«آرمیک» گیتار نواز و آهنگساز ایرانی آلبوم جدیدی با نام «کیمیاگری» منتشر کرد، مجموعه ای با ۱۰ آهنگ ساز محور که در چهارچوب موسیقی ملل تولید شده است.
این هنرمند ارمنی تبار ساکن لوس آنجلس است و در سالهای اخیر آثاری در سبک های فلامنکو، جاز، موسیقی نو یا کلاسیک منتشر کرده است.
او با استفاده از المان های مختلف هنری، از پیشگامان سبکی فیوژن یا تلفیقی است که به فلامنکوی نو شهرت دارد و در آفرینش آثارش از ریتم، کوبش و سازهای گوناگونی بهره می گیرد.
تعدادی از آلبوم های آرمیک به فهرست پرفروش ترین های بیلبورد در آمریکا رسیده است و آهنگ های او در سایر کشورهای جهان نیز طرفداران زیادی دارد.
از مشهورترین آلبوم های آرمیک می توان به «رقصنده باران»، «مالاگا»، «گمشده در بهشت»، «بارسلونا» و «شعله های عشق» اشاره کرد.
آرمیک فعالیت های حرفه ای خود را در دهه پنجاه خورشیدی در ایران آغاز کرد و در دهه های گذشته با خوانندگانی چون گوگوش، داریوش، ابی و رامش یا آهنگسازانی مثل واروژان، حسن شماعی زاده و صادق نجوکی همکاری کرده است.
همکاری او با شهیار قنبری در پروژه های «صدای درخت بی زمین من» و «قدغن» با استقبال زیادی از سوی هنردوستان ایرانی همراه شد.
آرمیک در سال ۲۰۰۲ کمپانی صفحه پرکنی خود را با نام «بولرو» در لس آنجلس تأسیس کرد و آثارش را از طریق این شرکت منتشر می کند.
آلبوم کیمیاگری از طریق سایت های معتبر موسیقی در سراسر جهان در دسترس علاقمندان است.
