موزه نویسندگان آمریکا در حال بنیانگزاریست و به زودی گشایش می یابد. این برای نخستین بار در جهان خواهد بود که موزه نویسندگان در یک کشور ساخته می شود تا همه نویسندگان گذشته و امروز زیر یک سقف گردهم آیند.
هیات امنای این موزه که شخصیتهای فرهنگی آمریکا را شامل می شوند گفته اند در حال گردآوری وسایل شخصی و دستنوشته های نویسندگان آمریکایی در زیر یک سقف هستیم تا نسلهای آینده این سرزمین با تلاشهای فرهنگی پیشین بیش از گذشته آشنا شوند. آنان می گویند موزه نویسندگان گونه ای قدردانی از زحمات نویسندگان آمریکایی نیز بشمار می آید که بیش از حد تصور آثار ادبی آفریده اند اما آنچنان که شایسته بوده این خلاقیتها و ارزشهای افزوده فرهنگی مورد تمجید و قدرشناسی قرار نگرفته است.
فورد بل مدیر اتحادیه موزه های آمریکا درباره موزه نویسندگان آمریکا گفت: «هفده هزار و پانصد موزه آمریکا چشم به راه گشایش موزه نویسندگان آمریکاست که پانتئون نویسندگان آمریکایی شناخته خواهد شد.»
نیکلاس باس بانز، نویسنده کتاب دیوانگی باوقار که درباره روند خلاقیت ادبی ست می گوید: «ایده موزه نویسندگان می توند میراث ادبی آمریکا را زیر یک سقف گردآورد و ستایشی باشد از نویسندگان و اهل قلم که عمر بر سر گسترش جهان ما گذاشتند.
پرفسور توماس استانلی، رئیس دپارتمان ادبیات دانشگاه آستین تگزاس درباره این موزه گفت: بنیانگزاری یک نهاد ملی که نویسندگان آمریکایی را ارج نهد یک ایده درخشان است. موزه نویسندگان آمریکایی توسعه و پیشرفت سیصدسال نوشتن آمریکا را ارج می نهد. برنامه های گوناگون، نمایشگاهها و کتابخوانی و نمایش فیلم راهکارهایی مناسب برای شناساندن نویسندگان آمریکا به مردم است.
تری سوین سون، مدیر آکادمی شعر آمریکا نیز درباره موزه در حال شکل گیری نویسندگان آمریکا گفت: «ایالات متحده کشوری به نسبت جوان است و شعر آن نیز به همان اندازه خودپو و بزرگ است. موزه ای که بتواند این همه تنوع رو بزرگی را در خود جای دهد هدیه ای ارزشمند برای رمدم آمریکا خواهد بود که به دنبال گنج واژگان هستند.»
گفتنی ست آمریکا از پیش از جنگهای استقلال برخوردار از ادبیات داستانی، نمایشنامه، شعر و بررسی های ادبی بود. مهاجران تازه استقرار یافته در شهرکهای برپا شده اوقات فراغت خود را با مطالعه روزنامه ها، تماشای تئاترهای گروههای دوره گرد معروف به تئاتر قایقی، و خواندن داستان می گذراندند. بیشتر شهرهای اروپایی برخوردار از سالنهای موسیقی، نمایش، جلسات عمومی داستان یا شعرخوانی بودند؛ اما کلنی های مهاجر جهان نو محروم از این همه بودند؛ از این رو بود که واژه های داستانی، شعر یا نمایشهای دوره گردان امکان عملی برای ساکنان این اجتماعات بودند.
بیهوده نیست که جفری لپندورف، مدیر و مشاور بسیاری از مجلات ادبی آمریکایی با اشاره به ایده موزه نویسندگان آمریکا و با اشاره به اعلامیه استقلال که برخوردار از ادبیت متن بسیاری قوی و محکم است، می نویسد: «آمریکا از طریق واژگان زاده شد موزه نویسندگان آمریکا این امکان را فراهم می آورد که ادبیات از لابلای صفحات کتاب به تجربه ای سه بعدی واژه های مکتوب فراروید. در فرجام ما موزه ای از برگزیدگان و ستارگان در جهان تجربه های بی نظیر ادبی و فرهنگی خواهیم داشت.»
گفته می شود کاپیتان جان اسمیت نخستین نویسنده کلنی های آمریکا بشمار می آید. کاپیتان جان اسمیت نویسنده ای بود که آثارش نویدبخش موفقیت مهاجران برای ساخت زندگی تازه ای در جهان جدید بود. اما ویلیام هیل براون، بعنوان نخستین رمان نویس آمریکایی معرفی شده است که با رمان «نیروی همبستگی» رمانی درباره یک خانواده ساکن نیوانگلند و خودکشی مورتون شخصیت اصلی داستان است. اما ادبیات مدرن و تاثیرگذار آمریکا با حضور آثار کسانی همچون: «مارک تواین»، «ادگار آلن پو» «والت ویتمن»، «امیلی دیکنسون»، «اسکات فیتزجرالد» «ارنست همینگوی» «جان اشتاین بک» «جک لندن» «ویلیام فاکنر»، «جان آپدایک» «دونالد بارتلمی» «سالینجر» «میلر» «ریموند کارور» «جویس کارول اوتس» و امروزه نیز کسانی همچون «پل آستر» معنا و مفهوم می یابد.
بر چنین میراث فرهنگی ست که ایده موزه نویسندگان آمریکایی شکل گرفته است تا فضایی عینی را پدید آورد برای تماشای نسلهای آینده و بهره گیری بیشتر از این میراث ادبی.