آزادسازی اردوگاه آشویتس در لهستان، روز سه شنبه هفتاد ساله شد. رییس جمهوری آلمان در سخنانی به همین مناسبت گفت پس از گذشت این همه سال هنوز هویت آلمانی ها با این واقعه گره خورده است.
در اردوگاه آشویتس نزدیک به یک میلیون و پانصد هزار زندانی توسط نیروهای نازی آلمان کشته شدند. بیشتر قربانیان را یهودیان تشکیل می دادند. شماری زیادی از زندانیان آشویتس یا در کوره های آتش سوزانده شدند و یا در اردوگاه های کار اجباری جان خود را از دست دادند.
اردوگاه آشویتس در اوایل جنگ جهانی دوم درسال ۱۹۴۰ در شمال لهستان ایجاد شد. این اردوگاه ابتدا محل کار اجباری لهستانی‌های زندانی بود اما به تدریج به مرکزی تبدیل شد که آدولف هیتلر، رهبر نازی‌ها در دهه و چهل میلادی، برای نابودی یهودیان از آن استفاده کرد.
در روند این قتل عام، زنان، مردان و کودکان از سرزمین های اشغالی نازی‌ها به این اردوگاه منتقل می‌شدند. بیشتر آنها یهودی بودند ولی در میان آنها، اتباع غیر یهودی روس و لهستانی هم دیده می شد.
بسیاری از کسانی که به اسارت نازی‌ها در می آمدند در مسیر انتقال به آشویتس از گرسنگی جان می دادند و عده ای هم که با تمام سختی ها زنده به این اردوگاه می رسیدند در اردوگاه های کار اجباری به کارهای طاقت فرسا گماشته می شدند.
کودکان و بزرگسالانی هم که به اردوگاه منتقل می شدند اما نمی توانستند کار کنند، در اتاق گاز خفه شده و جسدشان در کوره آدم سوزی آتش زده می‌شد.
گفته می شود که نازی ها از چربی انسان های اردوگاه برای تهیه صابون استفاده می کردند. آن دسته هم که زنده می‌ماندند مورد انواع و اقسام آزمایش های مرگبار «پزشکی» قرار می گرفتند.
سرانجام ارتش سرخ روسیه در سال ۱۹۴۵ در مسیر پیشروی به سوی برلین وارد این اردوگاه شد. هنگام ورود آنها، از بیش از یک میلیون زندانی، تنها ۷ هزار نفرشان زنده مانده بودند. حالا ۷۰ سال از آزادسازی آشوویتس می گذرد و موزه های بسیاری در سراسر جهان برای یادبود این قربانیان برپا شده است.