ونکوور سان زير عنوان «مبارزه آيت الله های ايران عليه سرايت انقلاب ياسمنی» می نويسد آيت الله های پول پرست حاکم در ايران و رهبر اسمی شان، پرزيدنت محمود احمدی نژاد، بايد از جريان وقايع در خاورميانه مبهوت شده باشند، اگر وحشت نکرده باشند.
ماه گذشته هنگامی که اعتراض های ضد ديکتاتوری از تونس به مصر سرايت کرد رهبران ايران با اطمينان پيش بينی کردند که اين سرآغاز يک انقلاب اسلامی منطقه ای خواهد بود که آنان را در سال ۱۹۷۹به قدرت رساند. اين پيش بينی تحقق پيدا نکرده است. در مصر، ليبی، مراکش، الجزيره، بحرين، عمان، اردن، عربستان سعودی و یمن، کشورهای صحنه تظاهرات ضد رژيم، نشانه های حاکی از تمايل به استبداد مذهبی فاسدی که توسط آيت الله ها در ايران به کار گرفته می شود، ناچيز و اندک است. مسلما اگر چشم انداز استقرار دولتی پاسخگو و نماينده مردم نوميد کننده شود - که عاملی مشترک برای معترضين در سراسر منطقه بوده است - هنوز امکان وقوع چنان وضعيتی وجود دارد. اما فعلا قيام ها در سراسر خاورميانه و شمال آفريقا بيشتر معطوف به جنبش سبز ايران و ديگر مخالفان رژيم است تا علاقه آيت الله ها به سروری بر منطقه.
واکنش خشونت آميز رژيم احمدی نژاد، معرف ترس آن از تماس با ويروس انقلاب ياسمنی است. به نظر نمی رسد احمدی نژاد و مربی او، آيت الله علی خامنه ای رهبر ارشد (ولی فقيه) معتقد باشند کنترل شان بر قدرت تا آن حد قوی است که بتواند بقای ديکتاتوری متعصبانه شيعه آنان را تضمين کند. آنگونه که اين هفته شاهد بوديم حتی تندروهائی هم که در چارچوب محافظه کاری حاکم مصلحت گرا محسوب می شوند، مورد ظن هستند و بايد حذف شوند.
آيت الله علی اکبرهاشمی رفسنجانی يکی از ارکان انقلاب اسلامی در بيش از ۳۰ سالی بوده است که از برکناری شاه می گذرد. رفسنجانی، رئيس جمهور پيشينی است که در سال ۱۹۸۹ پس از مرگ آيت الله روح الله خمينی رهبر انقلاب در به قدرت رساندن خامنه ای نقشی اساسی داشت. اما در سال ۲۰۰۹ پس از انتخابات علنا دست کاری شده رياست جمهوری، رفسنجانی دست کم از ديدگاه خامنه ای - و احمدی نژاد که ايفاگر نقش پرخاشگر اوست - در جانبداری از جنبش سبز نشانه هائی نگران کننده بروز داد. رفسنجانی هنگامی که ده ها هزار ايرانی در خيابان ها به نتيجه انتخابات اعتراض می کردند جانب آنان را گرفت و خواستار آزادی تظاهرکنندگانی شد که توقيف شده بودند. اين نقطه اوج در اختلافی با خامنه ای بود که پس از مدتی به سرآغاز مبارزه ای توام با هتاکی عليه رفسنجانی مبدل گشت.
رفسنجانی روز سه شنبه با انصراف از کانديدائی رياست مجلس خبرگان به بازندگی خود در اين مبارزه تن داد. رياست مجلس خبرگان يک پست ساده اداری و تشريفاتی نيست. اين مجلس مجمعی از روحانيون ارشد با اختيار گزينش و يا برکناری رهبر (ولی فقيه) است. تندروها اکنون گزينه تعيين جانشين برای رهبری را تحت کنترل خود درآورده اند. در همين حال شکاف ميان رژيم و مردم معترض در خيابان ها حتی از قبل هم بيشتر شده است. اما آنچه که رفسنجانی اکنون و از اين پس انجام می دهد می تواند مهم باشد.
موقعيت سياسی داخلی رفسنجانی بالاتر از جنبش سبز موسوی و کروبی است، که در رسانه های خارجی موقعيت بالاتری دارد. ولی رفسنجانی ۷۶ ساله ممکن است بخواهد از منافع امپراطوری مالی و تجاری اش با ارزشی بيش از يک ميليارد دلار لذت ببرد، که خود و خانواده اش از برکت انقلاب اسلامی به دست آورده اند.
