دولت افغانستان برای مقابله با طالبان در شمال آن کشور، جنگجويان مسلح محلی استخدام کرده است. اين جنگجويان در مبارزه با طالبان از مزيت بسياری برخوردارند ولی نحوه برخورد و اعمالشان موجب اعتراض ساکنان شهرها و روستاها شده است.
يک مرد که در قندوز کشاورزی می کند ١١ ماه روستای خود را ترک کرد تا با دامداری درآمدی کسب کند. او می گويد در بازگشت به روستای خود نيروهای امنيتی محلی غيبت او را مشکوک خواندند و فرمانده گروه از او خواست که نيمی از زمينش را بفروشد و پول آن را به او بدهد. وی از اين کار امتناع کرد. اين مرد می گويد: چند روز قبل دوباره من را دستگير کردند و به اردوگاهشان بردند. دستهايم را بستند و من را شکنجه کردند. بعد سگ هايش را به جان من انداختند. من را به طرف ديوار هل دادند و تمام صورتم را خونين کردند.
شبيه اين داستان در قندوز و نواحی اطراف آن بسيار شنيده می شود - شکايت از جنگجويان مسلح محلی که برای برقراری امنيت استخدام می شوند- تدبيری که به دليل کمبود پليس افغان در برخی مناطق به کار گرفته شده است.
استخدام افراد مسلح محلی مزايای خود را دارد. چون محلی هستند بهتر می توانند ستيزه گران طالبان را شناسايی و دفع کنند. اين افراد توسط نيروهای ايالات متحده تعليم می بينند و اسلحه و کارمزد دريافت می کنند.
نبی، فرمانده ۲۰۰ جنگجوی مسلح است و برخی او را به شکنجه و زندان کردن غيرقانونی و اعمال ماليات غيرقانونی متهم کرده اند. او اين اتهام ها را رد می کند.
شمار اين جنگجويان غيرنظامی تقريبا ۵ برابر شمار پليس ملی افغانستان است. و با افزايش تعداد آن ها، شکايت از آنان نيز افزايش يافته است.
ميزا علی تانای، از بزرگان قبيله ای، می گويد: اول مردم از استخدام جنگجويان غيرنظامی استقبال کردند. آنها منطقه را در مقابل طالبان محافظت می کردند. ولی در چند سال اخير طالبان فعاليتی ندارد. چون اين جنگجويان با مردم بدرفتاری کرده اند و دولت هيچ کاری نکرده، مردم حالا از طالبان حمايت می کنند.
نيروهای ناتو در افغانستان می گويند اين جنگجويان غيرنظامی امنيت ناحيه قندوز را بهبود بخشيده اند و پليس ملی افغانستان بايد به سوء رفتار آنان، رسيدگی کند.
روستاييان می گويند جنگجويان محلی بسيار قدرتمندند و آنان می ترسند شکايت کنند زيرا دوباره توسط آنان دستگير شده و شکنجه می شوند. در نتيجه چاره ای ندارند جز اين که روستای خود را ترک کنند يا برای حفاظت خود به طالبان بپيوندند.