انیسا سمیعیان، شهروند بهائی که چند عضو خانواده‌اش بازداشت و به زندان و سایر محرومیت‌ها محکوم شده‌اند، با شرح جزئیاتی از حکم صادره برای مادرش شیوا کاشانی‌نژاد، به صدای آمریکا گفت با وجود عشق به میهن، برای بی‌سرپرست نماندن فرزندان خردسالش مجبور به ترک ایران شده است.
شعبه سوم دادگاه انقلاب اسلامی رشت هفته گذشته شیوا کاشانی‌نژاد و مژگان صمیمی، دو شهروند بهائی را به حبس، پرداخت جریمه نقدی و محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم کرد.
انیسا سمیعیان، فرزند شیوا کاشانی‌نژاد گفت که مادرش و همچنین خانم صمیمی، هر یک به «دو سال حبس تعزیری، پنج سال محرومیت از حقوق اجتماعی، و ۸۰ میلیون تومان جریمه نقدی» محکوم شده‌اند.
به گفته او، خانم کاشانی‌نژاد تیرماه پارسال به مدت سه هفته بازداشت بود و پس از اتمام بازجویی‌ها به طور موقت آزاد شد. هم‌زمان با بازداشت شیوا کاشانی‌نژاد، انیسا سمیعیان و همسرش وصال ممتازی نیز در دادگاه انقلاب اسلامی رشت توسط «قاضی مهدی راسخی» در مجموع به حدود ۱۰ سال زندان محکوم شدند.
این شهروند بهائی توضیح داد که در سال ۱۴۰۱ و «همراه با خیزش زن زندگی آزادی، منزل ما مورد تفتیش قرار گرفت. در حالی که ما فقط در فضای مجازی با بقیه هموطنانمان فعالیت می‌کردیم. من باردار بودم و یک فرزند چهار ساله هم داشتم که پس از تفتیش منزل من و همسرم را برای بازجویی خواستند و وقتی فرزند دومم یک ماهه بود، دادگاهی شدیم و به من و همسرم در مجموع ۹ سال و نیم حبس دادند.»
خانم سمیعیان با اعلام این که نگران بدون سرپرست ماندن فرزندانش بوده، به صدای آمریکا گفت که علی‌رغم پی‌گیری و تلاش برای این که دست‌کم این احکام به حبس در خانه با پابند تبدیل شود و یا این زوج دوره محکومیت خود را یک به یک بگذرانند تا فرزندانشان بدون سرپرست نمانند، احکام صادره «عینا در دادگاه تجدیدنظر تأیید شد و به دایره اجرای احکام فرستاده شد» و «ما مجبور به مهاجرت ناخواسته شدیم.»
او با اشاره به پیشینه فشارها بر خانواده‌اش، گفت که مادرش شیوا کاشانی‌نژاد و پدر همسرش بهنام ممتازی در سال ۱۳۹۰ نیز بازداشت شده بودند، اما «فشارها در سال ۱۴۰۱ بر جامعه بهائی خیلی بیشتر شد» و «پدر همسرم دوباره بازداشت و به دو سال حبس محکوم شد.»
انیسا سمیعیان که پیش از این در رشت معلم پیانو بوده، گفت: «به من اتهام زدند که با تدریس پیانو تبلیغ بهائیت می‌کنی، در حالی که بسیاری از هنرجوهای من اصلا نمی‌دانستند بهائی هستم.»
این شهروند بهائی با اشاره به پیشینه فشار بر بهائیان پس از بهمن ۱۳۵۷، گفت: «از وقتی جمهوری اسلامی در ایران حکومت کرد، بهائیان همیشه تحت فشار بودند و ما از بچگی به عنوان افرادی که فقط در خانواده‌ای بهائی متولد شدیم در مدرسه تحت فشار بودیم و محروم از تحصیل شدیم و این فشارها همیشه با ما بود.»
او با اشاره به نگرانی‌هایی که برای فرزندانش با وجود محکومیت خود و همسرش و همچنین چند عضو خانواده‌اش داشتند، گفت: «وقتی به این احکام سنگین محکوم شدیم، تنها دغدغه ما بچه‌ها بودند. چون نمی‌دانستم که نوزاد پنج ماهه‌ام را که شیرخواره بود چه کنم. باید او را داخل زندان می‌بردم و پسر پنج ساله‌ام را به کسی می‌سپردم، در حالی که مادرم را هم بازداشت کردند و پدرشوهرم را به دو سال حبس محکوم کردند و خانواده این قدر تحت فشار قرار گرفت که مجبور شدیم ایران را ترک کنیم، در حالی که مهاجرت به‌ویژه ناخواسته و اجباری‌اش سختی‌های خودش را دارد.»
انیسا سمیعیان با بیان این که در حال حاضر به اداره مهاجرت ترکیه درخواست پناهندگی داده، تأکید کرد که با وجود نبود امنیت کافی برای پناهندگان، همچنان «استرس همواره با ما است.»
شهروندان بهائی پس از انقلاب بهمن سال ۱۳۵۷ در ایران به طور نظام‌مند در معرض اعدام، تبعیض‌های گسترده اجتماعی و سیاسی، و برخوردهای غیرقانونی از جمله بازداشت و هتک حرمت به آرامستان‌هایشان قرار گرفته‌اند.
پیش از این، کمیسیون آمریکا در امور آزادی‌های مذهبی بین‌المللی از تشدید فشار بر اقلیت‌های مذهبی در ایران و کارزار جمهوری اسلامی در بازداشت بهائیان ابراز نگرانی کرده است.
این کمیسیون در گزارشی اعلام کرده که مقامات جمهوری اسلامی در طول چند دهه گذشته به شیوه‌ای نظام‌مند، بهائیان، مسیحیان، دراویش گنابادی، زرتشتی‌ها، یارسانی‌ها، مسلمانان شیعه و سنی و افراد غیرمذهبی را هدف آزار و اذیت، بازداشت، حبس‌های طولانی‌مدت، تبعید، یا منع شرکت در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی قرار داده است.
