بخش انگلیسی صدای آمریکا - در هجده سال گذشته یک پرسش به ندرت از ذهن عموم مردم آمریکا دور بوده است: آیا ما از امنیت برخورداریم؟
این پرسشی است که پس از حملات تروریستی یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ در ذهن آمریکایی ها حک شده است.
فرانک رزانو، شاهد عینی سقوط برج جنوبی «مرکز تجارت جهانی» در نیویورک، سال ۲۰۱۳ در مصاحبه ای به صدای آمریکا گفت: «از پنجره به بیرون نگاه کردم و کوهی از بتون و فولاد را دیدم که از جلوی پنجره فرو می ریخت. تقریبا مثل حرکت آهسته بود، مانند پرده ای که در تئاتر پایین می آید. به آن سوی اتاق رفتم و خودم را به دیوار چسباندم. فکر کردم این آخرین دقایق زندگی‌ام بر روی زمین است.»
از آن روز، ضرورت حفظ امنیت آمریکا، یکی از دغدغه‌های مداوم مردم این کشور فارغ از گرایش های سیاسی‌شان، بوده است.
بنا بر تحقیقات «مرکز پژوهش پیو»، طی سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۸، از هر ۱۰ نفر بزرگسال در ایالات متحده دست کم ۷ نفر گفته اند که حفاظت از کشور در برابر تروریسم باید اولویت اصلی رئیس جمهوری و قانونگذاران باشد.
مقام های مسئول حفظ امنیت ایالات متحده، هجده سال پس از حملات یازدهم سپتامبر، می گویند پیشرفت هایی به دست آمده است.
فرانک کیلافو، پرسنل سازمانی که در ابتدا «اداره امنیت داخلی» خوانده می شد، به صدای آمریکا گفت: «وقتی به گذشته نگاه می‌کنید، می‌بینید که ما در مقایسه با دوازدهم سپتامبر در وضعیت به مراتب بهتری قرار داریم.»
کیلافو که اکنون مدیر «موسسه مک کریری برای امنیت سایبری و زیرساخت های حیاتی» در «دانشگاه آبرن» است، می گوید: «۲۲ سازمان بسیار خوب برای رسیدگی به نیازها و تهدیدهای امروز ادغام و هماهنگ شدند.»
یکی از گام های نخستین، تشکیل «وزارت امنیت میهن ایالات متحده» بود که سازمان های مهمی مانند «اداره امنیت حمل و نقل»، «سازمان فدرال مدیریت امور اضطراری»، «گارد ساحلی ایالات متحده» و «سرویس مخفی ایالات متحده» را گردهم آورد.
این تلاشی برای تصحیح ضعف هایی بود که به گفته کارشناسان و قانونگذاران امکان موفقیت ۱۹ تروریست را فراهم کرد. مساله کوتاهی سازمان های دولتی بود که بعضی بخش های حیاتی اطلاعات طرح حملات را داشتند و می توانستند نقاط را به هم وصل کنند.
مقام های مسئول در آن دوره می گویند ماموریت همه حول پنج واژه تعریف شده بود: آگاهی، جلوگیری، حفاظت، واکنش و احیا.
بسیاری از نیروهایی که از ارتش و جامعه اطلاعاتی به «وزارت امنیت داخلی» آمده بودند، باید خود را با شرایط جدید تطبیق می دادند.
با وجود دو برابر شدن بودجه و تخصیص ۱۹.۵ میلیارد دلار به «وزارت امنیت داخلی» در سال ۲۰۰۲ کمبودهایی حس می شد.
هرچند امروز، پس از ۱۸ سال، بعضی مقام های پیشین اذعان دارند که جنگ با تروریسم هرگز به پایان نمی رسد.
