اعضای خانواده و گروهی از یاران وهمکاران باربد طاهری، فیلمبردار و تهیه کننده برخی از برجسته ترین آثار سینمای نوین ایران پیش از انقلاب از جمله «رگبار» و «خداحافظ رفیق » در یک مراسم خصوصی در منزل پریسا دختر او درلس آنجلس گردهم آمدند و یاد او را گرامی داشتند.
باربد طاهری این هنرمند آزاده و مبارز که روز ٢٧ اردیبهشت در بیمارستانی درشهر سن حوزه، در نزدیکی شهر محل سکونت خود «کارمل» در شمال کالیفرنیا درگذشت ازمدت ها پیش از عارضه قلبی و بیماری کبد رنج می برد.
باربد طاهری متولد ١٣٢١ در آبادان، زندگی حرفه ای و هنری خود در سینما را با تهیه کنندگی فیلم «خداحافظ رفیق» ساخته امیر نادری آغاز کرد و در ادامه ضمن تهیه فیلم بحث انگیز«رگبار» به کارگردانی بهرام بیضایی به عنوان فیلمبردار فعالیت خود را درسینمای ایران ادامه داد.
فیلم رگبار با شرکت هنرپیشگان گمنامی چون پرویز فنی زاده که در آن دوران فعالیت های هنری اش محدود به تئاتر بود با شکست تجاری روبرو شد و در نتیجه باربد طاهری به علت عدم پرداخت بدهی هایش به زندان افتاد. اما بعدها فیلم های دیگری از جمله زیرپوست شب، سمک عیار، و سریال تلویزیونی معروف خانه قمر خانم را تهیه کرد و آخرین اثر او پیش از ترک ایران به مقصد آمریکا، ساختن فیلم «سقوط ٥٧ » بود که در روزهای شکل گیری وقایع انقلاب ساخته شده است.
فیلمبرداری دو فیلم «رگبار» بیضایی و «زیرپوست شب» به کارگردانی فریدون گله درسال ١٣٥٣ نشان دهنده هنربارز باربد طاهری در فن فیلم برداری سیاه و سفید بود. فیلمبرداری که تحت تاثیر مکتب های نئوریالیسم و فیلم های «سیاه» یا ژانر«فیلم نوار» توانسته بود فضاهای تیره و رئالیسیتی، صحنه های بیرونی و مناظربارانی چشمگیری را در فیلم های او بوجود آورد.
باربد طاهری، هنرمندی مبارز بود که درطول زندگی کوتاه خود چه در ایران پیش و پس از انقلاب و چه در دوران مهاجرت اجباری، در برابر ابتذال، ارتجاع و سازشکاران روشی آشتی ناپذیر داشت.
او پیش ازانقلاب سرمایه و انرژی خود را صرف کارهایی می کرد که تشخیص می داد قابلیت حمایت وپشتیبانی را دارند. در آن زمان فیلمبرداری و تهیه فیلم های هنری چون رگبار تنها با یاری باربد طاهری امکان پذیر شد و سرمایه محدود خداحافظ رفیق امیرنادری به همت باربد فراهم آمد.
طاهری در حوادث انقلاب با یک دوربین شخصی ٣٥ میلیمتری فیلم مستندی از تظاهرات و مبارزات مردم به تصویر کشید واین فیلم که جزئیات به یادماندنی از صحنه های حساس وقایع آن روزها را آشکار می سازد بارها تا کنون به نمایش درآمده است. باربد طاهری مدت ها برای دفاع از آرمان های انقلاب به همراه آزادیخواهان دیگربه مبارزه پرداخت اما درنهایت و با برسر کارآمدن نظام جمهوری اسلامی و اوج گیری سرکوب ها ناگزیر زادگاهش را ترک کرد و به تبعیدی ناخواسته تن درداد.
او درطول سال های زندگی در خارج از ایران لحظه ای متوقف نماند و بر علیه کلیت نظام جمهوری اسلامی و همه باندها و جناح های آن فعالیت های موثری را آغاز کرد و به این فعالیت ها ادامه داد. بصیرنصیبی از مرکز پژوهشی سینمای آزاد در آلمان درمجله اینترنتی این مرکز می نویسد:« سوء استفاده های جمهوری اسلامی از هنر برای بزک چهره خود از دیدگاه تیز بین باربد مخفی نماند. او چه در سخنرانی ها وچه درنوشته هایش ماهیت فرببکار جمهوری اسلامی واستفاده سیاسی از هنر را شفاف میکرد وجلوی سازشکاران با قد برافراشته می ایستاد.»
طاهری یکی از بنیانگذاران کانون حمایت از سینمای زیرزمینی ایران بود و تا واپسین لحظات زندگی در همین کانون و در جهت گسترش اهداف آن فعالیت می کرد.
باربد طاهری درتبعید نیز زندگی پرباری داشت و علیرغم بیماری قلبی با ساختن فیلم، برنامه های تلویزیونی، ایراد سخنرانی ، نوشتن مقالات گوناگون پیرامون وضعیت سینمای جمهوری اسلامی وافشای مسئله ای که او آن را « سازش ها و سیاست های نابکارانه جمهوری اسلامی در عرصه سینما و جشنواره های سینمایی» می خواند کوشش های فراوان کرد. اودوره خاتمی و حتی حضور موسوی در صحنه سیاست در وقایع اخیر انتخابات را «ترفندهای سیاسی جمهوری اسلامی برای به انحراف بردن و به هدر دادن مبارزات مردم» می دانست و تا حد امکان با گفته ها و نوشته هایش این مسائل را مطرح می کرد.
او نه تنها در برابر این به اصطلاح «ترفند» های حکومت ایستاد بلکه در برابر نقش مخرب برخی از مخالفان رژیم که از مسیر خارج شده اند و مدعیان چپ دنباله روی اصلاح طلبان حکومتی و حتی برخی از تلویزیون های 24 ساعته لس آنجلس و نقش آن ها در به ابتذال کشیدن اصل مبارزه های مردمی صریحا موضع گیری کرد و بهای این موضع گیری های را در عمل پرداخت. تمام سختی این مسیر را به دوش کشید اما کوشید تا از امیدها و آرزوهای انسانی روی برنگرداند.