براساس نتایج یک تحقیق جدید، دو بخش از مغز که گمان می رود نقش کلیدی در روابط اجتماعی و برقراری ارتباط بازی کنند، واکنش های عادی در افراد مبتلا به اوتیسم ( درخود مانده ) دارند.
« اختلال طیف اوتیسم »، یک بیماری بیولوژیکی عصبی پیچیده است که به رشد طبیعی مغز آسیب می رساند و بیشتر افراد مبتلا از مشکلات ارتباطی، دشواری در برقراری روابط اجتماعی و تمایل به تکرار الگوهای رفتاری خاصی رنج می برند.
گروهی از دانشمندان دانشگاه نیویورک، دانشگاه کارنگی ملون، موسسه وایزمن و دانشگاه پیتزبرگ دریافته اند که سیستم یاخته عصبی واکنش دهنده در افراد مبتلا به اوتیسم و در افراد سالم عملکرد مشابهی دارند. این سیستم متشکل از دو بخش مغز است که عامل تشخیص حرکات و واکنش های مربوط به آن ها هستند.
دانشمندان درگذشته نظریه ای را مطرح کرده بودند که اختلال دراین بخش از مغز، به مشکلاتی درارتباطات اجتماعی افراد مبتلا به اوتیسم منتهی می شود.
دانشمندان با استفاده از « ام آرآی »، واکنش های مغز افراد مبتلا به اوتیسم و افراد سالم پس از تماشای منفعلانه و سپس اجرای برخی حرکات دست، همچون برداشتن لیوان قهوه را مورد بررسی قرار داده اند.
این پژوهشگران با مطالعه واکنش های عصبی این افراد به این حرکات دریافتند که عملکرد سیستم واکنشی مغز هر دو گروه مشابه بوده و افراد، حتی آن دسته که به اوتیسم مبتلا بودند، به تمرین های حرکتی واکنش های مثبت و عصبی عادی داشتند.
در گزارش این تحقیق آمده است: « این واقعیت که افراد مبتلا به اوتیسم واکنش های عادی به این مجموعه حرکات انتخابی داشتند، حاکی از این امراست که سیستم واکنشی مناطق ارتباطی مغز آن ها آسیب ندیده است.»
نتایج این پژوهش با نظریه های پیشین که از اختلال سیستم واکنشی یاخته های عصبی مغز افراد مبتلا به اوتیسم حکایت می کرد، مغایرت دارد.
این پژوهش در نسخه ۱۳ مه نشریه Neuron منتشر شده است.