علایم اختلال بیش فعالی - کم توجهی بسیار متغییر است و میتواند توانایی تمرکز فرد، انجام وظایف و کارایی را مختل کند. اکنون پژوهشی جدید نگاهی دارد به اختلال در پیامرسانی عصبی به عنوان ریشه برخی از این مشکلات.
اختلال بیش فعالی - کم توجهی یا ADHD یکی از شایع ترین بیماریهای روانی در کودکان و نوجوانان است اما می تواند پس از دوران نوجوانی نیز ادامه یابد.
«تخمین زده می شود حداقل سه تا پنج درصد بزرگسالان آمریکایی از adhd رنج میبرند.»
پژوهش نشان می دهد علایم کلاسیک بی توجهی و عمل کردن بدون اندیشیدن میتواند توسط اختلال در انتقال دوپامین رخ دهد. دوپامین ماده ای شیمیایی در مغز است که به ارتباط بین سلولی کمک می کند.
دکتر نورا ولکاو، از انستیتوی ملی سو استفاده از داروها، و همکارانش این فرضیه را مطرح کرده اند که اشکال در انتقال دوپامین پایه مشکل بیماران در انجام وظایف به هنگامیست که پاداشی آنی برای آن وجود ندارد. «دوپامین انتقال دهنده پیام عصبیست که در توانایی درک ما از پاداش و داشتن انگیزه نقشی اساسی دارد.»
این مطالعه با استفاده از تصاویری که در آزمایشگاه ملی brookhaven در نیویورک تهیه شده بود، آنچه را مسیر پاداش دوپامین خوانده میشود در مغز ۵۳ بزرگسال مبتلا به adhd و ۴۴ بزرگسال سالم با هم مقایسه کرد.
«غلظت نشانگرهای دوپامین در مغز افراد مبتلا به adhd کمتر بود، مخصوصا در نقاطی از مغز که در انگیزه و پاداش نقش دارند. این یافته مساله را از درک adhd به عنوان تنها کمبود توجه، به اختلالی که همچنین شامل کمبود در مسیرهای پاداش و در نتیجه کمبود انگیزه به عنوان نشانه اصلی و آسیب شناسی مرکزی میشود، سوق داد. پس با مفهوم کمبود در تمرکز یا کمبود در علاقه، نتیجه در نهایت بی توجهی است.»
پژوهشگران می گویند این یافته ها کمک می کند دریابیم چرا بیماران مبتلا به adhd در تمرکز روی موضوعاتی که علاقه ای به آن ندارند دچار مشکل می شوند.
