فیلم «آرگو» که موضوع آن گروگان گیری ۴۴۴ روزه در سفارت آمریکا در تهران پس از انقلاب است و ماجرای خارج کردن ۶ تن از دیپلمات های آمریکایی از ایران را در اوج بحران گروگان گیری توسط سی آی ای حکایت می کند، در آمریکا مورد توجه قرار گرفته و اقبال فراوان یافته است.
نسخه های دی وی دی این فیلم در ایران نیز دست به دست می گردد و گاهی دور هم جمع شدن دوستانه را برای دیدن این فیلم، تبدیل به محفلی برای بحث های داغ سیاسی می شود.
از «جوانک های غربزده» گرفته تا نمایندگان مجلس، بسیجیان و لباس شخصی ها، گروه های گوناگون مردم و مسئولان جمهوری اسلامی، فیلم آرگو را دیده اند.
نسخه های زیرزمینی این فیلم هالیوودی، رکورد هواداران سینمای هالیوود را در ایران شکسته است. طی ۳۳ سال اخیر، جمهوری اسلامی همواره کوشیده گروگان گرفتن دیپلمات های آمریکایی را در تهران افتخار ملی تلقی کند.
اغلب گروگان گیران که آن زمان دانشجویان تندرو پیرو خط امام بودند، بعدها چهره های مطرح جنبش اصلاحات شدند و شماری از آنان طی دوران ۸ ساله ریاست جمهوری محمد خاتمی، مناصب دولتی گوناگونی به دست آوردند.
عده ای از مقام های جمهوری اسلامی دست داشتن در جریان اشغال سفارت آمریکا را مایه فخر شخصی تلقی می کنند. برخی از این عده، از شیوه حکایت فیلم آرگو گله مندند. سید محمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، این فیلم را ضدایرانی و توهین آمیز خوانده است.
این همه البته، در گرماگرم بحث احتمال مذاکره ایران با آمریکا بر سر فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی طرح می شود.
معصومه ابتکار، یکی از دانشجویان فعال در بحران گروگان گیری، که سخنگوی گروگان گیران هم بود، طی نشست پرسش و پاسخی با دانشجویان و استادان دانشگاه صنعتی شریف، فیلم را تعبیر ضعیفی از واقعیت خواند و گفت که دانشجویان پیرو خط امام، گروه خشمگینی نبودند که فیلم آرگو به تصویر کشیده است.
بسیجیان جوانِ وفادار به نظام جمهوری اسلامی می گویند اعتقاد آنها به حکومت با دیدن این فیلم مخدوش نشده است.
برخی چهره های انقلابی سابق اما اقدام دانشجویان را به گروگان گیری اشتباهی بزرگ خوانده اند. برجسته ترینِ آنها، ابراهیم یزدی، وزیر امور خارجه پیشین ایران (پس از انقلاب) است. آقای یزدی در مقاله های خود در این خصوص که در روزنامه های ایران منتشر شده، نوشته است که مردم ایران بهای سنگینی را بابت این اقدام دانشجویان پیرو خط امام پرداخته اند.
گروهی از شهروندان ایرانی که فیلم آرگو را دیده اند و پیرامون آن با نشریه وال استریت جورنال(به شرط مخفی ماندن نامشان) گفت و گو کرده اند، از عملکرد جمهوری اسلامی و اقدام آن به اشغال سفارت آمریکا و به گروگان گرفتن دیپلمات های آمریکایی انتقاد کرده اند و این اقدام را اشتباه رهبران ایران خوانده اند. آنها می گویند که گویی داغشان با دیدن این فیلم تازه شده است.
برخی جوانان ایرانی می گویند با دیدن این فیلم و نحوه برخورد دانشجویان و دولت در آن زمان با دیپلمات های آمریکایی، به یاد درگیری های پس از انتخابات ریاست جمهوری سه سال پیش ایران افتاده اند و سرکوب جوانان و معترضان را طی این درگیری ها مشابه رفتاری یافته اند که دانشجویان پیرو خط امام با دیپلمات های آمریکایی کرده اند.
عده ای برآنند که از پس از انقلاب و به طور خاص از زمان گروگان گیری تاکنون، خشونت به فضای سیاسی ایران راه یافته و سبب شکست خوردن سیاست های ایران در عرصه جهانی شده است.
روزبه میرابراهیمی، تحلیلگر مسائل ایران که ساکن نیویورک است، در گفت و گو با وال استریت جورنال می گوید:«چرخ هایی که سیاست امروز ایران را می چرخانند، با دوران گروگان گیری چندان فرقی ندارند. اخیراً هم شاهد بالا رفتن عده ای [افراطی] از دیوارهای سفارت بریتانیا در تهران بوده ایم و گروهی را هم دیده ایم که مردم معترض را در خیابان ها کتک می زنند.»
عده ای معتقدند که اشتیاق ایرانیان برای دیدن فیلم آرگو، پیامی را به نحو غیرمستقیم از مردم به جمهوری اسلامی منتقل می کند، و آن خستگی مردم از سیاست ها و رفتارهای خصمانه جمهوری اسلامی است. این عده برآنند که اغلب مردم می خواهند با کشورهای دیگر دنیا دوست باشند، از جمله با آمریکا.
