مقامات افغانستان گزارش هایی که در ماه های اخیر درباره نفوذ اعضای گروه موسوم به دولت اسلامی به کشور منتشر شده را بی اهمیت دانسته و در برخی موارد آنها را تکذیب کرده اند. با این حال، گزارشی که در شماره روز جمعه نیویورک تایمز منتشر شده است چنین خبرهایی را تائید می کند، با این تفاوت که داعشی ها بیشتر از نیروهای دولتی، پیکارجویان طالبان راهدف گرفته اند. از جمله مولوی عباس، فرمانده یک گروه کوچک شورشی در ولایت ننگرهار که در ماه مه توسط پیکارجویان داعش دستگیر شد.
بر اساس گزارش نیویورک تایمز، در طول ماه مه، رزمندگانی که می گویند با خلیفه خودخوانده دولت اسلامی بیعت کرده اند، به واحدهای قدیمی طالبان در جنوب و شرق جلال آباد حمله کرده اند. در یک ناحیه، به گفته یک رهبر قبیله ای، وفاداران داعش جای طالبان را به عنوان قدرت شورشی حاکم گرفته اند، و در جای دیگر حمله به سرزمین تحت کنترل طالبان را آغاز کرده اند.
روز چهارشنبه، یک سخنگوی نیروهای نظامی افغانستان گفت پیکارجویان افراطی گروه دولت اسلامی ۱۰ عضو طالبان را که از حمله ارتش می گریختند، دستگیر کرده و گردن زدند.
در این گزارش همچنین گفته می شود استراتژی داعش در مکان هایی در افغانستان که در آنها رویکرد دولت خودخوانده اسلامی در توسل به بی رحمی و حکومت با ایجاد رعب و وحشت را برگزیده، حمله به طالبان بوده است، نظیر کاری که در سوریه انجام داد و با واحدهای تثبیت شده تر وابسته به القاعده وارد جنگ شد. هرچند شواهد نشان می دهد دامنه نفوذ آن گسترده تر می شود، اما در افغانستان پس از ماه ها تلاش، هنوز قادر نبوده است گستره نفوذش را از چند روستای دور افتاده فراتر ببرد.
با این حال، تندروهایی که از داعش الهام می گیرند، تغییر عمده ای را موجب شده اند: شورش طالبان، حتی در حالی که علیه دولت کابل پیش می رود، ناچار است با شورش دیگری که آن را تهدید می کند، روبرو شود.
نیویورک تایمز می نویسد گروه طالبان پس از بیش از یک دهه که حول محوریت ملا محمد عمر متحد بود، در حدی که پیشتر دیده نشده، منشعب می شود. صدها شورشی، وفاداری خود را به ابوبکر البغدادی، رهبر داعش و خلیفه خودخوانده دولت اسلامی، تغییر داده اند.
در گزارش گفته می شود اگر داعش به تاخت و تازهای بزرگتری در سرزمین های تحت کنترل طالبان دست بزند، می تواند ماهیت شورش را دگرگون کند. در حالی که طالبان به اعدام های علنی نپرداخته و بر بمبگذاری های انتحاری تمرکز داشته است، توسل گروه دولت اسلامی - و تمایل شدید به تبلیغ آن از طریق ویدئوها و رسانه های اجتماعی - حتی بر اساس معیارهای طالبان افراطی می نماید.
نیویورک تایمز می نویسد طالبان در سراسر تاریخ خود سعی کرده است افغان ها و رهبران خارجی را متقاعد کند جاه طلبی هایش به افغانستان، که حدود چهار سال بر آن حکومت می کرد، محدود است و برخلاف داعش، علاقه خود را به مذاکره با قدرت های منطقه ای نشان داده است و اخیرا اعلام کرده که به عنوان بخشی از یک سری سفرهای دیپلماتیک گسترده تر، هیاتی را به ایران فرستاد. این اقدام در حالی صورت می گیرد که دولت ایران مستقیما به جنگ با پیکارجویان داعش در سوریه و عراق کمک می کند.
نیویورک تایمز یادآور می شود شمار پیکارجویان الهام گرفته از داعش در افغانستان، تاکنون در مقایسه با نیروی طالبان پائین بوده است و هنوز موجودیت آن را تهدید نمی کند. با این حال، برای طالبان ایجاد شاخه های جدید گروه دولت اسلامی و چشم انداز پیوستن افراد بیشتری به آنها، نگران کننده است.
طالبان شاید برای مهار گسترش این پدیده جدید، تاکنون با تازه کاران داعش که در میان خود پیدا می کند، محتاطانه رفتار کرده است. به گفته رهبران محلی، در چندین نقطه در سراسر کشور، هیات هایی را با پیام های ملایم به سراغ واحدهای داعش فرستاد.
در اقدامی دیگر، فرمانده ارشد طالبان در ولایت فراه، از وعاظ مذهبی خواسته است در مساجد در این باره که حضور داعش در افغانستان تحولی خطرناک خواهد بود، صحبت کنند. این اقدام، به گفته بخشدار ناحیه فراه ظاهرا بیش از نیمی از افرادی که به داعش پیوسته اند را ترغیب کرد به صف طالبان باز گردند.