وب‌سایت «حال‌وش» که اخبار مربوط به استان سیستان و بلوچستان را منتشر می‌کند، گزارش داد که یک سوختبر بلوچ شامگاه یکشنبه ۲۲ مهر در نزدیکی نقطه صفر مرزی در شهرستان «سراوان» به دلیل رفتن روی مین کار گذاشته شده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جان باخته است.
بر اساس این گزارش، نام این سوختبر، اقبال ریگی بوده که ۲۱ سال داشته است.
حال‌وش به نقل از منابع خود نوشت: بدن اقبال «در اثر انفجار مین» در منطقه «مک سوخته» از توابع بخش «بم‌پشت» شهرستان سراوان، «چند تکه شد و او در دم جانش خود را از دست داد.»
این وب‌سایت اشاره کرد که در دو حادثه جداگانه دیگر در اول تیر و اوایل خرداد سال جاری، یک زن عشایر بلوچ به نام «مهربی‌بی سیاهانی»، و یک نوجوان بلوچ که به دنبال چرای دام‌های خود در منطقه پتکوکی شهرستان سراوان رفته بود، بر اثر رفتن روی مین کار گذاشته شده توسط سپاه پاسداران جان خود را از دست دادند.
این گزارش همچنین حاکی از آن است که پیشتر در ۹ بهمن سال گذشته، یک کودک ۱۱ ساله بلوچ بر اثر انفجار مین در منطقه مرزی کلگان شهرستان سراوان و مسیر تردد خودرو و موتور سیکلت سوخت‌بران پای خود را از دست داد و ۴ شهروند دیگر جان خود را از دست دادند.
کولبری و سوخت‌بری در مناطق مرزی به خاطر نبود شغل، فقر و توسعه نیافتگی است که در استانی همچون سیستان و بلوچستان، فقر و دور افتادن از توسعه چهره بسیار خشنی به خود گرفته است. با این حال ماموران مسلح جمهوری اسلامی و در راس آنها نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طی دهه‌های گذشته به بهانه «مبارزه با قاچاق کالا» صدها کولبر و کاسبکار کُرد را هدف تیراندازی‌های مرگ بار خود قرار داده‌اند.
در بسیاری از موارد، نهادهای ذیربط جمهوری اسلامی در پاسخ به شکایات و پیگیری‌های خانواده‌های قربانیان، به جای پاسخگو کردن عاملان این تیراندازی‌ها، آنها را ترفیع درجه می‌دهند و به دیگر مناطق ایران منتقل می‌کنند.
نیروهای نظامی جمهوری اسلامی از جمله سپاه پاسداران در سالیان اخیر بسیاری از مناطق عشایری مرزی در سیستان و بلوچستان و مناطق کویری حد فاصل استان کرمان را که محل کوچ دامداران و چرای دام‌ها و شتران آنها است به بهانه‌های امنیتی مین گذاری کرده‌اند.
معاهده ممنوعیت مین (معاهده اتاوا) که در سپتامبر ۱۹۹۷ (شهریور ۱۳۷۶) به تصویب رسید و در مارس ۱۹۹۹ (اسفند ۱۳۷۷) لازم‌الاجرا شد، استفاده، انباشت، تولید و انتقال مین‌های ضد نفر را ممنوع می‌کند و خواستار کمک به قربانیان، پاکسازی مین و انهدام انبار‌ها است.
در حال حاضر ۱۶۴ کشور عضو این معاهده هستند اما تاکنون جمهوری اسلامی ایران به این معاهده نپیوسته است.
