برنامه «همیشه باز آمدن: سفری به صلح و آرامش با شعر و رقص»، عنوان کاری بود که آلیس و فاطمه از دو فرهنگ و مذهب متفاوت همراه با هنرمندانی از دیگر مذاهب و فرهنگها در محیط دانشگاهی به روی صحنه بردند.
در این برنامه شعری هست که ما با دو رقصنده و یک ویولون نواز اجرا می کنیم به اسم «همیشه بازآمدن» و به دلیل این که سفر به آرامش و صلح ، به نوعی مکرر و بی پایان است، فکر کردیم که این عبارت می تواند عنوان برنامه باشد.
کمال گنجعلیخانی، نوازنده سه تار و یکی از دانشجویان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس که از کودکی با موسیقی آشنا شده است در این برنامه يک قطعه ده دقیقه ای برای تماشاچیان نواخت که با استقبال آنها مواجه شد.
آنهایی که برای دیدن این برنامه به دانشگاه آمده بودند نیز از ملیتها و مذاهب مختلف بودند و این برنامه برای هر کدام از آنها جذابیتی ویژه داشت. یکی از تماشاچیان می گوید، «به نظر من هنرمندان این برنامه تا حد زیادی مسایل فرهنگی و مشترک بین مذاهب را بیان کرده بودند. مسائلی که در اجرای هنرمندان و شعرهایی که خوانده می شد نیز، مشترک بود.»
آلیس و فاطمه، هنر را تنها راهی می دانند که می توان با آن از مرزبندیهای نژادی، مذهبی و جغرافیایی گذشت و به یک زبان مشترک رسید.
