عسل در کشور جنگ زده افغانستان و فرهنگ کهن این کشور به عنوان یک محصول شفا بخش شناخته شده است. اما برای یک دختر دانش آموز فرصتی شیرین برای یک مشغله را نیز فراهم آورده است.
فروزان که حال ۱۹ سال دارد، ۳ سال پیش با یک وام کوچک دو کندوی عسل خرید و در مورد پرورش زنبور عسل مطالعه کرد و از سوی سازمان بین المللی غیر انتفاعی «دست در دست» در این زمینه آموزش داد. این سازمان بر فقر تمرکز دارد.
زنبورهای فروزان از گلهای اطراف خانه او در شهرستان (ولسوالی) مارمل در شمال افغانستان گرد گرفتند و نخستین محصول عسلی که تولید کردند برابر با ۱۶ کیلوگرم بود که هزینه پرداخت وام را برای فروزان فراهم کرد.
فروزان حال ۱۲ کندو دارد و سال پیش ۱۱۰ کیلو عسل به دست آورد که برای او ۱۴۵۰ دلار در آمد داشت. این در حالی است که او در استانی زندگی می کند که زنان و دختران اجازه کار بیرون از خانه را ندارند. اما فروزان می گوید زمانی که تصمیم به زنبورداری گرفت آن را با مقامات شهرش در میان گذاشت و اجازه این کار را گرفت.
فروزان در حال حاضر سال آخر دبیرستان را سپری می کند و علاقه دارد در رشته اقتصاد تخصص بگیرد و تجارت خود را گسترش دهد. پدر او،اسماعیل، یک کشاورز است و از تصمیمات فروزان حمایت کامل می کند.
او می گوید همیشه رویای این را داشته است تا دخترش چنین کاری داشته باشد و آینده خود را بسازد. اسماعیل هر چند هفته یکبار عسل تازه به مرکز ایالت می برد که ۵۰ کیلومتر با مارمل فاصله دارد. و عسل را به فروشگاه های محلی می فروشد.
بنا بر آمار افغانستان که البته آنچنان دقیق نیست، تولید عسل در این کشور طی سالهای اخیر افزایش داشته است و در سال ۲۰۱۵ به ۲ هزار تن رسیده. اما متاسفانه به دلیل زیربنای کشور میزان عمده این محصول هرگز از کشور خارج نمی شود.
