بر اساس نظرسنجی انجام شده توسط يک گروه مدافع حقوق بشر بخش زيادی از مردم اندونزی همواره مخالف اعمال خشونت و زورگويی عليه اقليت مسلمانان احمديه بوده اند.
بعد از حمله اخير يک گروه افراطيون مذهبی به چند نفر از احمدی ها در جاکارتا و قتل دو نفر آنها، و واکنش ضعيف دولت در مقابل اين اقدام، اقليت احمديه اکنون از اين بيم دارد که خشونتهای مذهبی عرصه را بر آنها تنگ کند.
مسجد الهدايه احمديه در جاکارتا که سال ها ميعادگاه صدها نفر از طرفداران فرقه احمديه بود، اکنون به مکانی تبديل شده که پليس برای پيشگيری از حملات احتمالی مسلمانان متعصب مرتب در مقابل آن کشيک می دهد.
باوجوديکه اين فرقه خود را مسلمان می داند، اما از آنجا که به محمد به عنوان آخرين پيامبر اسلام اعتقاد ندارد، از نظر طرفداران فرقه های ديگر اسلام مردود است. در حال حاضر حدود ۲۰۰ هزار نفر از اعضای جماعت احمديه در اندونزی فقط در حد به جای آوردن آيين و مراسم مذهبی حق فعاليت دارند، اما به هيچ وجه مجاز به انجام تبليغات مذهبی و جذب اعضای جديد نيستند.
طی يک سال گذشته افراطيون مذهبی اندونزی، اقليت احمديه را تحت فشار و حملات خشونت آميز زيادی قرار داده اند. حمله يک عده افراطيون مذهبی در ماه فوريه گذشته به سه نفر از احمدی ها در جاوه غربی، نمونه ای از افزايش دامنه اين خشونتها است.
در اين واقعه که يکی از احمدی ها موفق شد بطور مخفيانه از آن فيلمبرداری کند، حدود هزار نفر ابتدا شروع کردند به پرتاب سنگ، و سپس با چاقو و چماق به سه نفر از احمدی ها حمله کردند و تا سرحد مرگ آنها را کتک زدند. اين فيلم از طرف جامعه جهانی به شدت محکوم شد و دولت اندونزی قول داد اين افراد را تحت پيگرد قرار دهد.
احمد مسيح الدين يکی از اين سه نفر که مورد حمله قرار گرفتند، و تنها بازمانده اين واقعه، حاضر شده است به شرط نشان ندادن صورت خود با تلويزيون صدای آمريکا مصاحبه کند. او می گويد، جمعيت آنها را زير مشت و لگد گرفتند و دو دوستش را کشتند.
احمد مسيح الدين می گويد: «يک سنگ بزرگ به سرم خورد و از حال رفتم. اما آنها دوستانم را بردند و نمی دانستم چه بلايی به شرشان آوردند، چاقو خورده بودند يا از فرط کتک خوردن مردند، اما می دانم که انها را کشاندند و بردند.»
آزيوماردی عَذرا، استاد تاريخ در دانشگاه اسلامی اندونزی، می گويد: قدر مسلم اين است که پليس و دولت در حفظ جان و امنيت اقليتهای مذهبی کوتاهی می کنند، چون يا به نوعی خودشان هم با اين حرکات هم عقيده اند، يا از نظر پشتوانه سياسی به مرتکبان خشونت وابسته اند.