مارگارت وُن تروتا يکی از بزرگترين فيلمسازان آلمانی دهه ۱۹۷۰ و مهمترين کارگردان زنی است که از درون جنبش سينمای نوی آلمان بيرون آمد. وُن تروتا همچنين از پيشقراولان سينمای فمينيست در جهان است. شهرت وی به عنوان بدعت گذار سينمای فمينيستی بويژه از اين روست که هيچ فيلمساز ديگری تاکنون نتوانسته با پشتکار، صراحت و تهور وی کاراکترزن واقعی را بروی پرده سينما نقش کند.
مارگارت وُن تروتا، ثمره عشق نقاشی بنام آلفرد رولوف و اليزابت وُن تروتا که به پيوند زناشويی نرسيده بودند، در سال ۱۹۴۲ ميلادی در برلين بدنيا آمد. پس از پايان جنگ، به همراه مادرش به دوسلدورف رفت. از آنجا که پدر در زندگيش غايب بود، با مادر پيوندی عميق داشت، پيوندی که طبق گفته خودش باعث شد تا حساسيت فوق العاده ای نسبت به زنان و موضوعات زنانه در جامعه و نقش و ميراث ايشان پيدا کند. اين حساسيت ها سبب شد تا وُن تروتا در فيلمهايش به کنکاش روابط دوستانه و همبستگی های زنان بپردازد و اين تم ها را مطرح کرده و در اين زمينه حرفهای نو بزند.
پس از پايان دوران دبيرستان، وُن تروتا به پاريس رفت و در آنجا با سينما آشنا شد و تصميم گرفت تا به اين حرفه روی آورد. در اوايل دهه ۱۹۶۰ به آلمان بازگشت و در کنار ادامه تحصيل در هنرهای زيبا و دراماتيک به کار در تئاتر پرداخته، و سپس به ايفای نقش در فيلم روی آورد. وی بزودی به عنوان معروفترين زن بازيگر آلمانی به شهرت رسيد و در فيلم های کارگردانان بزرگی چون هربرت آخترنبوش، راينهارت هاف، . راينر ورنر فزبيندر پرداخت و جزو چهره های معروف سينمای نو شد.
از اواخر دهه ۱۹۶۰ مارگارت شروع به سناريو نويسی کرد، و بزودی دست به کارگردانی فيلم زد. فيلمهای وی در دهه ۱۹۷۰ برای وی شهرت زيادی در آلمان فراهم کرد، و بالاخره با ساختن فيلم «مارين و جولين» به شهرت بين المللی دست يافت. و در سال ۱۹۸۵ با ساختن فيلمی درباره روزا لوگزامبورگ، رهبر جنبش چپ آلمان و از سمبل های جنبش فمينيستی راديکال، بر شهرتش افزود.
در حاليکه فيلمسازان بزرگی چون «کِنجی ميزوگوچی» تا حدی به طرح موضوعات فمينيستی در فيلم های خود پرداخته بودند، لاکن وُن تروتا اولين زنی بود که ديوارهای انحصار مردان در بررسی، طرح و تجزيه و تحليل ديدگاه های ذهنی زنان در فيلم را شکسته و راسا با ديدگاهی زنانه به اين موضوعات پرداخت. پيشگامی در اين زمينه وی را از جايگاه برجسته ای برخوردار می کند. اهميت اين موضوع از آنجاست که برای اولين بار آثاری با محور قرار دادن موضوعات زنانه، با ديدگاهی زنانه و توسط کسی ساخته شد که مهر زنان را در دل داشته است. اين گام بزرگ در سينما و در توسعه تجربه زنان در سينما بود، که تا همين امروز نيز مقوله ای کمياب است.
تهيه و تنظيم: مسعود عالمی، واحد اينترنت بخش فارسی صدای آمريکا