن بوده است عکسبرداری کند.
این عکاس می گوید که در روزهای اول، آبتنی در حمام های عمومی برایش مشکل بود اما کم کم به کمک فضای مه آلود داخل این حمام ها توانست کمی بیشتر به گرفتن حمام با حضور دیگران عادت کند.
هاریس می گوید: «وقتی وارد این حمام های آب گرم می شدم، ناگهان همه حاضران ساکت می شدند بعد من به زبان ژاپنی به آن ها توضیح می دادم که در نظر دارم کتابی درباره این حمام ها بنویسم و می خواهم بدانم که آیا اشکالی ندارد اگر چندعکس از آن ها و از حمام بگیرم؟»
هاریس می گوید با طرح این سئوال خیلی از آن هایی که در حمام بودند خودشان را تا گردن توی حوضچه های چوبی آب داغ فرو می بردند. برخی دیگر اما حاضر می شدند در مکانی جداگانه و دور از چشم دیگران برای چند دقیقه ای جلوی دوربین قرار بگیرند.
در بسیاری از حمام های چشمه آب گرم ژاپن هنوز هم به شیوه سنتی آن، زنان و مردان با هم حمام آب گرم معدنی می گیرند. رفتار این زنان ومردان نسبت به یکدیگر، همواره همراه با ادب و احترام بوده است. امروزه بیشتر حمام های آب گرم ژاپن از دو بخش زنانه و مردانه تشکیل شده اند. جایی که این افراد فرصتی می یابند تا ضمن آبتنی در این آب های فوران زده ازاعماق زمین استراحت کنند، با دیگران گپ بزنند و گاه شراب های مخصوصی که از ساقه برنج گرفته شده و یا عرق مخصوصی به نام «ساکی» بنوشند.
در حمام های آب گرم در نقاط دورافتاده کوهستانی، استحمام کنندگان از مناظر طبیعی به نهایت زیبایی نیز لذت می برند. بسیاری از حمام ها در این مناطق با تعبیه پنجره های عظیم این مناظر را به داخل حمام ها آورده اند. برخی از این حمام ها نیز در فضای آزاد و برفراز مناظر زیبای کوهستانی در کنار درختان سرو سر به فلک کشیده قرار گرفته اند.
هاریس می گوید: «وقتی در هوای سرد زمستانی در حالی که برف همه کوهستان و درختان را پوشانده است درون یکی از این چشمه های آب گرم می نشینید به راستی احساس می کنید روحتان تطهیر شده و جسمتان در حالتی بی نظیراز آسودگی و آرامش قرار گرفته است.»
بر خلاف حمام های مناطق دورافتاده، حمام های عمومی و آب داغ شهر «توکیو»، از اماکن پر رفت و آمد به شمار می روند ومحلی برای حشر و نشر تجاری و ایجاد ارتباط های کاری بین مشتریان محسوب می شوند. بنا بر گفته هاریس، هریک از این حمام ها و چشمه های آب گرم، خصوصیات خاص خود را دارند. برخی از این حمام های آب گرم در داخل بشکه و خمره های چوبی «ساکی» تعبیه شده اند. برخی دیگر برفراز کوهستان ها و روبروی دریا قرار دارند تا استحمام کننده بتواند ضمن استراحت در آب گرم، غروب آفتاب را هم تماشا کند.
برخی از این آب های معدنی به اعتقاد مردم ژاپن از خواص التیام بخش و شفا دهنده نیز برخوردارند. آب هایی که در آن مقادیر زیادی نمک قلیایی و سولفور وجود دارد برای شفای دردهای موضعی و ناراحتی های جسمی دیگر مورد استفاده قرار می گیرند. بنا برگفته هاریس، یکی از این چشمه های آب گرم در منطقه ای به نام «کوزاستو» در شمال غربی توکیو از مناطقی است که معروفیت خاص خود را به خاطر شفای امراض مختلف کسب کرده است.
هاریس می گوید: «ژاپنی ها معتقدند که کوزاستو هر دردی را به جز درد عشق می تواند شفا دهد!»
در ناحیه «جیگوکودانی» در مرکز ژاپن حتی میمون هایی که به نام «میمون برفی» شناخته شده اند از آبتنی در این حمام های آب گرم فضای آزاد لذت می برند: «این میمون ها عاشق آبتنی هستند چون به قدری این ناحیه در دوران زمستان سرد می شود که حتی این حیوانات هم به ناچار به آب های گرم گوگردی پناه می آورند.»
یک عکاس آمریکائی درجستجوی چشمه های آب گرم ژاپن
