آرش ايرانی
طی چند روز گذشته خبرهايی در شهر دهان به دهان می گشت كه حكايت از وخامت حال خانم (( دلكش )) و بستری شدن ايشان در بيمارستان مهر تهران می كرد. متاسفانه خبرها صحيح بود و اين بانوی هنرمند ايران چهارشنبه شب ازهمان محل درمان راهی ديار باقی شد.
خانم عصمت باقر پور ، مشهور به دلكش ، در سال ۱۳۰۴ در بابل ( شمال ايران ) و در خانواده متوسط ۱۳ نفری به دنيا آمد. او خوانندگی را از حدود ۱۸ سالگی نزد استادانی چون مهدی خالدی آغاز كرد و درسفر دوم خالدی به بمبی برای پر كردن صفحه همراه وی رفت. خالدی در همان دوران شروع به ساختن آهنگ هايی كرد و به همراه چند آهنگ محلی شمالی كه دلكش می دانست حدود ۲۵ صفحه را پركردند. خانم دلكش با همكاری خالدی تصنيف های معروفی چون رفتی، نوبهار ، نا اميد و ... را در برنامه های راديو ايران اجرا كرد.
پس از آن و با خاتمه همكاری دلكش با خالدی در سال ۱۳۳۱ ، او با آهنگ سازانی چون جواد لشگری، ناصرزرآبادی، حبيب الله بديعی، پرويز ياحقی مجيد وفادار و علی تجويدی همكاری می كند. به عقيده بسياری ، درخشان ترين دوران فعاليت های هنری خانم دلكش به همكاری او با علی تجويدی باز می گردد كه در آن دوره آثار به ياد ماندنی نظير(( بگو كه هستی))، (( تربت حافظ)) ، ((يادگار كودكی )) ، (( آشفته حالی)) را اجرا كرده است.
دلكش با سينمای ايران نيز بی گانه نبود و در چند فيلم از جمله شرمسار ۱۳۲۹، مادر (به اتفاق قمرالملوك وزيری) ۱۳۳۰ ، افسونگر ۱۳۳۱ و . . . به ايفای نقش پرداخته بود.
اين بانوی هنرمند ايرانی پس از روی كار آمدن جمهوری اسلامی به همراه پسرش سهيل فزون مايه روزگار می گذراند و تنها سه چهار سال پيش در سفری به خارج از كشور، موفق به بازخوانی ترانه های خاطره انگيز خود شد..... يادش گرامی باد