هنرمند برنده جایزه «گرمی» عارف ماردین درسال٢٠٠٦ پس از یک سال مبارزه با بیماری سرطان درگذشت. امروز، چهار سال پس از مرگ این هنرمند ترک تبار، پسر او«جو ماردین» با یک آلبوم تازه یاد پدر را یک بار دیگر زنده کرده و این هنرمند یک بار دیگرزیرنورافکن ها در اوج دنیای موسیقی قرار گرفته است.
عاریف ماردین به عنوان یک تهیه کننده ،نیروی محرکه «بت میدلر» خواننده جاز و راک آمریکا بوده است و ترانه «ریسپکت» Respect را او برای «آرتا فرانکلین» ساخته است . او نورا جونز را در زمانی که هنرمند ناشناسی بود در اجرای موسیقی همراهی کرده است و بعد او را با ترانه «با من بیا» Come With Me به اوج معروفیت رسانده است واین تنها چند تن از افراد سرشناسی هستند که زندگی هنری آن ها تحت تاثیر«عارف ماردین» بوده است. با این همه وقتی ماردین ازابتلای خود به بیماری سرطان باخبرشد می دانست که هنوز یک آلبوم دیگر دارد که باید کار آن به پایان برسد.
جو ماردین، پسرعارف که خود تهیه کننده موسیقی است می گوید:«وقتی در سال ٢٠٠٥ پدرم فهمید که به سرطانی مهلک دچار شده است شروع کرد به تکمیل آهنگ هایی که در طول سال ها نوشته بود. آهنگ هایی که اغلب آن ها قطعات «جاز» بودند.»
این بار عارف ماردین مصمم بود چرا که می دانست دیگر لازم نیست تن به خواست های موسیقی تجاری ، رسیدن به صدر موسیقی «پاپ» و یا حتی مطالبات و شرایط ایستگاه های رادیویی که باید آن را پخش کنند بدهد. این آلبوم یک مجموعه هنری از موسیقی «جاز» و موسیقی بود که روح و قلب او سال های سال انتظار ارائه آن را می کشیده است.»
عارف آردین دریکی از آخرین مصاحبه های خود می گوید:«درکنار زندگی حرفه ای موفقی که دررابطه با موسیقی پاپ و هنرمندان آن داشته ام هرگز موسیقی جاز را کنار نگذاشتم و همین باعث شد که یک پروژه موسیقی جاز همیشه ذهنم را به خود مشغول کند.»
جوماردین هم دراین رابطه و درمورد عشق پدرخود به موسیقی جاز می گوید:«خیلی ها پدرم را به خاطرکارهایی که در زمینه موفقیت های خوانندگان و موسیقی دان های دیگر انجام داده است می شناسند. اما فکرنمی کنم کسی بداند که او چه آثار برجسته ای را در زمینه موسیقی مدرن، کلاسیک و جاز عرضه کرده است.»
درحقیقت همین عشق عمیق به موسیقی جاز بوده است که «عارف ماردین» نوجوان را از زادگاهش «استانبول» به آمریکا و شهر بوستون کشاند و راه ها را برای او هموارساخت تا از نقش یک نوازنده وطرفدار موسیقی جاز تبدیل به یکی از معتبرترین تهیه کنندگان موسیقی پاپ در آمریکا شود. جو ماردین می گوید صدای آمریکا نقش مهمی در این پروسه داشته است:« در سال ١٩٥٦ هنگامی که نوازنده معروف جاز آمریکا «دیزی گلیزبی» از طرف وزارت امور خارجه برای اجرای یک سری کنسرت های جاز با همکاری «کوئینسی جونز» راهی خاورمیانه شدند، پدرم برای نخستین بار در استانبول با این دونفر آشنا شد. پس از بازگشت کوئینسی جونز به آمریکا او تصمیم گرفت ازطریق مدرسه موسیقی «برکلی» در بوستون، نخستین بورس تحصیلی در رشته موسیقی را به نام خود به یک موسیقی دان جوان و مستعد اهدا کند. در آن زمان شخصی به نام «طاهر سور» برای بخش صدای ترکی رادیوی صدای آمریکا را در واشنگتن اداره می کرد. ازطریق این شخص، صدای آمریکا از پدرم خواست که سه قطعه موسیقی بسازد. نهایتا «کوئینسی جونز» این سه قطعه را تنظیم و به همراه یک ارکستر رهبری و ضبط کرد. ارکستری که افرادی چون «آرت فارمر» و «چارلی پرسیپ» در آن می نواختند وخوب این خیلی مهم بود. این قطعات موسیقی ساخته عارف ماردین که برای صدای آمریکا ضبط شده بود به «کالج موسیقی برکلی» در بوستون ارسال شد و درنتیجه پدرمن توانست دریافت کننده نخستین بورس تحصیلی کوئینسی جونز در این مدرسه موسیقی شود.»
عارف ماردین یک فاصله ٤٠ ساله بین کالج برکلی بوستون و دریافت جایزه معتبر موسیقی «گرمی» Grammy را با موفقیتی چشمگیر طی کرد و همین سبب شد تا اوبخواهد روزی دین خود را به موسیقی محبوبش «جاز» که او را به همه چیز رسانده ادا کند.
ماردین تصمیم گرفت تا دراین آخرین آلبوم با تمام هنرمندانی که به صورتی در طول زندگی همراهش بوده اند همکاری کند. «چاکا خان» اول ازهمه و پس از او هم «بت میدلر»، «نورا جونز»، «کارلی سایمون» و «دکترجان» به او پیوستند. ضبط این آلبوم در ماه نوامبر ٢٠٠٥ آغاز شد و این همان سالی است که بیماری سرطان ماردین تشخیص داده شد. به زودی مسلم شد که بیماری او درشرایط پیشرفته ای قرار دارد که سرعت آن از سرعت ضبط آهنگ ها به مراتب بیشتر است.
جو ماردین دراین مورد می گوید:«آن روزها وقتی درحال ساختن آلبوم بودیم در همان یک یا دو ماه آخر زندگی پدر، متوجه شدیم که او تا پایان کار با ما نخواهد بود. این مسئله خیلی غم انگیز بود که او نمی توانست این کار را تا آخرین مرحله دنبال کند.»
خوشبختانه جو ماردین بخاطر همکاری های تنگاتنگی که با پدر خود درطول سال ها داشته است توانست این آخرین آلبوم را دقیقا مطابق با سلیقه و خواست پدر تهیه و تنظیم کند:«ازلحاظ محتوی و موسیقی ،آلبوم تقریبا تمام شده بود ولی خوب کارهای دیگری باید روی آن انجام می گرفت که من کوشیدم به صورتی که می دانستم او می پسندید انجامشان بدهم و می دانم که اگر پدرم امروز اینجا بود نتیجه کار را می پسندید.»
نام این آخرین آلبوم «همه دوستان من اینجا هستند» All My Friends Are Here است و فرصتی به دست می دهد تا تمام هنرمندانی که از هم بخشی های عارف ماردین درطول زندگی پربار اوبهره مند شده اند بتوانند به این صورت دین خود را به او ادا کنند. هم چنین فیلم مستندی از زندگی عارف ماردین در دست تهیه است که «تیزترین گوش های شهر» نام دارد.