با آخرين پروازفضاپيمای آتلانتيس، برنامه فضايی آمريکا نيزکه از دهه ۶۰ برنامه ريزی شده بود خاتمه يافت. در همين حال چين بر روی توسعه برنامه ی فضايی اش سرمايه گذاری زيادی کرده است و به گفته بسياری پس از سال ۲۰۲۰، چين ممکن است تنها ايستگاه فضايی دائمی را در مدار زمين داشته باشد.
با آخرين پرواز شاتل و پايان يافتن برنامه فضايی آمريکا در روز جمعه هشتم ماه ژوئيه و برنامه ريزی اين کشور برای پروژه های آينده، چين برنامه های فضايی خود را بسيار جدی گرفته و قصد دارد تا سال ۲۰۲۰ يک انسان بر روی کره ی ماه قرار دهد.
هنگامی که در سپتامبر سال ۲۰۰۸، ژآی ژيانگ، فضانورد چينی، برای اولين بار بر روی بدنه شاتل چينی «شن ژو ۷» قدم گذاشت، پرچم چين نيز در فضا و همچنين در سراسر آن کشور برافراشته شد.
برنامه فضايی چين از جهت وجهه ملی آن کشور اهميت بسياری دارد. در سال جاری نيز يک موشک چينی، اتاقکی کوچک را به مدار زمين خواهد فرستاد که اولين قدم در راستای ساخت ايستگاه فضايی چين خواهد بود.
«هان ليان،» پروفسور دانشگاه هوا و فضا در چين، می گويد برنامه فضايی چين بر روی توسعه فناوری هايی تمرکز دارد که کاربردی مدنی خواهند داشت. وی می گويد: «توسعه بخش هوا و فضای چين بسيار قطعی و جدی است. از اهداف آن می شود اشاره کرد به برخی نيازهای دفاعی، تحقيق در علوم و فناوری و بهبود اقتصاد.»
«يانگ لیوِی،» اولين انسان چينی بود که در سال ۲۰۰۳ به فضا رفت. او طی ديداری از مرکز فضايی چين که در حومه پکن قرار دارد به خبرنگاران گفت برنامه فضايی چين بر روی ساخت يک ايستگاه فضايی و محل پهلوگيری شاتل در کنار آن تمرکز دارد.
در اواخر همين سال اولين قطعه برای ساخت ايستگاه فضايی چين به مدار فرستاده خواهد شد. از مؤلفه های مهم اين برنامه فضايی، تعليم و تربيت نسل جديدی از دانشمندان و مهندسين برای کار در اين ايستگاه فضايی است.
ايستگاه فضايی چين قرار است در سال ۲۰۲۰ آغاز بکار کند؛ در همين سال ايستگاه بين المللی فضايی که به اندازه يک زمين فوتبال است بازنشسته خواهد شد؛ اگر آمريکا و متحدان آن قدمی بر ندارند، چين تنها کشور با ايستگاهی دائمی در فضا خواهد بود.
چين، چهار سال پيش، با پرتاب موشکی به يکی از ماهواره های از کار افتاده اش، نگرانی مقامات آمريکايی و ديگران را برانگيخت که اين اقدام می تواند آغاز نظامی کردن فضا باشد.
چين می گويد برنامه فضای آن کشور که توسط ارتش مخفی چين کنترل می شود، اهدافی صلح جويانه دارد.
کارشناسان در آمريکا می گويند چين مسيری را پيش رو گرفته که با اهداف نخست برنامه فضايی آمريکا در دهه ۶۰ همخوانی دارد.
به گفته اسکات پيس از دانشگاه جورج واشنگتن، بين کنترل فضا و وجهه بين المللی ارتباطی عميق وجود دارد که شايد نمی توان آن را رقابت ناميد و اضفه می کند: «فکر نمی کنم چين و يا حتی آمريکا در حال حاظر به دنبال فرستادن انسان به مريخ باشند. چينی ها هنوز بر سر اينکه آيا مأموريتی به ماه داشته باشند يا نه تصميم قطعی نگرفته اند. و همچنين برنامه ی فضايی آمريکا نيز فرای ايستگاه فضايی حاظر هنوز مشخص و واضح نيست. فکر می کنم چين مأموريت های فضای اش را به منظور ارضای نيازهای سياسی خود چين دنبال خواهد کرد.»
چين در حال توسعه يک اتاقک آزمايشگاهی در فضا است که قرار است در همين سال به فضا فرستاده شود و برای فرود و اتصال شاتل های آينده تست شود.
اين ايستگاه فضايی از ايستگاه بين المللی فضايی که توسط آمريکا، روسيه، کانادا، ژاپن و يازده کشور اروپايی استفاده می شود کوچکتر خواهد بود. چين در گذشته سفينه ای برای گردش به دور ماه و برای جمع آوری اطلاعات فرستاده است. مأموريت عمده بعدی اين کشور نشاندن يک فضانورد چينی بر روی کره ماه است.
در همين حال فضاپيمای آتلانتيس روز جمعه وارد مدار زمين شد. فضاپيمای آتلانتيس روز يکشنبه در ايستگاه فضايی بين المللی پهلو گرفت. دوازدهمين و آخرين سفر آتلانتيس به فضا در ايستگاه جشن گرفته می شود. آتلانتيس در بازگشت به زمين از رده خارج خواهد شد و فصلی از کتاب اکتشافات فضايی سازمان هوا فضا نوردی ايالات متحده «ناسا» به پايان می رسد. اين صد و سی و پنجمين و آخرين پرواز فضاپيمای اتلانتيس است. طی سی سال گذشته ناسا از آتلانتيس برای ماموريت های مهمی همچون ساختن ايستگاه بين المللی فضايی بهره گرفته است. چهار فضانوردی که در اين سفر با آتلانتيس به فضا رفتند طی دوازده روز لوازم يدکی و تجهيزات آزمايشگاهی را به ايستگاه بين المللی فضای منتقل خواهند کرد. با پايان ماموريت آتلانتيس، ناسا ديگر فضاپيمای با سرنشين به مدار زمين نخواهد فرستاد و بيشتر به مطالعه کهکشان های دوردست خواهد پرداخت. هم اکنون شرکت های خصوصی هوا- فضا در آمريکا مشغول بررسی طرح هايی برای ساختن نسل جديد فضاپيما برای سفرهای فراسوی کره زمين هستند.