پیشگامی فضانوردان آمریکایی برای تحقق رویای قدم گذاشتن بر سطح ماه به عنوان یکی از افتخارآمیزترین دستاوردهای دولت و مردم آمریکا در تاریخ ثبت شده است و نام نیل آمسترانگ، باز آلدرین، و مایکل کالینز را برای همیشه جاودان کرده است.
اما در این میان، نام کودکی ده ساله که این پروژه بزرگ با دست‌های کوچک او با موفقیت به پایان رسید، کمتر آورده شده است.
به نوشته روزنامه «گرین‌ویلج نیوز»، در تاریخ بیست و سوم ژوئیه سال ۱۹۶۹، تنها یک شب قبل از بازگشت فضانوردان آپولو ۱۱ به زمین، چارلز فورس، مسئول سایت مخابراتی ناسا در جزیره گوام، متوجه یک مشکل فنی در گیربوکس رادار رهیاب آپولو ۱۱ شد.
ولی زمان لازم برای جایگزینی گیربوکس جدید موجب قطع ارتباط با فضاپیما و خارج شدن آن از مسیر بازگشت می‌شد و شاید فضانوردان هرگز نمی توانستند به زمین بازگردند.
این مشکل به کمک گِرِگ فورس، پسر ده ساله چارلز، حل شد.
تزریق «گریس» به چرخ دنده ها از حفره ای شش و نیم سانتیمتری که تنها دستان ظریف گِرِگ از آن می‌گذشت باعث شد رادار در مدار باقی بماند تا متخصصان در زمان کافی گیربکس جدید را جایگزین کنند.
نیل آرمسترانگ پس از بازگشت به زمین در دیدار از سایتهای مختلف سازمان ناسا، در سایت مخابراتی «گوام» شخصا با گِرِگ فورس ملاقات کرد و از او بابت همکاری با ناسا و نجات جانشان تشکر و قدردانی کرد.
گِرِگ که به فضانوردی علاقه مند شده بود در رشته فیزیک تحصیل کرد؛ اما به دلیل اختلال کوررنگی نتوانست آزمون ورود به برنامه فضایی را با موفقیت بگذراند. او امروز صاحب یک باشگاه ژیمناستیک است؛ اما همچنان با اشتیاق برنامه های مربوط به فضا را دنبال می کند.
پدرش چارلز، در سال ۲۰۰۷ از دنیا رفت. او ۲۹ سال برای ناسا خدمت کرد.