عطاالله سلمانیان، فیلم سازی ایرانی است که چندان شناخته شده نیست، می گوید قصد دارد روایت ایران را از ماجرای گروگان گیری در فیلمی به تصویر کشد. او می گوید این فیلم، پاسخی به فیلم آرگو خواهد بود.
نسخه های دی وی دی این فیلم در ایران نیز دست به دست می گردد و گاهی دور هم جمع شدن دوستانه را برای دیدن این فیلم، تبدیل به محفلی برای بحث های داغ سیاسی می شود.
از «جوانک های غربزده» گرفته تا نمایندگان مجلس، بسیجیان و لباس شخصی ها، گروه های گوناگون مردم و مسئولان جمهوری اسلامی، فیلم آرگو را دیده اند.
نسخه های زیرزمینی این فیلم هالیوودی، رکورد هواداران سینمای هالیوود را در ایران شکسته است. طی ۳۳ سال اخیر، جمهوری اسلامی همواره کوشیده گروگان گرفتن دیپلمات های آمریکایی را در تهران افتخار ملی تلقی کند.
اغلب گروگان گیران که آن زمان دانشجویان تندرو پیرو خط امام بودند، بعدها چهره های مطرح جنبش اصلاحات شدند و شماری از آنان طی دوران ۸ ساله ریاست جمهوری محمد خاتمی، مناصب دولتی گوناگونی به دست آوردند.
عده ای از مقام های جمهوری اسلامی دست داشتن در جریان اشغال سفارت آمریکا را مایه فخر شخصی تلقی می کنند. برخی از این عده، از شیوه حکایت فیلم آرگو گله مندند. سید محمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، این فیلم را ضدایرانی و توهین آمیز خوانده است.
این همه البته، در گرماگرم بحث احتمال مذاکره ایران با آمریکا بر سر فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی طرح می شود.
معصومه ابتکار، یکی از دانشجویان فعال در بحران گروگان گیری، که سخنگوی گروگان گیران هم بود، طی نشست پرسش و پاسخی با دانشجویان و استادان دانشگاه صنعتی شریف، فیلم را تعبیر ضعیفی از واقعیت خواند و گفت که دانشجویان پیرو خط امام، گروه خشمگینی نبودند که فیلم آرگو به تصویر کشیده است.
بسیجیان جوانِ وفادار به نظام جمهوری اسلامی می گویند اعتقاد آنها به حکومت با دیدن این فیلم مخدوش نشده است.
برخی چهره های انقلابی سابق اما اقدام دانشجویان را به گروگان گیری اشتباهی بزرگ خوانده اند. برجسته ترینِ آنها، ابراهیم یزدی، وزیر امور خارجه پیشین ایران (پس از انقلاب) است. آقای یزدی در مقاله های خود در این خصوص که در روزنامه های ایران منتشر شده، نوشته است که مردم ایران بهای سنگینی را بابت این اقدام دانشجویان پیرو خط امام پرداخته اند.
گروهی از شهروندان ایرانی که فیلم آرگو را دیده اند و پیرامون آن با نشریه وال استریت جورنال(به شرط مخفی ماندن نامشان) گفت و گو کرده اند، از عملکرد جمهوری اسلامی و اقدام آن به اشغال سفارت آمریکا و به گروگان گرفتن دیپلمات های آمریکایی انتقاد کرده اند و این اقدام را اشتباه رهبران ایران خوانده اند. آنها می گویند که گویی داغشان با دیدن این فیلم تازه شده است.
برخی جوانان ایرانی می گویند با دیدن این فیلم و نحوه برخورد دانشجویان و دولت در آن زمان با دیپلمات های آمریکایی، به یاد درگیری های پس از انتخابات ریاست جمهوری سه سال پیش ایران افتاده اند و سرکوب جوانان و معترضان را طی این درگیری ها مشابه رفتاری یافته اند که دانشجویان پیرو خط امام با دیپلمات های آمریکایی کرده اند.
عده ای برآنند که از پس از انقلاب و به طور خاص از زمان گروگان گیری تاکنون، خشونت به فضای سیاسی ایران راه یافته و سبب شکست خوردن سیاست های ایران در عرصه جهانی شده است.
روزبه میرابراهیمی، تحلیلگر مسائل ایران که ساکن نیویورک است، در گفت و گو با وال استریت جورنال می گوید:«چرخ هایی که سیاست امروز ایران را می چرخانند، با دوران گروگان گیری چندان فرقی ندارند. اخیراً هم شاهد بالا رفتن عده ای [افراطی] از دیوارهای سفارت بریتانیا در تهران بوده ایم و گروهی را هم دیده ایم که مردم معترض را در خیابان ها کتک می زنند.»
عده ای معتقدند که اشتیاق ایرانیان برای دیدن فیلم آرگو، پیامی را به نحو غیرمستقیم از مردم به جمهوری اسلامی منتقل می کند، و آن خستگی مردم از سیاست ها و رفتارهای خصمانه جمهوری اسلامی است. این عده برآنند که اغلب مردم می خواهند با کشورهای دیگر دنیا دوست باشند، از جمله با آمریکا.
عطاالله سلمانیان، فیلم سازی ایرانی است که چندان شناخته شده نیست، می گوید قصد دارد روایت ایران را از ماجرای گروگان گیری در فیلمی به تصویر کشد. او می گوید این فیلم، پاسخی به فیلم آرگو خواهد بود.