آرمیتا پاویر، فعال دانشجویی محبوس در زندان تبریز، همزمان با سومین «مناظره» کاندیداهای «تایید صلاحیت شده» جمهوری اسلامی درباره موضوعات فرهنگی و زنان، در فایل صوتی که به دست قاسم بعدی عضو هیات مدیره «آداپ» و وکیل پیشین او رسیده، می‌گوید: «یقین داریم که ظالم به مقصد نخواهد رسید.»
آرمیتا پاویر در این فایل صوتی منتخبان شورای نگهبان برای تصدی پست ریاست دولت چهاردهم جمهوری اسلامی را خالی از قدرت اجرا و عمل به وعده‌ها دانست و تاکید کرد:«شما در بهترین حالت مجری کتاب قانونی هستید که مملو از نقص و کمبود است، نقص‌هایی که هرگز قادر به رفع آن نیستید.»
او زندان تبریز و دیگر زندانهای ایران را «آخر دنیا» خواند و در شبی که شش منتخب حکومت در حال مناظره درباره زن و حقوق زنان ایران بودند، افزود:«شمار زیادی از زنانی که در زندان هستند به قتل همسر متهم شده‌اند، زنانی که پیش از ارتکاب به این قتلهای ناخواسته، بارها به نهادهای شما پناه بردند اما دست خالی و ناامید برگشتند و در نهایت در دفاع مشروع از خود، قاتل و روانه زندان شدند.»
این فعال دانشجویی محبوس در زندان تبریز در ادامه فایل صوتی خود خاطرنشان کرد:«زنان و دختران نوجوانی که اکنون در زندانها هستند، چوب بی‌توجهی امثال شما را می‌خورند چرا که یا از روی نداری و فقیر مجبور شده‌اند دست به سرقت بزنند یا از روی سادگی در دام نزول‌خوارانی افتاده‌اند که هم قانون را همراه خود دارند هم قاضی را.»
آرمیتا پاویر همچنین با اشاره به انبوه زندانیان زن مواد مخدر، جبر از سر فقر و تبعیض گسترده در جامعه را عامل روی آوردن زنان به قاچاق مواد مخدر دانست و گفت:«همه شما می دانید که در زندانها چه خبر است، اما خود را به خواب زده‌اید تا چیزی نبینید ولی بدانید اگر سهم ملت را از ثروت کشور به صاحبان اصلی آن داده بودید، الان کسی مجبور به گذران عمر در زندان نبود.»
او در پایان تصریح کرد :«پایان شب سیه سپید است و با آگاهی مردم و حضور خدایی که صدای ما را می شنود، ظالم و ظلم هرگز به مقصد نخواهند رسید.»
آرمیتا پاویر، ۲۹ ساله، نخستین بار در روز ۹ آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری بازداشت و روز ۱۷ آذر با قید وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی آزاد شده بود.
او به اتهام «توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» در دادگاه انقلاب اسلامی آذرشهر در مجموع به حدود دو سال حبس تعزیری محکوم شده است. او در اعتراض به این حکم و شرایط زندان چند بار اعتصاب غذا کرده است.
فشار بر دانشجویان، سرکوب و آزار و اذیت آنها به ویژه دانشجویان زن از اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی» شدت یافته است.
